Lappenmand

Ik weet ff niet goed waar ik moet beginnen.

 2 maanden geleden werd ik ziek. Ik dacht dat het de griep was die heerste. Maar ik werd niet goed ziek, ik heb me 1 dag heel beroerd gevoeld en in bed gelegen en een paar dagen daarna was ik zwakjes. Langzaam werd ik weer de oude.

Half februari kregen mijn man en zoon wel de griep. Samen koorts, keelpijn etc. alles wat erbij hoort. Ik was hun verzorgende en kreeg het gelukkig niet. Ik ging er vanuit dat het hetzelfde virus was die ik dus had gehad. Toen ze bij de hoest-fase aankwamen kreeg ik deze wel mee en blafte vrolijk mee.

Helaas bleef ik de enige die hoestte. Ik weet dat ik gevoelig op mijn luchtwegen bij en ik was dan ook niet verbaasd dat het acute bronchitis werd.  Helaas niet de eerste keer dat ik dit kreeg. Ondertussen had ik ook geen tijd om ziek te worden want ik was jarig. Ik ging door.

Maar het werd erger, ik hoestte zo hard en zo diep dat ik pijn bij mijn stembanden kreeg, echt stekende pijnen.  Dit vond ik nog het ergste achteraf gezien. Alsof er messen werden gestoken in mijn keel. Toen ik ook nog bloed erbij begon op te hoesten werd het eens tijd voor de huisarts.

Natuurlijk was mijn eigen arts op vakantie en ik kreeg een vervangster. Aardige vrouw op zich maar ze kaatste de bal steeds terug. `wat verwacht u dan van mij? ` Uhh, nou ik hoest bloed op en hoest al 2 weken, volgens internet een reden om naar de huisarts te gaan… Ze had wat geluisterd en kwam tot de conclusie dat het een virus was. Voor de zekerheid kreeg ik een bloedtestje waaruit bleek dat het inderdaad geen bacterie was. Ik moest gewoon uitzieken, er heerst een hardnekkig virus.

De dagen daarna werd het alleen maar erger, het bloed ophoesten werd erger, het hoesten was kokhalzend,per paar keer per dag moest ik mezelf verschonen omdat ik zoveel urine verloor, nachten vol met hoestbuien en ik werd hees. Ik maakte een nieuwe afspraak bij de huisarts, gelukkig dit keer wel de mijne.

Alles komt natuurlijk tegelijk want ik ontdekte ook wat vlekjes bij Mickey. Een paar foto´s ervan gemaakt die ik gelijk kon laten zien. Zijn conclusie was, zoals ik al dacht, Waterpokken. Fijn, dat kan er ook nog wel bij.

Gelukkig neemt mijn huisarts mijn longproblemen serieus en heeft goed geluisterd, hij dacht aan een longinfectie en kreeg een antibioticakuur voorgeschreven. De dagen daarop heb ik me ziek moeten melden en lag ik wanneer ik kon in bed. Geen koorts maar zo moe, kortademig etc. Eten op zich was al een grote inspanning. Het hoesten bleef ook maar doorgaan en ik verloor letterlijk mijn stem. Ik gebaarde, whatsappte en had een site gevonden waar ik iets kon intikken en dat een stem het opzegde. Ik zat de hele dag Mickey achterna met die vreselijke stem die elke keer ´dit is een demo´er achter zei.

Lieve Mickey zat na een paar dagen helemaal onder de waterpokken. We smeerden hem 3 keer per dag in en elke dag kreeg hij een zemelenbad. Hij leek weinig last van jeuk te hebben. Wel was hij 1 dag niet lekker, heeft toen ook een middagdutje gedaan en kreeg daarna koorts. Insmeren vond hij vreselijk en ik kon het niet alleen. Het was te zwaar voor me.

Ik heb toen mijn ouders gevraagd om te helpen . Ze hebben alles laten vallen en hebben ons 3 dagen geholpen: Met iets leuks doen met Mickey, het huishouden en mijn vader heeft zelfs onze douche zitten te maken die kapot was. Ze hebben echt bergen verzet bij ons en mijn hele huis is nu spik en spam. Erg fijn want stofzuigen kan ik de komende tijd niet.

Gisteren was het einde van mijn antibioticakuur en ben weer op spreekuur geweest. Het gaat wel beter met me, maar ik ben nog steeds ziek. Mijn zuurstofgehalte was niet goed en zeker omdat ik het benauwd heb gaf dat weer aanleiding om verder te gaan zoeken. Dus ik ben een longfoto wezen maken en heb bloed laten prikken in het ziekenhuis. De thoraxfoto was goed, in mijn bloed waren nog ontstekingswaarden.  Aan de ene kant fijn dat het er goed uit ziet, aan de andere kant is de vraag waarom mijn zuurstof te weinig was.  Mijn huisarts heeft nog een bloedprop in mijn longen laten onderzoeken maar dat was het gelukkig ook niet. Ik schrok best wel.

Vandaag moest ik weer op controle komen en mijn zuurstof was wisselend van waardes. Ik blijkt toch achteraf gezien met een flinke longontsteking te hebben gelopen.  Ik adem oppervlakkig dus moet er nu  aan denken om diep te ademen. Omdat ik toch wel vaker met astmatische klachten bij hem ben gekomen heb ik nu een puffer voorgeschreven gekregen. Merk wel dat het helpt.

Nu ga ik mijn middagdutje doen, Mickey zit op school en mijn man heeft een vrije dag. Baal ontzettend dat ik bij alles moe wordt, ik wil zoveel meer als ik kan. Maar stapje voor stapje ga ik vooruit. Hoop dat we alle ziektes voor 2016 nu wel gehad mogen hebben.