Slecht nieuws

Vanmorgen de echo gehad. Er was helaas geen hartactie te zien. Waarschijnlijk is het hartje afgelopen vrijdag gestopt met kloppen. Hoe bizar! Dat is drie dagen geleden! Stom, maar ik ging gelijk terugdenken aan wat ik die dag allemaal heb gedaan. En het idee dat ik de rest van vorige week -nog maar zo kort geleden- gewoon hartstikke zwanger was! Het is niet te bevatten. Mn man ik ik lijken wel verdoofd. We hebben het vooral over ons dochtertje waarvoor we een broertje of zusje zo leuk gevonden hadden. Ze zegt zo vaak met zo'n schattig/verdrietig stemmetje: 'ik ben altijd so alleen.' We keken er zo naar uit om haar te vertellen dat ze een broertje of zusje zou krijgen. En aan de andere kant durfde ik er toch niet zo vaak aan te denken. Waarschijnlijk bescherm je jezelf bewust maar ook onbewust. Nu is het wachten op een spontane miskraam. Ook daar durf ik nog niet zo over na te denken. Ik had gehoopt om het maandverband zo'n 9 maanden onaangeroerd te laten... Dat denk ik nl elke keer als ik het koop weer: 'Ik hoop dat ik deze voorlopig dicht mag laten.' De nachtmerrie van rood bloed ontdekken komt nu onherroepelijk dichterbij. Misschien zelfs curretage. Ik zei bij het weglopen van het echocentrum nog, enigszins sarcastisch omdat ik mezelf moeilijk een houding kon geven, 'Zo, hier kunnen we ook weer over meepraten.' Nu breekt er weer een moeilijke tijd aan. Natuurlijk het weer eerst gaan vertellen aan vrienden en familie, de miskraam ondergaan en ik zie weer vreselijk op tegen dikke buiken, nieuws over zwangerschappen, baby'tjes en het verplichte klussen. Maarja, je moet nu eenmaal door. Ik probeer maar weer extra te genieten van onze kleine meid. En we boeken een vakantie naar een minimaal 4-sterren hotel in Mallorca...