Vandaag 18dpo. De tests lopen gestaag op. Het vertrouwen nog niet zo, maar dat moet een beetje groeien nog. Waarom het deze ronde wel gelukt is kan ik niet zeggen, er waren veel grote verschillen met de vorige tps. Welke nu het verschil heeft gemaakt, geen idee, misschien was het wel dom geluk voor de verandering. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me helaas maar al te goed dat er nog een lange weg te gaan is. Dit wacht bankje is misschien nog wel spannender dan die na ieder ovulatie of tp. Ik hoop dat alles goed gaat, dat het met met puk en/of muk nog een laatste keer gegund is. Ik denk zelf dat het er eentje is, anders was de test al veel eerder knal geweest. Maar mochten ze wel gezellig samen zijn gebleven, er is altijd ruimte voor eentje meer. Verder voel ik me goed. Heb wel buikpijn, anders dan bij max. Bij max waren het steken, nu is het meer een soort zeuren. Wel bij vlagen misselijk en honger, maar geen eetlust. Dat herken ik heel duidelijk van m'n vorige zwangerschappen. Ik wilde iedereen hier bedanken voor alle goede vibes, duimen tot bijna bloedens toe, gebrande kaarsjes, schietgebedjes, gewone gebedjes en al jullie opbeurende woorden toen ik het even niet meer zag zitten. Het met helpen doen geloven dat het lichtpuntje aan het einde van de tunnel een heus lichtpuntje was en geen tegemoet komende trein. Dank, dank en nogmaals dank. Lieve knuffels en dikke kus X
reacties (0)