Kyran 2 jaar; het vervolg

Hihi lieverdje van mama, er gebeurt zoveel op het moment dat ik weer eens de helft vergeten ben op te schrijven. Hierbij nog even een aanvulling op mijn vorige blog:

Wat je nu ook sinds een paar dagen doet, is zeggen dat je moet plassen. Samen gaan we dan naar de wc waar het potje staat. Broekje gaat uit, luier gaan op je enkels en ging je eerst nog zitten nu blijf je staan. Met je piemeltje in je hand sta je dan gericht op het potje en zeg je psssssht. Een echte plas komt er nog niet, maar dit vind je al machtig mooi. Daarna afvegen, papiertje door spoelen, handjes wassen, licht uit om vervolgens een sticker te plakken. Helemaal trots! Zowel jij, als ik!

Ook loop je zelf de trap op. Niet meer half kruipend met je handjes en knietjes, nee je houdt de armleuning vast en loopt zo rechtop omhoog.

Je bent momenteel ook een echte dwingeland. Jij bepaalt wat er gebeurt. Als papa met je moet komen spelen is het: papa, buiten spelen, nu. Als we voor het naar bed gaan een boekje lezen in het bed van papa en mama, dan bepaal jij op welk kussen ik mag liggen. Als ik met mijn hoofd op het kussen kom liggen waar jij al op ligt, krijg ik een por: nee, mama, af! Daar liggen!
Vooral papa moet het vaak ontgelden. Nee papa! Is het dan en dan krijgt hij een duw of por en dan moet hij weg. Of jij zegt op welke bank of stoel wij moeten zitten, dat wij onze schoenen uit moeten doen om in het badje te gaan staan (vervolgens blijf je er zelf naast staan). De hele dag door is het 'toe maar', 'kom maar' en worden wij in bepaalde houdingen of richtingen geduwd. Het toppunt was gisteren. Het ging je allemaal niet snel genoeg. En tot onze verbazing hoorden we: papa, Lets go!!

Ik zal vast nog meer vergeten zijn, maar dan komt er wel een blog: Kyran 2 jaar, het vervolg deel 2 ;-)

Xxx mama