Weer een heel stuk verder

Ondertussen zijn we al wat weken verder,maar dat ging niet zonder slag of stoot!Er is echt vanalles gebeurd en ik heb ook al vanaf het begin een naar soort voorgevoel dat er iets niet goed is met ons kindje.

De oudste voelde ik met 18 weken ,de middelste met 14 weken en de jongste met 12 weken (!) al.Maar nu voelde ik steeds maar niks.....Af en toe iets waarvan ik twijfelde of het de baby was.maar niks met zekerheid!En dat in combinatie met dat nare voorgevoel maakte me gek van ongerustheid.Dus na een hoop slapeloze nachten heeft mijn vriend me gedwongen om de vk te bellen en aan te geven waar ik mee zat......Heel gesprek gehad en zij vond het zo vreselijk voor me dat ik me zo voelde...ook geprobeerd om uit te vinden waar dat gevoel vandaan kwam,maar dat weet ik zelf niet,het is gewoon een gevoel.Ze heeft extra uitgebreid naar het hartje geluisterd....kon daar niks apparts aan ontdekken......Dus om mij gerust te stellen dat ons kindje echt wel bewoog en om, voor zover mogelijk,te kijken of het misschien een open rugje had,een echo gemaakt.Zij was ook blij dat ze een echo kon maken,want ze doet sinds een tijdje een opleiding voor echoscopie.En veel echo-gevallen van rond de 15 zijn er niet...dubbel belang zei ze!!! Alles was helemaal goed.......................

Nu ben ik 17 weken en vanaf gisteren voel ik de kleine heel veel. Echt heerlijk! Maandag weer naar de vk en 29-6 de 20 wkn echo...Dan weet ik eindelijk of het zoon nummer 4 word of dochter nummer1!!!