Kyran 35 maanden

Lieve Kyran,

Er zijn maanden die relatief rustig verlopen, dat ik begin aan een blog en eigenlijk niet weet wat ik op moet schrijven. Er zijn ook maanden bij dat ik begin aan een blog en denk: 'wat is er allemaal gebeurd!'. Deze maand was zo'n maand waarin er veel gebeurde. Of veranderde is misschien een beter woord. Dit wordt vast weer zo'n van-de-hak-op-de-tak verhaal. Maar ik begin gewoon ergens.

Slapen.

We rommelen nog steeds wat af en aan met slapen. Hoe lang duurt dit al wel niet?! Je werd nog steeds bijna elke nacht wakker. Uitslapen kwam al helemaal niet in je woordenboek voor. Tot je bij opa en oma ging logeren en je daar in een tweepersoonsbed sliep. Je sliep de hele nacht door en werd om 7:15 wakker. Wát doen wij verkeerd? Eenmaal thuis hebben we het logeerbed op je kamer neergezet (1 persoons) en je peuterbed naar zolder gedaan. En ja. Je sliep gelijk een stuk rustiger. Je sliep steeds vaker door en bleef in je eigen bed. Als je 's nachts wakker werd kon ik bij je komen en viel je vaak ook in je eigen bed weer in slaap. Het enige was nu dat je vaak pas erg laat sliep. Dat was al een tijdje het geval, maar daar was het 1 persoonsbed nog niet de oplossing voor. Tussen de middag sliep je thuis eigenlijk al helemaal niet meer, maar bij de gastouder nog wel flink. We hadden destijds de afspraak gemaakt dat ze je moest laten slapen. Je niet wakker te maken. Maar daar sliep je met gemak 3-3,5 uur. Zou dat zorgen voor het gespook 's avonds en 's nachts? We hadden een tijd terug maar afgesproken dat ze je niet langer dan 2-2,5 uur moest laten slapen. Wat nog wel een beetje tegen m'n gevoel in ging. We hebben altijd alles op verzoek gedaan. En als je om 5:30 wakker bent, en pas laat (21-22u) slaapt, vind ik dat je dagen eigenlijk te lang zijn en je niet aan de benodigde slaap per dag komt. Maar misschien hielden we een patroon in stand. Dus toch maar minder slapen dan. En een paar dagen leek het te helpen. Je sliep op tijd. En werd 6:30-7:00 wakker. Na die paar dagen was het weer bal. Toen hebben we gezegd dat je dan maar 1-1,5 uur moest slapen tussen de middag. Zo gezegd zo gedaan. Vaak als Monique je nu wakker maakt vertelt ze dat je nog erg ver weg bent. Je half slapend de trap af hobbelt en als ze je op het aankleedkussen verschoont je gewoon weer verder tukt. Toch lijkt het 't slapen thuis wel goed te doen. Het lichtje is om 20u uit en je wordt rond 6:30 wakker. In je eigen bed. Daarna gingen we op vakantie waar alles nog weer anders was met slapen (je sliep meestal niet tussen de middag. Een of twee keer viel je in de auto of op de bank in slaap) dus we moeten maar weer zien hoe het gaat als we thuis zijn. Fingers crossed!

Eten.

Ook het eten gaat langzaamaan wat beter. Je vraagt (vragen nog niet eens eten) nog wel veel om snoep en lekkers en de porties verstandig eten zijn nog niet groot, maar je eet keurig je boterham 's morgens en ook 's middags gaat die er wel echt in. Van Monique hoor ik dat je daar een echte brood eter bent. Je hebt vaak al twee sneetjes op voor dat de rest er maar een op heeft kunnen eten. Het avondeten gaat ook ietsjepietsje beter. Je eet nog niet veel, maar vaak van alles wel twee hapjes. Dus een paar hapjes vlees, een paar hapjes groente en een paar hapjes aardappel. Dat is al zes happen meer dan dat het een jaar lang was (niks!). Fruit is niet echt je ding, hoewel je op vakantie zelf bananen wilde kopen en zat te smikkelen van de galiameloen. Vlak voor de vakantie stond je op de weegschaal en die gaf aan: 13,5 kg. Hoeveel zal het nu zijn? Drinken. Ook dat gaat een stuk beter! Kreeg ik er overdag met moeite een beker drinken in, nu op vakantie drink je er veel meer. Zeker drie. Het is warm op vakantie, dus dat zal zeker mee helpen. Maar dat je wat beter drinkt komt ook een beetje door iets anders:

Zindelijkheid.

Ik denk dat je kort voor Sinterklaas al op het potje plaste voor het eerst. En zodra als ik je in je blote bips door het huis liet lopen gingen ook (bijna) alle plasjes op het potje. Maar zodra als de broek weer aan ging, of dit nou met of zonder luier was, alles ging in je broek. Ik had al eens geprobeerd om je aan te moedigen op het potje te plassen en aan te voelen of ie moest plassen als je geen luier maar wel een broek aan had. Maar je werd daar zo kribbig van. Het werkte averechts en met onze drukke weken kon ik ook niet langer dan twee dagen aan een stuk consequent mee bezig zijn. Dus liet ik het maar even voor wat het was.. Tot we vakantie hadden. We reden naar Frankrijk en hadden een stickervel en de pot mee genomen. De eerste dagen in Frankrijk was mama ziek en zat jij niet lekker in je vel, dus lieten we het nog even zo. Tot het allemaal wat beter ging. Je luier ging uit en de stickers werden achter elkaar geplakt. Je plaste weer keurig op het potje. Zodra je onderbroek en/of broek weer aan ging had je nog wel eens een ongelukje maar ook steeds minder vaak. Je ging zonder luier om zelfs mee met uitstapjes, een stukje in de auto rijden. Dat ging allemaal erg goed. Na een paar dagen had je zelfs je eindcadeau al bij elkaar geplast en geplakt. Je zorgde er gewoon elke keer voor dat je er drie druppels uit wrong en ja als je op het potje plaste mocht je een sticker plakken. Dus daar was Je politieauto van playmobil. Die had je mooi op zak zonder dat je nou echt zindelijk was. Maar ja je had alle stickers wel verdient. Gelukkig bleef het plassen op het potje ook daarna goed door gaan. Alleen poepen lukte nog niet. Dus we hadden dagelijks een vrij vieze smeerboel op te ruimen. Woensdag gingen we naar een kasteel. Zo'n driekwartier rijden. Je hield het keurig vol. Toen we er waren zei je dat je moest plassen en deed je samen met papa keurig een plas in de bosjes. Helaas tijdens het ridderspektakel liet je er een lopen. Gelukkig had ik een fles water en wc papier, doekjes en schone kleding mee. De volgende dag had je nog wat ongelukjes in de caravan. Maar onderweg, op het strand en in de supermarkt niet. Zelfs niet toen we bij McDonald's gingen eten en je druk aan het spelen was. De openbare wc's werden gebruikt, net als het lege potje van de warme maaltijd van Ronin. Echt een uitkomst om die voor geval van nood in de auto te hebben liggen. Vrijdag hadden we helemaal geen ongelukken meer en zelfs de grote boodschap heb je uit jezelf op de pot neer gelegd. De reis vanuit Frankrijk naar België (van 7:15-16:30 onderweg) was je compleet droog gebleven en ook daar op de camping plaste je keurig op de wc. Alleen poepte je (diarree) weer in je broek. Maar ik vind het zo ontzettend knap! Ik hoop echt dat je dit vol kunt houden. Je wilde vannacht al niet eens meer een luier om jaar bed. Maar dat vond ik vrij riskant. Hoewel je 's ochtends wel compleet droog was en het eerste wat je ging doen plassen was. Maar eerst maar eens overdag compleet zindelijk zijn.

Bang.

Op dit moment ben je zo bang voor van alles. Zo bang voor de meest vreemde dingen dat ik jou soms niet eens herken. Zo gilde je het uit in het circus en heb je op mijn schoot liggen slapen om je zo voor alles af te kunnen sluiten. Je bent bang voor lawaai zo lijkt het. Motors met brullende motoren, gebons van voeten op een houten trap, gedraai en geklop van de molen, stemmen door een microfoon, de zee.. Je knijpt je ogen stijf dicht en draait je hoofd weg. Je kunt soms ook 's nachts wakker worden en compleet de weg kwijt zijn. Zo zielig. Vast een fase. Maar ik vind het wel moeilijk om te zien dat je zo bang bent. Ik wil je juist leren dat je niet bang hoeft te zijn voor de wereld en hem juist moet ontdekken! Ook had je voor het eerst tijdens deze vakantie heimwee. Waren we in maart nog een weekje weg, zonder problemen, nu bleef je maar vragen wanneer we naar huis gingen. Je bleef zeggen dat je NU naar huis wilde. En je bleef noemen dat je het echt niet leuk vindt op de camping. Gelukkig was dat na een week wat afgezwakt. Maar toen ik op onze laatste dag in Frankrijk zei dat ik wat spullen in ging pakken, stond jij al met al je knuffels, speelgoed en een paar koekjes de auto vol te laden. Zo! Nu kunnen we gaan!

Vloeken.

De grootse onhebbelijkheid op moment, hoewel het de laatste week al flink is afgezwakt, maar o wat kan jij vloeken als je je pijn doet of er iets niet goed gaat. Gvd, shit, jezus... Echt geen gehoor uit zo'n klein jongetje met schattige blonde krullen... Soms is het stiekem wel grappig. Zo had je in je broek gepoept, heel vies en dun. Boos dat je was. Huilen! En dus vloeken... Shit shit shit!!! We blijven herhalen dat je best boos of verdrietig mag zijn, dat je wel oeps, potjandorie of gadver mag zeggen, maar al het overige niet.

Broer.

Bijna een jaar ben je al grote broer en ik vind echt dat je het geweldig hebt gedaan. Je hebt hem zo liefdevol ontvangen. Toch is het net alsof je de afgelopen maand wat meer moeite hebt met het feit dat je een broertje hebt. Alsof je nu pas beseft dat hij echt niet meer weg gaat. Of komt het doordat hij steeds mobieler is? Overal bij komt en best wel sterk is? Hoe dan ook, je bent bozer, pakt spullen af, alles is van jou, hij mag nergens mee spelen, je duwt en je trekt. En toch gaan dit soort buien ook gepaard met veel liefde voor hem waarin je alles met hem wilt delen, voor hem ook wat lekkers pakt, z'n draak en z'n speen haalt als hij moe is en uitlegt wat papa of mama gaat doen als hij heel hard gaat huilen wanneer we weg lopen. Volgens mij gaat er erg veel om in je bolletje. Maar ja. Je bent dan ook al bijna drie!

Ik hou van je! Dikke kus, Mama