Zit weer in de onrustige 2e week na m'n ei. Het heen en weer tussen hoop en vrees. Mezelf proberen te behoeden voor een teleurstelling, maar tegen beter weten in hoop houden.
Altijd weer die hoop....
Ik hoop zo dat het raak is. Anders volgende maand aan de iui....het is niet anders. Maar zou het wel erg fijn vinden als het nu gewoon een keer 'snel' spontaan zou zijn... Immers pas de 11e echte ronde....dat zou wat wezen toch?
Ik baal er gewoon van dat het me niet loslaat. Ik heb gister en vandaag 2 hagelwitte tests geplast...ja ik weet het: VEEL TE VROEG! ...het ziet er weinig hoopvol uit. Maar, houd ik mij dan voor, bij max plaste ik pas 3 dagen voor nod een ultra vage streep. En ik heb alleen middag en avond urine gebruikt, dus het kan ook te verdund zijn geweest... Dat is de hoop die spreekt. Mijn verstand zegt me dat het niet zo is.
Mijn verstand heeft nog maar 2 keer ongelijk gehad en meer dan 100x gelijk....waarom zou ik daar dan aan twijfelen.....
reacties (0)