The day-after

Gisteren curretage gehad. Ik was inmiddels al ruim twee weken in afwachting van een spontane miskraam. Op internet las ik dat veel vrouwen een spontane miskraam kregen met twaalf weken en dat het vruchtje dan ook rond zeven weken gestopt was met groeien, net als bij mij. Ik besloot om niet langer te wachten. Het zou in dat geval nog twee weken duren. Ik wilde er klaar mee zijn en weer verder met mn leven. Dinsdag naar de gyn, gelijk bloed geprikt voor de ingreep en bij het afspraken bureau hoorde ik dat ik de volgende ochtend al geholpen kon worden. Oefff, morgen al. Oppas regelen, huis aan kant, tassen klaarzetten. Het kwam toch even rauw op mn dak, maar ben blij dat het allemaal achter de rug is.
Het was voor mij de eerste keer dat ik opgenomen werd op de dagbehandeling en dat ik onder narcose ging. Ik wil het hier graag even bij laten :-). Ik vond het geen pretje, maar wat heerlijk als je de narcose krijgt en een poosje later wakker gemaakt wordt met: Mevrouw, het is allemaal achter de rug, alles is goed gegaan! Ik was, hoewel nog onder invloed van de narcose, erg opgelucht. Ik ben ervan af, we kunnen weer verder!
Terwijl ik weer op zaal lag heb ik vurig gebeden dat de volgende keer dat ik hier mag liggen alstublieft op de kraamafdeling mag zijn met een wiegje naast mijn bed. Hoop zo dat dit gebed verhoord mag worden!
Nu ben ik herstellende. Gisterenavond wel pijn gehad, alsof een wee lang aanhoudt, redelijk kunnen slapen en op het moment zo nu en dan stekende krampen. Maar weinig bloedverlies dus ik mag niet klagen. Hopen dat ik snel weer op de been ben en dan weer hoop voor de toekomst!