Zondag 3 november zijn de duivels weer gekomen. Met een hoop geraas. OMG wat was ik lek.
Ik had het wel verwacht gezien de buik en rug pijn van de dagen ervoor, maar toch had ik weer hoop gekregen door een enkele bloed druppel. De druppel voor die ronde blijkbaar.
De duivels zijn inmiddels weer aan het afscheid nemen en ik voel mij strijbaar en gelaten tegelijk. Het is een merkwaardige combinatie.
Een van de bb-dinnetjes hier wees mij erop dat het lucky number 7 ronde is. En zo ga ik er dan maar weer in. Deze ronde gaat hem worden....hoop ik.
Deze ronde ga ik ook nadenken over een eind datum, de datum waarop het klaar moet zijn, dat het leven verder gaat zonder dagen tellen ( als dat nog kan, echt wel OCD), zonder hoop en telleurstelling, zonder maandelijkse achtbaan van emoties en hormonen. Ik ga nog wel een paar rondes door nog hoor, maar ik wil wel een grens trekken ergens in de toekomst. En natuurlijk de hamvraag: hoe ik dat ga doen....dat wordt nog het trickyste. Ik denk dat het voor mij wel iets definitiefs moet zijn, anders houd je dat glimmertje hoop...en juist dat glimmertje is de reden dat je niet los komt.
Dus een oproep al al diegene die het af hebben kunnen sluiten. HOE DOE JE DAT?
reacties (0)