Kleuter zijn is maar vermoeiend, 3 weken op de basisschool

Onze zoon zit alweer 3 weken op de basisschool.
De eerste dagen gingen goed maar daarna merkten we dat het best zwaar voor hem was.  Op de eerste donderdag ging het fout want hij moest toen 2 keer naar school. Ik had het hem al s ochtends verteld en ook tussen de middag maar toen ik hem achterliet begon hij te huilen. Ik wist gelukkig dat wanneer ik vertrok hij weer verder in de groep mee zou doen.  Op de vrijdag was het gelukkig niet huilen maar hij was wel verdrietig zei hij.
Eenmaal thuis uit school merk ik dat hij alles nog moet verwerken en dat het veel energie heeft gekost. Beginnend met veel eten en ff televisie kijken met zijn oogpleister op. Ook zijn geliefde verfdoos komt op tafel en hij maakt dan een aantal prachtige creaties. Dan is het rond een uur of 5 en wil ik beginnen met koken maar dat is ook het tijdstip dat hij ook oververmoeid is. Hij luistert niet en gaat dan dingen doen die hij niet mag. Avondeten is ook een uitdaging: constant van tafel, kliederen met eten, soms gooien ermee,pff… we weten hoe het komt natuurlijk maar leuk is anders! En het mag ook gewoon niet!
Het voordeel is wel dat hij om 18.45 naar bed gaat en ik om 19.15 alweer beneden kan zitten, tijd voor ons ouders om van de afgelopen hectische uren te bekomen.
Daarna begint voor ons de nacht waarin hij de geborgenheid van zijn ouders opzoekt. We snappen het en laten het ook veelal toe. Maar omdat mijn man er om 5 uur een aantal keer opstaat wordt hij er ook wakker van. Het is nog allemaal even wennen…

ook kampt hij sindsdien met een schrale huid (of krijgt juist pukkels door de creme), snot- en bloedneuzen.

Het begin van de tweede week was nog moeizaam. Hij vond het niet leuk maar accepteerde het wel. Hij probeerde een eigen ritme te vinden en vroeg hoe de dag ging verlopen. Hij wist dat niet elke dag hetzelfde zou zijn.
Thuis was het nog steeds hetzelfde, enorm prikkelbaar met nachtelijke bezoeken.
De derde week ging hij blij naar school. Hij lijkt het een beetje te gaan snappen. Het leukste van de dag bestaat uit het ophalen uit school zegt hij.  Helaas gaat nog niet alles goed. Zo heeft hij een aantal keer met zand gegooid en heeft hij geen naamstikker meer op zijn stoel omdat hij deze er vanaf getrokken heeft.
Aan de ene kant maak ik me best zorgen. Ik weet dat hij niet een gemakkelijk jochie is. Vaak is 1 keer iets zeggen niet genoeg voor hem maar moet je het erg vaak herhalen. ‘wat hij in zijn kop heeft, heeft hij niet in zijn kont’ zegt mijn moeder dan ook vaak .Dat merkt de juf ook. Maar ik wil hem niet als een moeilijk kind gaan bestempelen. Hij moet zijn draai nog vinden en vanwege zijn taalachterstand is het ook extra moeilijk om te communiceren met oudere kinderen.
Cluster 2 is helemaal goedgekeurd en als het goed is starten we er binnenkort mee. Dit brengt ook de nodige vragen met zich mee want het is voor iedereen nieuw. Maar ik ga er vanuit dat het goed komt.
Helaas hebben wij een klein foutje in onze opvoeding gemaakt die we nu proberen te corrigeren. Positieve woorden zijn er genoeg: ik vind jou lief, aardig etc. Maar ik merk op dat in onze taal weinig goedgekeurde negatieve woorden bestaan: eigenlijk alleen het woordje gemeen, maar dat is niet altijd even goed  toe te passen. Wij waren dus eigenlijk blij dat hij zijn gevoelens kon uiten met : ik vind jou stom/ ik vind het stom want je mag het ook stom vinden! Stom wordt door iedereen goed begrepen. Maar dit woordje mag dus niet. Oeps, ouders maken ook weleens fouten. Toevoeging van het woordje ‘niet’ kan ook maar dat probeer ik juist te vermijden omdat wanneer dit woordje niet goed wordt verstaan je een verkeerde situatie krijgt. Een kind denkt dan iets juist wel of niet te willen. Correcte zinnen zijn: ik wil niet met jou spelen of ik wil liever met pietje spelen zijn eigenlijk nog te moeilijk voor hem. Zeker als hij overprikkeld raakt pakt hij terug naar 2 of 3 woord zinnen. Ik hoop dat hier wat aandacht aan besteed gaat worden.
Zelf vind ik het lastig om hem te helpen. Op de lange schooldagen is hij gewoon op en hebben we al moeite met het normale ritme te volgen, laat staan om iets extra’s te doen. Op de korte dagen en het weekend wil ik hem de rust gunnen om vooral zijn eigen ding te doen.  ik weet dat er vanzelf tijd voor vrijkomt wanneer als weer in rust en regelmaat verloopt.
Ik hoop dat het allemaal goed gaat op school. Sinds een paar dagen komen er steeds 2 meisjes op hem af. Ze vragen om tikkertje te spelen. Dan rent hij erachteraan. Hij zei dat het zijn vriendinnetjes zijn maar betrap mezelf erop dat ik een angst voor plagen heb. Hij wijkt af van het standaard kind. Plagen ze hem niet door weg te rennen? Opeens waren er een stuk of 6 kinderen die allemaal riepen ‘mickey, pak me dan, als je kan!’ Ik wist niet wat ik ervan moest denken. Hij lijkt het zelf allemaal wel leuk te vinden.
Na schooltijd is het nu nog steeds erg lastig maar s nachts slaapt hij gelukkig vaak in zijn eigen bed. Het gaat dus beter. Een woensdag ben ik flink bezig geweest met straffen want hoewel ik zijn gedrag begrijp, tolereer ik het niet.
Wat ben ik blij dat we aankomende woensdag een studiedag hebben, dan kan hij weer een dagje bijtanken en misschien nog wat leren. Zelfstandig aankleden staat nog steeds op de planning en ik wil met duplo nog rollenspellen naspelen van school (ik wil niet met jou spelen, ik wil alleen spelen. Zand gooien is gemeen, etc), ook puzzelen wil ik graag stimuleren.
Kleuter zijn is maar vermoeiend.