Borstvoeding, Yay of Nay? Deel 3/3: Teruglopende melkproductie

De kuur voor de borstontsteking sloeg aan, maar die borst voelde nog gespannen en produceerde amper nog melk. Dat wist ik omdat ik nog steeds kolfde. Weer namen we contact op met de lactatiekundige. Zij dacht dat mijn borst 'op slot' zat, dat hij dus flink verstopt zat met dikke melk die niet door de kliertjes heen kwam. De oplossing: flink veel kolven uit een voorverwarmde borst. En met flink veel bedoel ik 8 uur lang ieder uur, of anders een paar uur lang ieder kwartier en dan telkens niet langer dan een paar minuten. Dan zou de vette melk die vast zat losgeduwd worden door de melk die daarachter zat en zou de boel weer gaan stromen. Ze stuurde me een artikel hierover (eerste hit op google als je zoekt op 'borst op slot') en ik ging aan de slag. Twee keer heb ik 4 uur lang ieder kwartier een paar minuten gekolfd, maar zonder resultaat. De borst ging niet produceren. Een paar druppels kwamen eruit, meer niet. Dus belde ik weer met de lactatiekundige.

Ze vroeg hoe mijn borst voelde. Deze was nu niet meer opgezet, voelde eigenlijk als mijn goede borst. Was hij nog rood? Nee, dezelfde kleur als mijn andere borst. Dan zat de borst niet op slot. Hoeveel had ik er eerder uitgekregen? Vóór de borstontsteking had ik een keer 35cc in één keer gekolfd. Ze vond dit wel erg weinig en aangezien er nu niets uit kwam, concludeerde ze dat de borst waarschijnlijk gewoon nooit goed geproduceerd had. Ik vond dit een beetje raar, want die 35cc was op dag 7, wat inhield dat het dus een halve voeding voor die maaltijd was. Maar ondertussen was ik het kolven zat. Ik had een electrische kolf en vond het maar niets, die dingen aan mijn borst. Ook had ik in eerste instantie niet de juiste maat schelp mee gekregen waardoor het kolven dagenlang onnodig pijn had gedaan. Mijn tepelhof was er zelfs door kapot gegaan. Ik geef toe dat ik niet erg hard tegensputterde toen ze zei dat ik die borst maar moest laten voor wat het was. Ik vroeg haar nog wat ik daar nu mee moest doen en ze vertelde me dat ik met die borst niets meer hoefde te doen, hooguit nog een keer leegkolven over een paar dagen mocht ik voelen dat hij te vol zat. Als ik niets deed zou de productie vanzelf stoppen.

Ik deed wat de lactatiekundige me zei. Ik legde A. nog maar aan één borst aan en negeerde die andere borst. Mijn man en ik spraken af dat ik A. twee keer goed aan één borst zou laten drinken en als hij in dezelfde maaltijd aangaf nog meer te willen, kreeg hij bijvoeding. Zo zou mijn melkproductie op gang blijven en wisten we ook zeker dat A. genoeg binnenkreeg. Na twee keer goed drinken had hij de borst namelijk echt wel leeg.

Zo geschiedde het. Het kolfapparaat wat ik geleend had bracht ik weer terug en we kregen ritme in het voeden van onze zoon. Mijn man vond het ook wel leuk om eens een flesje te geven en mijn moeder vond het helemaal geweldig dat ze haar kleinzoon een keer kon voeren. Ik hield het niet precies bij en de ene dag was de andere niet, maar hij kreeg ongeveer 150cc bijvoeding op een dag. Maar wat mij opviel was dat de 'kapotte' borst niet stopte. Regelmatig lekte die borst wanneer ik mijn zoon aan de andere borst aangelegd had. Het was alsof die borst maar niet wilde opgeven, ook al had ik er in mijn hoofd al vrede mee gemaakt dat die het niet meer zou doen en mijn zoon dus gecombineerd gevoed werd.

Ondertussen zat ik zelf na te denken over of en zo ja, wat voor kolfapparaat ik wilde. Als ik een voeding oversla, moet ik toch kolven. En straks moet ik weer fulltime aan het werk, wil ik dan kolven? Ik besloot dat ik voor een handkolf zou gaan. Deze zijn een stuk goedkoper dan de electrische variant en omdat het kolven me zo had tegengestaan ging ik er vanuit dat ik niet veel zou gaan kolven. We schaften er één aan bij dezelfde man die de apparaten verhuurden. Dagenlang stond die doos ongeopend in de kast, maar toen anderhalve week nadat ik gestopt was met mijn 'kapotte' borst daar nog regelmatig druppels melk uit kwamen, vroeg ik me af of ik die borst toch niet weer aan het werk kon krijgen. Ik wist dat als ik dat wilde bereiken, ik snel moest beginnen voordat ook die druppels niet meer kwamen. Bovendien wilde ik graag ook af en toe die andere borst kolven, zodat ik een klein voorraadje had en we niet telkens terug hoefden te grijpen op die flesvoeding. Ik had namelijk het idee dat A. steeds meer wilde drinken, dat we steeds meer bijvoeding gingen geven terwijl ik geen idee had of mijn borst ook meer ging produceren. En hoewel ik zeker niet tegen flesvoeding ben, wilde ik graag proberen de hoeveelheid bijvoeding niet meer te laten worden.

Ik haalde de handkolf tevoorschijn en begon weer te kolven. Het viel me op dat ik kolven met die handkolf helemaal niet zo naar vind als met de electrische kolf. Misschien is het omdat ik nu zelf de druk die ik uitoefen op de borst kan bepalen of misschien is het dat ik nu niet telkens naar dat vreselijk statische geluid van die electrische kolf hoef te luisteren, maar die handkolf past veel beter bij me dan dat vorige apparaat. Het is ook lekker klein en compact dus makkelijk mee te nemen en ik hoef niet meer bij een stopcontact in de buurt te zitten. In plaats daarvan moet ik mijn eigen vingers gebruiken en ik merk dat vooral mijn duimen af en toe wat pijnlijk zijn van het kolven. Maar daar maak ik me geen zorgen over, ik houd het in de gaten.

Ook de kapotte borst nam ik met regelmaat mee met het kolven. De eerste dag kwamen er slechts druppels uit die borst, de volgende dag misschien 3 cc, maar na een paar dagen had ik 10cc en na een week zat ik 's ochtends op bijna 20cc. Wat was ik daar blij mee! Zie je wel, die borst is helemaal niet zo kapot! Hij kan wel degelijk meer produceren dan een paar zielige druppels, hij had gewoon wat rust nodig, gevolgd door aandacht. En dat is waar we nu zijn. Ik ben anderhalve week bezig die borst met regelmaat mee te kolven en zit nu op zo'n 30cc in de ochtend. Hij gaat het steeds beter doen.

Of ik die borst ooit nog helemaal goed krijg weet ik niet en of ik A. daar nog eens aan ga leggen weet ik ook niet. Hem aanleggen aan die borst doet namelijk weer net zoveel pijn als aanleggen in die eerste week en ik heb eigenlijk geen zin om daar weer doorheen te moeten. Ik ben voor nu tevreden met kolven. Ik ben tevreden met de oplopende opbrengst van de kapotte borst en hoewel we niet helemaal van de flesvoeding af zijn, vind ik het wel prima zoals het nu gaat. Och, af en toe wat flesvoeding heeft zijn voordelen. In sommige situaties is het handiger om een flesje te maken dan om hem aan de borst te leggen, bijvoorbeeld als ik iets moet doen of als we aan het wandelen zijn. Bovendien slaapt hij net iets langer op flesvoeding dan hij op borstvoeding doet en dat is ook geen nadeel. Daarnaast is het soms fijn om te zien hoeveel A. binnen krijgt en omdat ik nu door omstandigheden af en toe een voeding vervang met flesvoeding, zie ik ook hoeveel er uit mijn borst komt wanneer ik deze later alsnog afkolf. Bovendien is hij nu gewend aan een flesje en worden zijn darmpjes ook ingesteld op deze voeding.

Het grootste voordeel van borstvoeding vind ik dan weer dat A. daar zoveel van mag hebben als hij wil. Overvoeren daarmee gaat niet is mij verteld en als ik hoor hoe hard hij krijst als hij nog honger heeft ben ik blij dat ik hem altijd nog meer kan geven, dat ik niet op hoef te letten of hij niet al aan zijn maximale daaglijkse hoeveelheid zit. Met het bijvoeden komen we daar namelijk lang niet aan. Een ander voordeel is dat je met borstvoeding minder poepluiers hebt. Ondanks dat we bijvoeding geven is dat echt duidelijk te merken. Als hij wel poept zit er vaak maar een heel klein beetje in en blijven zijn billetjes schoon. En natuurlijk is het niet te beschrijven hoe het is de kleine aan de borst te hebben. Het aanhappen doet nog steeds wat pijn, maar zodra de hormonen gaan werken word ik weer helemaal verliefd op de kleine man. Dan zie ik hoe hij langzaam ontspant, hoe zijn oogjes dichtvallen. Dat gebeurt bij flesvoeding natuurlijk ook, maar dat is toch anders. Dat mist net wat gevoel. Het zal de oxytosine wel zijn.

Al met al denk ik dat ik zeer tevreden mag zijn met hoe mijn borstvoedingsavontuur tot nu toe gelopen is. Ik ben blij dat ik die eerste week doorgezet heb. Ik ben ook dankbaar voor de aanmoediging van mijn kraamhulp, die mij verzekerde dat die pijn met maximaal twee weken over zou zijn, maar waarschijnlijk al eerder. Alles wat zij voorspelde in de kraamweek kwam uit. Daardoor durfde ik ook te vertrouwen op haar woord als ze zei dat die pijn snel minder zou worden. Dat is zeker één van de redenen dat ik door heb gezet en nu dus nog steeds borstvoeding geef. Vaak genoeg heb ik in mijn omgeving gehoord dat ze gestopt zijn met de borstvoeding omdat het niet op gang wilde komen, omdat het aanleggen niet goed ging of omdat de tepels helemaal kapot gezogen werden. Dat het bij mij heeft mogen lukken vind ik erg fijn!

Ook vind ik het prima om bijvoeding te geven. Zoals ik al schreef, het heeft zijn voordelen. En hoewel ik blij ben dat ik borstvoeding kan blijven geven, was ik er ook wel overheen gekomen als we na dag 4 hadden besloten het voor gezien te houden. Met geslaagde borstvoeding heeft je kind de eerste twee jaar een voordeel over kinderen die flesvoeding hebben gehad, maar het laatste onderzoek wat ik las toonde weer aan dat op 4 jarige leeftijd er geen verschil meer is tussen deze groepen. Daarintegen, dat een moeder goed in haar vel zit die eerste twee jaar vind ik veel belangrijker, want dat heeft nog effect op het kind tot aan zijn dood.