Vakantie

Reisdagen. 

Dag 1 en 2. Zondag 30 juni en maandag 1 juli. 
Zondag. We maken jullie om 5 uur wakker. Ronin drinkt slapend een flesje en daarna aankleden. Kyran in pyjama in de auto. Wat gek. Anders mag dat nooit van mij. Nee anders gaan we naar Monique. Nu gaan we naar vakantie. Kyran jammert een beetje maar als papa en Ronin dan ook komen gaan we rijden. En dan is het voor jullie allebei goed. Ronin valt gelijk in slaap en Kyran kijkt naar buiten. Ik rij zo’n 3 uur, tot net over de Belgische grens. Daar stoppen we. Ronin kruipt over de wat vieze parkeerplaats, maar moet echt even de benen strekken. Kyran haalt met papa koffie.
Na de stop rijdt papa. We zijn nu ook zo in Frankrijk! Op een gegeven moment blijft Ronin huilen en ondanks dat je wat koekjes hebt gehad en wel drie bolletjes, stoppen we voor een flesje. Tussen de vrachtwagens drink je die grotendeels leeg. Als we weer verder rijden staan we bijna direct in de file. Het is maar goed dat jij je flesje hebt gehad, want het duurt een flink stuk. Je jammert en huilt achterin. Je speen en draak gooi je met een grote boog weg, net als de koekjes waar ik je nog mee probeer te paaien. Ook de dvd doet geen goed. Ik doe je schoentjes en sokjes uit en na dat je een tijd met je voeten mijn handen hebt gepakt, val je in slaap.
We stoppen nog een keer om wat te eten in een vies restaurant en rijden dan tot onze eerste overnachting. We komen in een oud plaatsje in Normandië: bernay. Het is inmiddels half drie, maar het hotel gaat pas om 17u open. Gelukkig is er een Mac Donalds waar jullie je prima vermaken met andere kindjes. 
Tegen half vijf gaan we terug naar het hotel. Nog steeds dicht. Ik maak met jullie een stads wandeling terwijl papa bij de volle auto en het hotel wacht. Kyran is helemaal geïntrigeerd door een oude kerk met glas in lood ramen en gaat binnen kijken. Als we kunnen inchecken is iedereen moe. Maar doordat het nog te vroeg is en te warm (22graden maar met zon voelt het hier al zoveel warmer) lukt het om met vier personen op een te kleine hotelkamer niet om in slaap te vallen. Het hotel is verder prima. Er staan drie bedden en een campingbedje. Maar het ligt in het centrum een raam open geeft veel lawaai. Jullie huilen allebei veel en als jullie liggen begint Kyran te kletsen. Het is ook wel apart zo ineens met je broertje én je ouders op één kamer. Ik ga nog met Kyran wandelen. Lekker zittend in de buggy. Maar ronin komt niet in slaap. Papa en Kyran gaan nog maar weer een flesje maken. Ze gaan nog maar een keer wat drinken beneden. Ze brengen nog je eigen matje. En gaan nog weer terug naar de hotelbar. En dan uiteindelijk dan slaap je. 
Kyran stuitert daarna ook nog een tijd op het bed. Maar ook jij valt snel in slaap. Ook papa en mama vallen snel in slaap. En we maken een goede nacht. 

Maandag. Om 5:15 wordt ronin als eerste wakker. Kyran slaapt nog. Maar wanneer jij je uit boosheid achterover laat vallen en daarmee heel hard tegen de punt van het bureau knalt en je het uit gilt, is denk ik het hele hotel wel wakker. Dan is het een hele lange wacht tot we om 7:30 aan het ontbijt kunnen zitten. Jullie smikkelen (en knoeien) allebei flink van het Franse ontbijt. Een croissantje, een stuk stokbrood, een toetje. Hmm!
Om half negen checken we uit en gaan we op weg. Het is nog maar 4 uur vandaag. We stoppen al snel voor de eerste stop. We moeten tanken. Ronin sliep net maar is nu natuurlijk weer wakker. Kyran helpt met tanken en het halen van koffie. We gaan weer verder! Al vrij snel de volgende stop. We gaan wat eten en wat drinken. Kyran klaagt over zere billen, ronin poept z’n luier vol, dus een stop is welkom. Er is een springkussen waar we nog een gezin tegen komen (met wel 5! kinderen) die ook nog een paar uur te gaan hebben. Zouden ze naar dezelfde camping gaan? Hun dorp zegt me niets maar wie weet.. We gaan weer verder.
Het laatste stuk duurt lang. Jullie huilen. Ronin is moe, Kyran wil naar huis. Als we dan eenmaal de snelweg af zijn gaat het een stuk beter, ondanks dat we zelfs nog twee keer verkeerd rijden en het dus iets langer duurt voor we er zijn.
Maar... Het resultaat is geweldig! Een heerlijke camping, met Nederlandse eigenaren en voornamelijk ook Nederlandse gasten. Het is 25 graden. We hebben leuke buren. Aan de ene kant Belgen/Limburgers met vier kinderen (4, 7, 9 en 11) en aan de andere kant een gezin met twee jongens die in oktober 4 en in september 1 worden. Iets ouder en iets jonger dan jullie. De caravan staat op een ruim grasveld met een zandbak voor de deur en veel gras om te spelen. De caravan heeft een ruime veranda en is relatief nieuw. Er is een leuk zwembad op het terrein, een leuke speeltuin en genoeg loopautos en fietsjes. Ook is er een winkeltje, een cafetaria en kunnen we dagelijks vers brood bestellen. Wat zullen we hier genieten!
Kyran jij speelt heerlijk met Jayden (4) en Sterre (7). Ik heb voor jullie een autobrand van Little People gekocht als vakantiecadeau en alle kinderen komen nieuwsgierig kijken. Je hebt zo een boel vriendjes er bij. 
We doen wat broodnodige boodschappen in het winkeltje, ik kook, en dan gaan Kyran en papa nog even zwemmen. Het jongetje van 3 komt met jou ronin spelen en zo vermaakt iedereen zich uitstekend. 
Als ronin en ik jullie komen halen bij het zwembad en we weer bij de caravan spelen jullie nog een tijd. Ronin begint nu meer vlekjes te krijgen (toch de waterpokken) en jullie zijn allebei toch verbrand. Het gaat dus hard hier!
Ronin kan helaas niet in slaap komen. Na het drie keer geprobeerd te hebben, elke keer er toch maar weer uit. Dan Kyran mee nemen om ook naar bed te gaan. Maar jij moet nog even je dag bespreken en ligt te kletsen in je bed, maar houdt daarmee ook ronin wakker die op zijn eigen kamertje ligt:

Kyran: nonin, ben je thuis? 
Ronin: ja!
Kyran: ben je eten aan het koken?
Ronin: Ja!
Kyran: wat maak je?
Ronin: die!
Kyran: wat zeg je?
Ronin: die!
Kyran: als je maar lekker gaat slapen
Ronin: ja!
Kyran: slaap lekker
Ronin: ja!

Uiteindelijk slaap jij wel Kyran maar huilt ronin nog alles bij elkaar. Papa gaat nog een stukje over de camping wandelen met jou in de buggy. Na een flesje ga jij om half negen dan toch eindelijk ook slapen.

Ziekendagen. 
Dag 3 en 4. Dinsdag 2 en woensdag 3 juli. 
Maandag kwamen we aan. Als we ‘s avonds bij het eten de wijn drinken die op ons stond te wachten toen we aan kwamen, voel ik het al opkomen: een zere keel. De volgende ochtend is het weer redelijk. Bewolkt maar aangenaam en we besluiten naar het strand te gaan nu het niet heel warm (en druk) is. Op het strand staat het water hoog, de wind geeft wat koele lucht en jullie spelen heerlijk in de modder, op zoek naar steentjes en schelpjes. Ronin heeft de onbedwingbare neiging om het water in te kruipen, maar daar is het toch wel te koud voor.
Wanneer we weer op weg gaan naar de camping stoppen we onderweg voor de boodschappen. We halen wat dingen voor de aankomende dagen. Ronin zit in het winkelkarretje. Wilde jij Kyran nooit wat weten van de buggy, hadden we hem op onze vorige vakantie alleen mee voor onze bagage en liet jij mij met bolle buik altijd achter je aanvangen ipv dat je in de buggy wilde zitten als we boodschappen deden, nu wil je constant in de buggy zitten en vind je dat ronin maar getild moet worden. Ronin nu dus in het winkelkarretje en jij in de buggy de winkel door. Al vrij snel voel ik me echt beroerd voelen. Ik zeg nog tegen papa dat we snel naar huis moeten want ik zak zo door m’n hoeven. Eenmaal op de camping krijg ik het warm en enorm koud en ga ik bibberend met fleecevest en pyjamabroek aan naar bed. Ik slaap een groot deel van de middag, m’n keel doet erge pijn en ziet er ook niet uit. Rauw, rood en gezwollen. Ik leef op ibuprofen, probeer veel te drinken en kan alleen maar slapen, maar verbetering zit er niet in. 
De hele avond slaap ik ook. De nacht ook. Ik mis veel van jullie.
Woensdagochtend echt totaal geen verbetering. Ik voel me echt ziek. Koorts, 39,2, oorpijn, keelpijn, suf, ijlen.. Cees naar de receptie, toch maar een huisarts bezoeken. We kunnen om 9:45 terecht.
In Frankrijk gaat t niet anders dan in Nederland, het loopt ook hier uit. Anders is wel dat de wachtruimte veel kleiner is dan die ik in, met amper zitplaats, laat staan dat er twee volwassenen met peuter en baby in buggy te herbergen valt. Ronin is moe, maar kan maar niet in slaap vallen en huilt veel. Elke keer is hij weer wakker als de telefoon van de assistent gaat. Een telefoon met een ouderwetse beltoon: mission impossible. Mmm. Zegt dat iets over ons bezoek vandaag?
Uiteindelijk valt Ronin in slaap en zijn we aan de beurt. De dokter begint enthousiast in het Frans tegen ons te praten. Geen idee waar hij het over heeft. Op onze vraag of hij engels spreekt worden we vierkant uitgelachen. Haha nee natuurlijk niet. Maar met wat Franse kennis van mijn kant, drie woorden Engels van hem en handen en voeten blijkt uit eindelijk wat ik al wist: een fikse keelontsteking (angina, zelfde als in Nederland, dus dat begreep ik nog. En terrible lukte ook nog).. Op het moment dat we bijna klaar waren viel jij Kyran ineens op de grond. Of nee, je zakte in elkaar en was even weg. Viel je nou flauw? De doc zag helaas niks. 
Gelijk consult even betalen en drie soorten medicijnen ophalen bij de apotheek waar ze ook al geen Engels spraken maar wel drie medicijnen uitgelegd moesten worden... 
Helemaal kapot slaap ik weer een groot deel van de middag. Als ik wakker word besluiten we toch voor jullie er nog even uit te gaan. Naar een kasteel! Ondanks dat het niet zon heel mooi kasteel meer is vind jij het prachtig Kyran. Elke ruimte wordt afgezocht op zoek naar de ridders. Ja als jij later ridder bent wil jij ook in een kasteel wonen. Maar tot grote teleurstelling: de ridders zijn vandaag niet thuis. Nee zeg jij. Ze zijn vast boodschappen doen op hun paarden.
Thuis spelen jullie nog met Sterre en Djayden en doe ik nog weer een flinke tuk. Net als s avonds en s nachts. Hopelijk morgen weer een stuk beter want zo hebben we nog niks aan de vakantie, aan tijd met elkaar...

Spelen op de camping! 
Dag 5. Donderdag 4 juli. 
Vandaag vertrekken de gezellige buren. Als jij met papa brood gaat halen, komt Djayden al vragen of je komt spelen. Als je er weer bent en we hebben ontbeten spelen Djayden, Sterre en jij heerlijk buiten terwijl ik en ronin nog weer tukken. Als ik wakker wordt komen de papa en mama van Djayden en Sterre even koffie drinken. 
Ronin slaapt een groot deel van de morgen.
Als de buren vertrokken zijn en we hebben geluncht en in de zandbak voor de caravan hebben gespeeld, gaan Kyran en papa zwemmen en mama en Ronin slapen. Alhoewel... Ronin denkt daar anders over. Dus gaan ook wij naar het zwembad. 
De korte hele snelle glijbaan vind jij erg leuk Kyran, maar de hoge.. Nee daar durf je niet van af. Tot ik vertel over Sterre die er ook vanaf is geweest. En hoewel deze lang zo hard niet gaat, zit jij met je handen voor je ogen bij mij op schoot.
Het zwemmen is heerlijk. Het weer wordt ook al warmer. 
Als we ‘s avonds hebben gebbqt en Kyran ondertussen met nieuwe vriendjes in de zandbak speelt en met jongens van tien die komen vragen of je komt voetballen lekker aan t dribbelen bent op het veld, gaan Kyran en mama samen nog even bij het speeltuintje bij de receptie kijken. Ze hebben er een hoekje met wat speelgoed voor de kleinste kinderen. Loopautos, driewielers, zand en watertafels en een speelhuisje. Je vindt het geweldig. Ook daar weer een nieuw vriendje en vriendinnetje op gedaan.
Maar het wordt nu wel echt bedtijd. Het is al tegen negenen als je dan eindelijk stil bent, maar ach, daar is het vakantie voor!

Het strand. 
Dag 6. Vrijdag 5 juli. 
Vandaag gaan we weer naar het strand. Het overgrote deel van de camping maakt zich op om naar huis te vertrekken. Wij gaan lekker naar het strand! Eenmaal bij het strand is het eb. Het water staat nu veel lager dan van de week en we moeten een stuk lopen voor we bij het water zijn. Kyran gilt het uit. En niet van plezier. Op mijn nek staan we samen in het water, maar je vindt het maar niks als het water om mijn enkels danst. Als het water zich weer terug trekt, ik je van mijn schouders til en je op de grond zet, loop je weer verder het strand op. Je schrikt van het water dat weer je kant op komt en draait je om om weg te rennen, maar valt dan over je eigen benen. In het water. Nat. Kletsnat! Nu wil je ECHT naar huis. NU! Ronin geniet juist volop van de zee en elke keer als ik je verder op het strand zet, kruip je in een grote vaart weer terug richting de zee. Opnieuw en opnieuw. Tot je knietjes het water weer raken. Je spat en wilt staan, danst aan mijn hand door het water. Kyran staat te gillen dat we uit het water moeten komen. Nadat je lekker nat en zanderig bent geworden gaan we terug naar de auto. In de kofferbak doe ik je natte kleertjes uit en je doorweekte luier. Ik heb geen schone kleertjes mee, maar wel een droge luier. In je luiertje zit je achterin de auto. Het is toch warm weer. En aan de lucht te zien en te voelen wordt het ook steeds warmer.
Op de weg terug naar de camping hebben papa en ik het er over dat een uvshirtje misschien toch niet zo’n overbodige luxe was geweest. En op moment dat ik dat zeg, zien we een enorme intersport. We stoppen er en samen met Kyran ga ik opzoek naar uvshirtjes. Voor 5,95 koop ik er 1 in maat “6jaar”. Groot genoeg om niet te strak over je heeft heen te gaan.
Bij de caravan gaat gelijk je shirt aan. En inderdaad het is geen overbodige luxe, want het wordt inderdaad steeds warmer. We zwemmen, eten ijs, spelen in het badje dat we vol laten lopen met water. We genieten!

Zindelijk? 
Dag 7 en 8. Zaterdag 6 en zondag 7 juli. 
Het is weekend. We doen deze dagen niet zo veel. Zaterdagochtend gaan we ook maar een uvpakje voor Ronin kopen. Oorden we nog wat boodschappen zodat we nog eens lekker kunnen barbecuen. Als we bij de Lidl zijn in de hoop op lekker vlees voor de bbq, zie ik daar ineens een zelfde speelgoedkist als die Kyran heeft. Ik was er al een tijd naar op zoek, maar kon in Nederland natuurlijk een zelfde niet vinden. En waar vindt je hem dan?! Ver van huis! Die pakken we mee en zullen we mooi maken met je naam en stickers, net als dat we er een voor Kyran gepersonaliseerd hebben.
De rest van het weekend doen we niet veel behalve zwemmen, spelen, en ijsjes eten. Maar daarnaast proberen we ook je zindelijkheid wat op te pakken Kyran. Je ziet er geen heil in. Je hebt ongelukjes. Je plast bij de zandbak, in de caravan, op de vlonder. Zou het te snel zijn? Op een gegeven moment roep je het uit: shit, shit, SHIT!!!!! En op moment dat ik kom kijken en iets wil zeggen over je taalgebruik, zie ik wat er gebeurt en proefstuk het uit. Echt niet slim, ik weet het, maar ook ik ben maar een mens. Alles zit onder de... Shit! Het doet je zeer,je jammert het uit. Godver. Zeg je ook nog! En vervolgens begin je te huilen. Ja je bent aan de diarree. Dat doet ook zeer. Als papa je wilt helpen met je onderbroek uit doen, trap je in paniek je onderbroek uit, waardoor de spetters ons om de oren vliegen. Later hebben we nog een poep ongelukje, maar de laatste plasjes van de dag gaan toch echt in het potje. Ook de volgende dag pak je de zindelijkheid weer op. Het gaat nu al iets beter. Je verdient zelfs je eerste kleine cadeautje. Nu wordt het leuk! Je doet goed je best. Soms ben je boos omdat je een sticker wil plakken maar je piemeltje dienst weigert. Er komt niets uit. Hij doet het ECHT niet, mama! Ja schat, hij doet het wel, maar je moet eerst drinken voor er weer plas uit komt. Waarop je nog een beker drinken achterover slaat. Zo slaan we twee vliegen in een klap, je drinkt ook meer. En dat is met dit warme weer niet verkeerd!
Ronin komt ook steeds beter in zijn element. Het in slapen gaat al beter, was het eerst nog erg lastig met veel gehuil en vaak er weer uit, nu lijk je wat meer gewend en slaap je iets makkelijker in. In het zwembad geniet jij volop. Je kruipt door het peuterbadje, klimt op de kant en klautert weer aan mijn hand het water in, stapt aan de rand van het bad rond en wil ook glijden, net als Kyran. Jouw uvpakje en de bandjes (met stoffen voering, hoe ideaal!!) komen goed van pas. Als we na het zwemmen ijs eten is dat een moment voor veel boosheid voor jou. Jij wilt ook! Maar omdat alle ijsjes met chocola zijn gaan ze vaak aan je beurt voorbij, nog geen chocola voor jou. Maar waterijs is toch echt niet het zelfde voor jou! Als Kyran een roomijsje met aardbei en vanille heeft, mag je van hem een paar hapjes. Dat is lief! Was hij de laatste dagen erg gefrustreerd en vierde hij dat bot op jou (duwen, trekken, slaan, schoppen, speelgoed afpakken), nu lijkt z’n bui weer wat te keren en is hij weer steeds vaker de liefhebbende grote broer!

Het circus. 
Dag 9. Maandag 8 juli. 
Vandaag is het circus op de camping! Van de week hadden we al gezien dat er echte aanplakborden werden opgehangen. Vandaag om 17 u is de voorstelling. En als we ‘s ochtends naar het dorpje rijden voor brood en wat kleine boodschappen komt de circusstoet met vrachtwagens en caravans ons al tegemoet. Spannend!
Als we ‘s ochtends op staan is een van de eerste dingen die je zegt Kyran, met je luier nog om: ik moet plassen!! Snel luier uit en op de pot. Ja! Het lukt! We plakken een sticker. En voor we boodschappen gaan doen vragen we nog een paar keer of je moet plassen. Nee je hoeft niet. En op de gok, met schone kleren en een rol wcpapier in de buggy gaan we op naar het dorpje. Eenmaal bij de winkel zeg je dat je moet plassen. Oe! Wat nu?! Voor papa en mama ook wel spannend hoor, zo’n zoon die groot wordt, dat is voor ons ook leren. We zien niks waar er geplast kan worden, dus papa snelt met jou de bosjes in, dan maar de kans op een bon voor wild plassen. Ook in de winkel hou je de boel droog, net als de weg weer naar huis. Eenmaal thuis zeg je dat je moet plassen, maar net te laat zijn we bij ‘t potje. Je baalt! En doet je best om nog wat te plassen. Zonder resultaat en je baalt nog meer.
Samen gaan we kijken bij de circusstoet. De tent is al opgebouwd. Wat is hij groot! Op het gras staan lama’s, een dromedaris, een paard en een geit gras te eten. Je wilt wel graag in de tent kijken, kijken of er ook een clown is. Maar ik leg je uit dat we straks eerst een kaartje moeten kopen, dat we niet zo maar naar binnen mogen. En de clown dan? Die is vast nog even aan het opmaken en oefenen voor de show van vanmiddag. Samen lopen we weer terug naar de caravan. 
Ik knap af en ga liggen slapen. Half slapend, half wakend hoor ik de ene kreet na de andere juich uit de woonkamer komen. Als ik ga kijken heb je bijna je stickervel al vol. Elke keer pers je er drie druppels uit, zodat je een sticker mag plakken en zo dichter in de buurt komt van je einddoel. Niet dat je geen luier meer om hoeft, nee er staat dan een playmobil politieauto op je te wachten. Als je nog maar een paar stickers moet, je piemeltje weer dienst weigert en je aardig moe begint te worden val je huilend op de grond. Je wilt zooo graag de politieauto hebben! Papa en mama doen iets gevaarlijks. We maken met jou de afspraak dat je nu al je politieauto krijgt, mits je op het potje blijft plassen. En ja, dat beloof je. Het stickervel heeft op deze manier toch ook weinig zin, nog een paar keer drie druppels en je had je politieauto toch al verdient, zonder dat je nou écht in de buurt kwam van zindelijk zijn. Dus we gokken het er op en geven je de politieauto. Ronin vindt het ook machtig mooi en je legt hem elke keer geduldig uit dat hij eerst groter moet groeien en dan ook op het potje kan plassen. Dan krijgt hij ook een politieauto. Echt waar!
We gaan zwemmen. Het water is lekker verkoelend. Ronin gaat zelfs met papa van de hoge glijbaan af. Je vindt het prachtig!
Eenmaal weer terug bij de caravan horen we de muziek al. O nee, het circus begint! We hebben nog vijf minuten! Snel doen we onze zwemkleding uit en snellen Kyran en ik naar het circus. Ik koop twee kaartjes voor de plaatsen vooraan en ik stap de tent in. En dan gaat het fout. Helemaal fout. Je gilt. Zo hard heb ik je nog nooit horen gillen en ik voel je nagels in mijn nek. Je klemt je armen om mijn nek, je benen om mijn middel en je hoofd stop je in mijn hals, tussen mijn haren. Je verkrampt en laat niet meer los. Nee je wilt echt niet naar binnen. Je wilt nu terug naar de caravan. Omdat ik ook niet zo goed weet wat ik met die angsten van je moet doen, probeer ik eerst buiten de tent rustig tegen je te praten en uit te leggen dat er muziek is, een clown en dat er nog veel andere kindjes ook komen kijken. Dat je echt niet bang hoeft te zijn en dat ik bij je ben en ook niet weg zal gaan. Maar je blijft je nagels steeds dieper in mijn vel zetten als ik een poging doe om je alleen al aan te kijken. Je wilt echt niet. Wat doe ik dan? Ik heb dure kaartjes op zak, nou zijn die mijn laatste zorg, maar ik wil je ook niet voeden in je angst, maar je ook niet in de steek laten. Op mijn vraag waar je nou zo van schrok of waar je bang voor bent krijg ik geen reactie. Je wilt alleen maar weg. Naar huis. Ik gok het er op en neem je toch mee de tent in. En ga zitten. Wel dicht bij de uitgang. Nog steeds ver in me gekropen begint de voorstelling en elke keer als ik maar iets ga verzitten gaan die nagels dieper in mijn huid. Je laat. Niet. Meer. Los. Ik had je je speen gegeven en na verloop van tijd merk ik dat je ontspant. Maar je draait je niet om. Je gaat echt niet kijken. Nee, ik voel dat je in een diepe slaap valt. Jou manier om je volledig af te zonderen van alles om je heen? Warm en zonder luier, zit je op mijn school, met je oor op mijn borst en slaap je. Ik zit in totaal toch nog zo’n half uur tot drie kwartier in het circus. Ik maak foto’s en filmpjes zodat je later kunt zien waar je nou bang voor was en wat je nou allemaal miste. Je bent zo rustig, dat ik nog maar even extra check of je het nog wel doet, ook zo na het flauw vallen(?) bij de dokter. Maar onder mijn handen voel ik je ruggetje langzaam op en neer gaan. Je gaat toch niet meer van gedachte veranderen, dus langzaam til ik je op en sluip de tent uit. Met allemaal ogen in mijn rug. Zodra we buiten de tent staan wordt je wakker en vraag je waar we zijn. Wat er in de tent is. Maar als ik vraag of je wil kijken ben je erg duidelijk. Nee. 
De dromedaris en de lama’s staan nog op het gras. Ik loop er heen en ga met je op een boom zitten met uitzicht op de tent. Je vraagt of er ook een clown is in de tent. Ja die is er zeker. Die heb ik gezien, maar jij hebt hem gemist. Je vindt het echt eng zeg je. En je kruipt nog wat dichter tegen me aan. Wat je eng vond krijg ik niet helder. De harde muziek? De directeur met zijn harde Franse stem? De rookmachine? De donkere tent? Nu stop ik mijn neus in jouw haren en een paar tranen veeg ik snel weg. Waarom ben je zo bang? Waarom ben je zo angstig. Zo voeden papa en mama je toch niet op. Je mag alles doen, alles proberen, de wereld ontdekken. Dat gaat met vallen en opstaan. Maar we willen en proberen je toch niet op je huid te zitten. Je niet over te beschermen. Je je gang te laten gaan. Niet de hele dag te roepen “pas op, kijk uit, let op, niet doen!”. We zijn vrij in de opvoeding, geven jullie veel ruimte om dingen zelf te ontdekken en jezelf te ontplooien. Maar misschien heeft dit niks met opvoeding te maken? Is het je karakter? Is het een fase?
We gaan terug naar de caravan. Papa kijkt ons verbaast aan dat we er nu al zijn, terwijl je de muziek in de verte nog hoort. Enthousiast vraagt hij of je het leuk hebt gehad, maar eerlijk vertel je dat je er niets van hebt gezien, dat je met je ogen dicht hebt gezeten en het erg spannend en eng vond. Op mijn mobiel bekijk je de foto’s en filmpjes. Als je de jongleur met fakkels ziet zeg je gelijk: kijk! Daar is de rook!. Dus of je dan toch geschrokken was van de rookmachine die net aanging op moment dat wij naar binnen gingen? Wat heb ik niet gezien dat jou wel was opgevallen? Waarschijnlijk kom ik er nooit achter. Maar de foto’s en filmpjes op m’n mobiel vind je in ieder geval mooi.
Ik kook eten en ondertussen speel jij met je politieauto, die een aanhanger met boot heeft. We eten, Ronin gaat zonder gemopper naar bed en jij Kyran speelt heerlijk verder. De plasjes blijven, ondanks het circusincident, op het potje gaan en zelfs (een deel van) een drol belandt op de pot. Wat doe je dat goed zeg!
We testen de politieboot van playmobil uit in het babybad dat papa op het gras had gezet en vol had laten lopen met water. Daarna ga jij nog even onder de douche. Je wordt echt groot. Je zeept jezelf in, spoelt jezelf af en wast je haren. Wat een grote jongen ben je toch!
In bed hebben we het nog even over het circus. Je vond het echt eng. Morgen wil je er niet meer heen. Je wilt wel morgen boodschappen met me doen. Als ik zeg dat ik naar een molen wil waar ze brood bakken vind je dat niet eng zeg je. Als ik zeg dat ik ook nog wel een dezer dagen op zoek wil gaan naar de ridders kijk je me aarzelend aan. Zeggen die ook “grrroaam!”, vraag je me. Alleen misschien als ze vechten, zeg ik. Dan vind ik het niet eng, besluit je. Ik hoop het maar... Je valt voor nu lekker in slaap. Hopelijk ben je vannacht niet al te veel aan het verwerken. Hoe dan ook. Ik ben bij je.

De molen. 
Dag 10. Dinsdag 9 juli. 
Met twee kinderen merk ik dat het veel lastiger is om een verhaal bij te houden. Soms mierik van meerdere dagen tegelijk schrijven en merk ik dat ik niet alle details nog weet. Ook merk ik dat de verhalen veel in het teken staan van jou Kyran. Je ontwikkelt je erg sterk op moment, er gebeurt vel. Ronin, jij kabbelt overal tussen door. Je gaat gemakkelijk mee op uitstapjes en vindt alles prima als je af en toe maar kan kruipen en we je wat te eten toe stoppen. Een stuk Frans stokbrood (broodstok volgens Kyran) of een koekje of zoiets. Ook aas je erg veel op alles met chocola. De chocolade koekjes, croissantjes of ijsjes probeer je onder luid kabaal te pakken te krijgen. Maar die zijn echt nog niet voor jou lieverd. Als er wat wordt gegeten zonder dat jij wat krijgt dan is de caravan te klein. Als we je ook een ijsje geven, maat het is een waterijsje dan is de hele camping te klein. Jij wil ook een cornetto!
Vandaag gaan we naar de molen hier vlak in de buurt. Ik had je het foldertje laten zien Kyran en dat leek je wel wat. Het is een kleine molen en wel wat anders dan de molens die we in Nederland kennen, maar je vindt hem er aan de buitenkant prachtig uit zien met zijn rond draaiende wieken. We krijgen een rondleiding, in het frans, over de molen. Binnenin de molen maakt het best wel wat kabaal en allebei vinden jullie het eng. Even ben ik bang voor weer zo’n heftige reactie bij jou Kyran, net zoals bij bet circus maar vrij makkelijk weet ik je er van te overtuigen toch te kijken en dan vindt je alle draaiende onderdelen machtig interessant. Daarna kunnen we bij de bakker zien hoe hij brood bakt. Al die tijd loop jij zonder luier (wel in je onderbroek met broek aan natuurlijk) en papa en mama vinden het wel wat spannend of je tijdens de rondleiding zo ineens van je af plast. Maar nee. Je zegt dat je niet hoeft en plast inderdaad niet in je broek. Er is een leuk klein speeltuintje en een restaurantje en omdat het lunchtijd is. Besluiten we hier wat te drinken en te eten. Jij Kyran neemt een crêpe met ham. Je vindt het heerlijk. Ronin jij smult mee van mama’s pizza, Kyrans crêpe en het brood bij papa’s salade. Je wordt wel moe en begint wat te gillen, Kyran moet plassen dus we gaan op zoek naar het toilet (jeej dat lukt!), daardoor is het eten wat minder rustig, maar wel weer een leuke ervaring. Ook na je enorme fles appelsap hou je het weer vol tot aan de caravan waar je keurig op het potje plast. ‘s middags gaan we nog zwemmen en eten we een ijsje, zoals de meeste middagen!

Ridders! 
Dag 11. Woensdag 10 juli. 
Vandaag gaan we naar het kasteel in apremont. Daar zijn als het goed is wél ridders te zien. Thuis plassen we op het potje, drie kwartier rijden we naar het kasteel, zonder luier. Daar plas je samen met papa in de bosjes. Het is een flinke klim naar het kasteel. Als we binnen zijn is er een heus ridderparcours waar je kunt laten zien of je geschikt bent om ridder te worden! Eerst een stuk op het paard, met lans! Je moet tegen dingen aan prikken, maar met je nog net 2 jaar ben je eigenlijk te klein. En ondanks dat papa vertaalt wat je moet doen begrijp je er niks van. Maar je zit heerlijk op het paard (pony)! Dat wilde je graag! Daarna moet je met een zwaard een krijger verslaan en tussen bewegende rotsblokken door kruipen maar wat het doel hiervan is begrijp je echt niet. Ondanks dat vindt je het hartstikke leuk en doe je het op jouw manier goed en wordt je zelfs tot ridder geslagen! Je krijgt een ridderdiploma en een jonkvrouw schrijft je naam in calligrafie op je papier. Daarna is er een ridderspektakel. Eerst vindt je het weer spannend en wil je niet kijken. Je vraagt waar het harde geluid vandaan komt. Maar als je dat weet is het goed. Helaas vergeet je dan dat je geen luier om hebt en plas je je broek nat. Gelukkig heb ik droge kleding, water, wcpapier en doekjes mee. Daarna wil ik graag in het kasteel kijken maar jij Kyran vindt het doodeng en met buggy lukt dat niet en dus zien we alleen de ruimte op de beganegrond. Ronin krijgt het warm en wordt moe. Kyran en papa gaan nog boogschieten en daarna gaan we weer terug naar de caravan. Jullie vallen allebei onderweg in slaap. 

De laatste dagen in Frankrijk. 
Dag 12 en 13. Donderdag 11 en vrijdag 12 juli. 
Deze laatste dagen doen we niet zo veel meer. Het weer is, net als alle andere dagen, schitterend. Zo’n 27-30 graden. Zon. Met een heerlijk verkoelend windje. We hangen wat op de camping, spelen, zwemmen, doen boodschapjes, eten bij de McDonald’s, eten ijs, gaan naar het strand, bekijken het meer dat praktisch naast onze camping ligt en bezoeken een marktje in een kustplaatsje. Vrijdag gaan we tanken en komen we langs een enorme kathedraal in Aisenay. De hele vakantie ben jij Kyran al erg geïnteresseerd in kerken en had je belooft er nog bij een te kijken. Papa heeft absoluut niks met kerken, heeft er zelfs haast iets tegen, dus hij en Ronin blijven in de auto als wij samen bij de kathedraal gaan kijken. Hij is echt heel groot! We lopen er twee rondjes om heen en de klok luid zelfs nog even voor ons. De kerk is verder dicht dus we kunnen er helaas niet in. Bij de deur hangen foto’s van de kerk een heleboel jaren geleden. Op een is te zien dat de kerk in de tweede wereldoorlog grotendeels verwoest is. De toren is geknakt. Het maakt blijkbaar indruk op je, want elke keer als we langs een kerk komen zeg je dat de toren kapot gaat als de klok slaat. 
Vrijdagmiddag zeg ik terloops tegen papa dat ik maar wat spullen ga in pakken. “Goed idee!” roep jij Kyran, “Ik help wel!”. Je stormt naar binnen, pakt al je speelgoed en knuffels bij elkaar, vist nog wat koekjes uit de la en legt alles in de openstaande auto. “Zo, ik ben klaar! Gaan we nu?”. Voorzichtig leg ik je uit dat we nog een nachtje hier slapen en dan naar oma gaan die in de caravan in de Belgische Ardennen zit. 
Met de zindelijkheid gaat het goed. Nadat je donderdagochtend twee ongelukjes hebt Kyran vergeet je de rest van de dag niet te plassen. Alleen je poep produceer je weer in je broek in plaats van op de pot of wc. Maar vrijdag gaat het helemaal vlekkeloos. Alle plasjes gaan in het potje, op de wc, en als we onderweg zijn in een potje waar ooit een hapje van Ronin in zat, de bosjes of nog mooier, een onbekende wc. Zelfs je poep produceer je op het potje en daarmee is vrijdag 12 juli, de dag voordat je 35 maanden bent, de dag dat papa en mama 11 jaar bij elkaar zijn, de eerste dag waarop je compleet droog bent gebleven, zonder ook maar een ongelukje!
Ronin jouw voortand links is nu door, wat is dat tandvlees bij jou boven dik en taai! Je hebt er behoorlijk wat last van. De snijtand daarnaast laat zich ook voorzichtig zien en de voortand rechts ook. Jippie!

Naar de Ardennen. 
Dag 14. Zaterdag 13 juli. 
Om half zeven staan papa en mama op. Jullie liggen allebei nog te slapen. Als we aangekleed zijn worden jullie ook wakker. We ontbijten, pakken de laatste spullen en vertrekken om 7:15. Dag mooie camping! Dag mooi weer! Bedankt voor de fijne tijd!
Mama rijdt het eerste stuk. Al snel moeten we stoppen. Jij Kyran klaagt over zere billen. Samen met papa ga j plassen in de bosjes en de luier die we je voor de lange reisdag aan hebben gedaan doen we af en om je onderbroek weer heen aan. We rijden verder. Na een tijdje stoppen we weer. Nu wat langer. Tanken. Koffie. Drinken Even de benen strekken. En er wordt weer keurig geplast. Je onderbroek is nog steeds droog Mama rijdt weer verder. We kunnen nu wat langer rijden. Mama rijdt tot aan Parijs. We hebben nu de halve reis er op zitten. Het is tegen 13 uur en we stoppen bij een grote rustplaats waar we picknicken. En weer wordt er keurig op de wc geplast. Papa rijdt vanaf hier weer verder. Parijs door. Na Parijs stoppen we alweer, bij een rustplaats net na de tol. Op een Franse wc, een gat in de grond, doe jij weer keurig een plasje. Papa rijdt verder. Jullie vallen in slaap en zonder te stoppen kunnen we het nu redden tot aan België. Jij hebt behoorlijk wat gedronken onderweg Kyran. Dus eenmaal in België zoeken we een plek om nog even te plassen. In de Belgische bosjes. Nu rijden we door de Belgische Ardennen opweg naar de camping van oma. Om 16:30 komen we daar aan. Het was een lange reis, van 7:15-16:30. Maar jullie hebben het wederom fantastisch gedaan! Bij onze caravan plas je weer, als we oma opzoeken in haar caravan plas je ook daar weer. Zo knap! De hele dag is je onderbroekje droog gebleven! Helaas je poep verdwijnt wel weer in je onderbroek en als we man het eten bij het speeltuintje kijken ben je aan de dunne en zit alles onder. Het loopt uit je broek langs je been naar beneden. Bah! Jammer van die twee drollen, maar dat je de hele reis, zoveel uur droog bent gebleven vind ik echt ontzettend knap en ik ben dan ook heel trots op je!! Vandaag nog precies een maand en we vieren je derde verjaardag al! Zou je die volledig zindelijk vieren?

Naar de Ardennen. 
Dag 14. Zaterdag 13 juli. 
Om half zeven staan papa en mama op. Jullie liggen allebei nog te slapen. Als we aangekleed zijn worden jullie ook wakker. We ontbijten, pakken de laatste spullen en vertrekken om 7:15. Dag mooie camping! Dag mooi weer! Bedankt voor de fijne tijd!
Mama rijdt het eerste stuk. Al snel moeten we stoppen. Jij Kyran klaagt over zere billen. Samen met papa ga j plassen in de bosjes en de luier die we je voor de lange reisdag aan hebben gedaan doen we af en om je onderbroek weer heen aan. We rijden verder. Na een tijdje stoppen we weer. Nu wat langer. Tanken. Koffie. Drinken Even de benen strekken. En er wordt weer keurig geplast. Je onderbroek is nog steeds droog Mama rijdt weer verder. We kunnen nu wat langer rijden. Mama rijdt tot aan Parijs. We hebben nu de halve reis er op zitten. Het is tegen 13 uur en we stoppen bij een grote rustplaats waar we picknicken. En weer wordt er keurig op de wc geplast. Papa rijdt vanaf hier weer verder. Parijs door. Na Parijs stoppen we alweer, bij een rustplaats net na de tol. Op een Franse wc, een gat in de grond, doe jij weer keurig een plasje. Papa rijdt verder. Jullie vallen in slaap en zonder te stoppen kunnen we het nu redden tot aan België. Jij hebt behoorlijk wat gedronken onderweg Kyran. Dus eenmaal in België zoeken we een plek om nog even te plassen. In de Belgische bosjes. Nu rijden we door de Belgische Ardennen opweg naar de camping van oma. Om 16:30 komen we daar aan. Het was een lange reis, van 7:15-16:30. Maar jullie hebben het wederom fantastisch gedaan! Bij onze caravan plas je weer, als we oma opzoeken in haar caravan plas je ook daar weer. Zo knap! De hele dag is je onderbroekje droog gebleven! Helaas je poep verdwijnt wel weer in je onderbroek en als we man het eten bij het speeltuintje kijken ben je aan de dunne en zit alles onder. Het loopt uit je broek langs je been naar beneden. Bah! Jammer van die twee drollen, maar dat je de hele reis, zoveel uur droog bent gebleven vind ik echt ontzettend knap en ik ben dan ook heel trots op je!! Vandaag nog precies een maand en we vieren je derde verjaardag al! Zou je die volledig zindelijk vieren?

Niks doen. 
Dag 15. Zondag 14 juli. 
Om half zes wordt jij al wakker Kyran. Dat is jammer. De hele vakantie was het soms 7 uur, maar meestal zelfs 8 uur! Dat is uitslapen voor ons! Het is vannacht flink koud geweest. Als je vraagt om wat drinken is het zelfs deels bevroren. Ik zit met je op de bank en zeg dat ik best moe ben. Samen duiken we nog even bij papa in het grote bed. Ronin die de hele vakantie uitsliep tot half zeven heb ik niet gehoord. Om 8:15 schrik ik wakker en realiseer ik me dat ik je nog steeds niet heb gehoord. De angst slaat me dan altijd om het hart. Ik ga plassen en rommel expres wat hard. Kyran wordt wakker maar zelfs dan duurt het nog even voor jij Ronin ook wakker wordt. Het is 8:30 als jij uiteindelijk wakker wordt!! Met z’n drieën gaan we het brood halen dat we gisteren bij de receptie bestelden. Vervolgens kijken we of oma al wakker is. Ja haar ogen heeft ze open, maar wakker? Met onze broodjes op zak gaan we weer terug naar papa en ontbijten we heerlijk in het zonnetje. Jeej wat is die al warm!! Als ik net met jou Kyran naar de speeltuin wil lopen als Ronin in bed ligt, komt oma naar ons toe met Tibor. Met z’n drieën lopen we een rondje rond de camping en kijken we bij bij het paintballen. Onderweg zien we een eekhoorn! Rond lunchtijd gaat Ro naar bed, spelen wij nog even bij de speeltuin en pakt oma haar spullen in. Zij zal vanmiddag naar huis gaan. Nadat we haar hebben uitgezwaaid eten we een ijsje en spelen we in het speeltuintje. De middag wordt lang, iedereen is moe. We halen vroeg patatjes en gaan vroeg naar bed. Morgen rijden we naar Nederland!

Thuis. 
Dag 16. Maandag 15 juli.
Vandaag rijden we weer terug naar Nederland! We hebben heerlijke belgische broodjes en flappen voor onderweg. Het is maar 3,5 uur rijden zegt de navigatie en we gaan op weg. Al snel zijn we bij Maastricht. Even een plaspauze en we rijden weer verder. Tussen Apeldoorn en Zwolle stoppen we bij de MacDonalds. Papa en mama een laatste ijsje en jullie smikkelen van een paar patatjes. Ronin zet de hele MC op de kop door er telkens vandoor te kruipen. Andere mensen lachen zich een kriek als ze zien dat jij er grinnekend vandoor gaat en in een deuk ligt als ik je weer kom vangen. Ondanks dat het nog ochtend is, en er vast nog niet veel mensen bij de Mac geweest zijn, kom je er pikzwart weg. Ze hebben vast niet gedweild gisteravond of vanmorgen... Buiten spelen we nog bij de glijbaan. Helaas poep jij je broek vol. Die verschonen we en we rijden het laatste stukje ononderbroken terug naar huis. Wat zijn jullie weer blij om thuis te zijn! Vooral jij kyran sleept al het speelgoed dat in huis is achter je aan. Van binnen naar buiten, van buiten naar binnen, van boven naar de garage en weer terug. Het is een grote bende als we thuis zijn, maar ik denk dat dat een goed teken is!

Nu hebben we nog heerlijk een week met z’n viertjes thuis. Daarna zijn jullie nog een week thuis, drie met mama, een met oma en een met papa. En met het mooie weer hier in Nederland, komen we vast de dagen zo weer door!! Net als alle dagen van de vakantie. Wat hebben we genoten!

xxx Mama