R18mnd

Lieve Ronin,

Je bent een schat van een draak. En soms ook wel een beetje een draak van een schat... Wat kan jij me het zweet in m'n oksels doen klotsen op moment. Asjemenou! Maar ik ben ontzettend blij dat er zoveel vrolijkheid, pit en leven in je zit. Je houdt van ontdekken en kent geen vrees. Je vliegt, je doet, je gaat je eigen weg.

Maar over die zwetende oksels op de vroege morgen moeten we het toch eens hebben. Ik schets je even een beeld van vanmorgen. Toevallig dan vanmorgen, maar het had elke andere morgen in deze weken kunnen zijn. Je ruikt het als we op het punt staan om weg te gaan, en haalt dan je hele trucendoos open met baldadige streken.
Maar vanmorgen dus:
Rond een uur of zes, zodra als je beweging op de overloop verneemt, schiet je overeind in bed. Papa die net is aangekleed neemt je mee naar beneden en probeert ontbijt, lunch en vaatwasser te verzorgen terwijl jij om hem heen hangt. Dat kan huilend zijn, want je hebt honger, maar ook gierend en lachend en roepend: OPEN, OPEN! dat betekent overigens niet dat er iets open moet, nee, dat betekent dat het tv programma afgelopen is. Maar afgelopen is nog een wat lang en moeilijk woord voor je. Zo goed en kwaad als het gaat probeert papa zijn lijstje af te handelen terwijl Kyran en mama hun best doen om wakker te worden. Samen met papa kom je dan naar boven om kleertjes aan te doen, wat onder een hoop protest gebeurt, want om de een of andere reden heb je er geen zin in. Als we allemaal aangekleed zijn en hebben gegeten is het inmiddels 7 uur (of ietsje later) en vertrekt papa naar zijn werk. Vrolijk sta je te 'jaajen' voor het raam (zwaaien). 'Dooeeii' 'Daaaag!!'. Ik probeer voor we weg gaan nog even de ontbijttafel af te ruimen of een wasmachine aan te zetten. Ik probeer jullie zo ver te krijgen boekjes en auto's op te ruimen, en soms lukt het me zelfs om jullie lampen en tv uit te laten doen. Meestal is dit alles zonder enige reactie of effect, en doe ik het toch maar zelf, om enigszins in een verzorgd huis thuis te kunnen komen na een werkdag. Tegen kwart over zeven pak ik drie jassen, zet ik drie tassen klaar in de gang, en dan begint het: jij staat in de bijkeuken (waarvan de deur open moet blijven omdat anders de kat niet bij haar kattenbak kan) op alle knopjes van de net draaiende machine te drukken. Leuk man! Alles wat knippert en piept. Als ik je daar weg haal, doe je snel een graai in de kattenbak en een hand vol met kattengrit vliegt door de lucht. Als ik dat bij elkaar sta te vegen, haal jij mijn wasmanden leeg. Die snel weer sorteren en jou uit het washok jagen naar de hal. Jas aan! Neeee!! En jij gooit je als een hoepel op de grond. Jij hebt eindelijk je jas aan, dan Kyran. Onder tussen kiep jij het bakje met kattenvoer omver. Kom ik weer aan met mn veger. Als ik sta te vegen haal jij achter mijn rug mijn lunchtas leeg en mijn bakje met yoghurt verdwijnt in de wc-pot, daar waar Kyran net staat te plassen. Dus ik, hop, met mijn hand in de pot, met het bakje naar de keuken. Terwijl ik in de keuken de bende sta schoon te maken, trek jij weer alle net opgeruimde auto's uit de kast. Neeee, we gaan NU! Nog een poging om Kyran zijn jas aan te doen mislukt, jij klimt de trap op naar boven. Ja naar boven, want om de een of andere gekke reden is ons traphekje weer uit de muur komen zetten (lees: twee jongens springent aan een hekje en een poreuze muur gaan niet samen). Jij weer naar beneden, Kyran z'n jas aan, dan moet de mand met handschoenen en sjaals er aan geloven. Huppatee, ondersteboven gaat de boel. Dan pas (ja ik vind dat ik lang mijn geduld heb bewaard), word ik wat onrustig en onder een hoop protest zet ik je alvast maar in de auto, zodat ik binnen de kast weer kan inruimen en Kyran dan eindelijk z'n jas aan heeft (gekke is wel dat hij prima zelf zijn jas aan kan doen als hij buiten bij vriendinnetjes wil spelen, maar 's ochtendsvroeg ineens alle zelfredzaamheid kwijt is). Ondertussen is het kwart voor acht en ben ik gewoon een half uur bezig geweest om te kunnen vertrekken.. Zucht! Zweet!!!

Afgelopen woensdag moest ik met je naar het CB voor de 1,5 jaar check. Langer en lichter dan Kyran op die leeftijd. 84 cm en 10,5 kg. Een erg slank en mooi mannetje. De CB-mevrouw vraagt hoe alles thuis gaat, of er ook dingen zijn waar we tegen aan lopen. Eigenlijk gaat alles heel erg goed, je eet steeds beter zelf met bestek, drinkt al een tijdje zelf uit een beker, kan al een tijdje springen met de voeten los van de vloer en praat flink wat woordjes. Het enige is dat je soms niet lijkt te luisteren. Of je het wel begrijpt vraagt de mevrouw. Of je het wel begrijpt?! Als ik zeg dat je van tafel moet komen en jij gewoon blijft zitten alsof er niemand is die tegen je praat, en als ik vraag of je een koekje wilt en verolgens van tafel vliegt op weg naar de keuken, heb ik toch zo'n donkerbruin vermoeden dat je me dondersgoed begrijpt en me gewoon voor de gek houdt... Dom ben je echt niet! Je hebt gewoon een kop op dat slanke lijfje zitten! Ik weet gewoon dat dit over gaat, het is nu wat vermoeiend. Je weet wat je wil. Je weet wat je niet wil. En je weet hoe je dat moet laten merken. Het gaat wel weer over. En tot die tijd geniet ik van het idee dat jij later misschien ook een of meerdere geweldige pittige kinderen krijgt, en je begrijpt wat je me soms 'aan deed' ;)

Je bent gewoon een heerlijk ventje. Je houdt, naast van de wereld ontdekken, ook van zingen. Zingt Nijntje, en Ik zag twee beren.. Maar als we de straat in rijden begin je ook op jouw manier We zijn er bijna te zingen. Verder eet je goed, en slaap je ook goed. Bent gek op in bad gaan. Als ik vraag: wie wil er in bad? Dan kom je aangerend: IKKEE!!! roep je dan. Je gebruikt 'ikke' en 'mij' op de juiste momenten. Dan denk ik echt bij mijzelf: ben jij echt pas 1,5?? Als ik je ontwikkeling zie, qua spraak, motoriek, lijk je soms wel 2! Je laat je echt het kaas niet van je brood eten, niet door kindjes van jouw leeftijd, maar ook niet door oudere kinderen. En zo doende gaat het dus ook harstikke goed op de creche. Jij redt je wel!

Ik hou van je poppie, ga vooral zo door. Dat zweten heb ik er nu wel voor over. Ik weet dat je het ontdekken nodig hebt om een geweldig grote kanjer te worden.

Dikke kus,

mama