9w6d - afscheid

Afscheid.

Waarschuwing: dit is een erg bloederig verhaal met gore details
Vandaag had ik mijn afscheidsetentje van m'n werk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er een beetje tegen op zag. Niet zozeer het feit dat het een afscheidsetentje was, maar omdat het kleine beetje bruin verlies van vorige week veranderd was in veel bruin over het weekend tot rood bruin op maandag. Vanochtend echt rood. Maar behapbare hoeveelheden, een lichte menstruatie zullen we maar zeggen.

Zo ook de middag en het begin van de avond. Ik wilde het niet te laat maken, maar om 21:00 kreeg ik ineens heel erg buik pijn. Ik voel het 'lopen' en ging snel naar de wc. Fieuw net op tijd, heel veel helder bloed en een paar kleine stolsels. De buikpijn hield echter aan. Dus ik besloot er maar een eind aan te breien.
Ik kom terug bij m'n plek...krijg zo erg buikpijn dat ik moet gaan zitten. Na een klein half uur, kon ik voor m'n gevoel weer rechtop staan. Dus ik zeg iedereen gedag en voel een prikkeling van binnen, alsof er een stroomstootje door m'n buik liep. Toen voelde ik iets glijden. Ik wist niet hoe snel ik naar m'n auto moest. Met bloedspoed naar huis gereden. Overal was bloed. M'n stoel zat onder, m'n spijkerbroek doorweekt.

Thuis gelijk naar de wc. De placenta was gekomen, later bleek nog maar gedeeltelijk. Ik heb nog gekeken of ik het vruchtje zag, maar kon hem niet zien. Onder de douche gestapt. Alles weer schoon. Ik was nog niet aangekleed of er kwam weer een golf. Nog meer placenta, en allemaal andere troep. Het voelde of m'n onderlijf in z'n geheel aanspande.....het zware bloeden duurde ongeveer een uur.

Pukkemuk is niet meer bij mij.

Afscheid nemen heeft een bredere betekenis dan gedacht gekregen.

Dag lieverd, voor altijd in m'n hart.