Vandaag cd2 ronde 22. Het einde van het bloedbad is nog niet inzicht. Allemachtig wat een bende deze keer....driedubbele maandverbandjes en maxi-über-mega tampons zijn er niet tegen opgewassen.
Ik heb de kliniek gebeld en ik mag woensdag ochtend al weer op controle. Ze gaan kijken of we deze ronde alweer een cryo ronde kunnen doen. Fijn dat ze zo meedenken.
Wat me wel nog even van het hart moet, is het volgende:
Ik blog hier om van me af te schrijven en mijn ervaringen te delen. Ik vertel over mijn blijdschap en verdriet, mijn hoop en verlangen, de spanning rond het wachten en de pieken en dalen waar ik door ga. Hoewel ik van de overgrote meerderheid van jullie alleen maar steunbetuigingen krijg en lieve woordjes. Zitten er ook meiden tussen die, hoewel goed bedoeld, eigenlijk wel van mening zijn dat ik blij moet zijn dat ik twee gezonde kinderen heb en daar gewoon maar tevreden mee moet zijn. Als of ik niet zielsgelukkig ben met mijn 2 (B)engeltjes. Ik geniet intens van ze en prijs me elke dag gelukkig dat ik hun mama mag zijn. Maar het feit dat ik moeilijk zwanger raak betekent nog niet dat ik dan maar geen wens moet hebben voor een derde. Niet mag dromen van nog een kindje, dat ik maar gewoon genoegen moet nemen met wat ik heb.
Dat is makkelijk gezegd en komt eigenlijk altijd van iemand die makkelijk zelf zwanger raakt zonder allerlei poespas. Bedenk als je dit soort opmerkingen maakt dat het heel kwetsend over komt, hoe goed ook bedoeld. Je hebt geen benul hoeveel energie het kost om steeds weer jezelf op te pakken af te kloppen en weer door te gaan. Hoe diep een wens kan zitten en hoeveel pijn en verdriet de teleurstelling met zich mee brengt ieder mislukte ronde weer. Dan zijn soortgelijk opmerkingen gewoon zout in de open wond strooien. Ik zit daar niet op te wachten.
En voor de duidelijkheid, het verdriet om een mislukte ronde staat in geen vergelijk met het verdriet over een droom die nooit werkelijkheid vindt, waar je na een strijd van jaren afscheid van moet nemen. Het verdriet van een mislukte ronde kun je dragen omdat er nog altijd een kansje is, hoe klein die ook is.
Zo, dat lucht op.
reacties (0)