De bril
Overdonderd van de uitslag van het ziekenhuis gingen we gelijk door naar de opticien. Daar hebben we een bril aangemeten. Dit ging niet van een leien dakje want we waren allemaal moe.
Daarna verliep het allemaal netjes gezegd ‘stroef’. De glazen waren eerst te dik en werden nu besteld bij een andere leverancier. Ze hadden een inbraakschade en diverse feestdagen zaten ertussen. Na ruim 2 weken had hij zijn bril op zijn neus. En NOG zaten er niet de goede glazen in. Er zaten een paar kleine foutjes in waardoor er binnenkort weer nieuwe in moest. Ook moesten we een keer terug om hem beter af te laten stellen. Ik weet niet waar het steeds op fout loopt maar ik hoor alleen maar positieve verhalen over deze opticien. Enige negatieve is dat ze niet de goedkoopste zijn, maar ik wil heus wel iets extra’s betalen voor kwaliteit en service.
Vandaag is mijn man maar naar de opticien gereden want we kregen er maar geen bericht van. De glazen waren eindelijk binnen en onze zoon heeft een paar uur zonder bril moeten lopen. We stonden op de lijst om gebeld te worden. Ik ga maar uit dat dat ook echt zo was. Na bijna een maand hebben we eindelijk de juiste bril. Een applausje waard onderhand.
Ook was mijn zonnebril eindelijk klaar die we gelijk maar lieten repareren. Ook daar verliep de communicatie vreemd: In eerste instantie moesten er nieuwe glazen besteld worden, wel een andere kleur. Ik besloot toen om te gaan kijken of ik dat wilde. Eenmaal aangekomen kon het gelijk geregeld worden maar dat hoefde niet, ik haalde het wel gelijk op met de bril van mijn zoon. Toen ik die ging ophalen moesten ze nog besteld worden*zucht* ik heb een andere zonnebril en dit is mijn reserve dus het heeft geen haast, maar het gaat om het principe. Ik zeg niet dat we klaar zijn met deze opticien maar ik ga wel kijken naar een andere voor in de toekomst.
De eerste 2 uren waren echt moeilijk om aan de bril te wennen. Hij vond het maar raar en wilde over de bril heen kijken. In die 2 uur heeft hij voor 2 dagen snoep en ijs gekregen onder het tv kijken, haha. Alleen zo hield hij hem op. Een paar uur later was hij vervelend tijdens het eten, hij wilde op de bank liggen zei hij. We lieten het toe en binnen een paar minuten was hij vertrokken in dromenland met zijn bril nog op, doodmoe van zijn nieuwe blik op de wereld.
De dagen en weken daarna verliepen eigenlijk goed. De eerste dag keek hij er vaak overheen dus we hebben de bril iets hoger laten verzetten maar hij hield hem netjes op. Wanneer hij boos was of als hij wilde pesten deed hij hem nog weleens af maar wanneer je hem erop attendeerde ging de bril weer op zijn neus.
Met peuterzwemmen wilt hij zijn bril niet op. Hij is bang dat hij nat wordt. Nu hoeft hij hem niet op, net wat hij prettiger vind, maar wanneer we over een paar weken op vakantie zijn en elke dag in het zwembad zitten moeten we er iets op verzinnen. Gelukkig hebben we volgende week nog een afspraak met de oogarts dus we gaan het ff navragen hoelang de bril max. af mag.
Hilarisch voorval was dat Mickey bang was dat de dieren op de kinderboerderij zijn bril zouden opeten. Wat er in zijn koppie omgaat, haha.
Het feit dat hij amper zijn bril afdoet is een geruststelling dat hij het fijn vind. We merken op zich weinig veranderingen maar het zit in de kleine dingen. Zo kon hij zich veel langer concentreren op de televisie en ik zag hem kijken naar bepaalde details van een etui van zijn potloden. Ik merkte aan hem dat hij ze nu voor het eerst zag.
Zelf moet ik erg wennen aan de bril. Zonder bril is nu heel erg raar want zijn ogen zijn helemaal naar de glazen gaan staan. Ook wanneer hij zijn bril op heeft worden zijn ogen enorm vergroot. Dat kan ik helaas niet veranderen. Hopelijk wordt de strekte minder in de loop der tijd en dus ook de vergroting minder, daar hou ik me aan vast. Ik hoop dat echt want ik vind het echt heel lelijk, ben bang voor pestgedrag, etc. Gelukkig hoor ik wel positieve verhalen dat kinderen het makkelijk accepteren, maar toch, het KAN een aanleiding zijn.
Het montuur moet ik aan wennen. Ik weet niet of we de juiste keuze hebben gemaakt. We hebben/ Ik heb een klassieke metalen model uitgezocht. Het staat wel en het is niet voor schut maar ik denk dat we de volgende keer iets anders gaan uitkiezen. Achteraf had ik beter niet gelijk hetgeen moeten bestellen maar er een nachtje over moeten slapen. Ook had een andere medewerker van de opticien een ander advies gegeven betreft het model. Die zei weer dat je beter geen model met neusvleugels kon nemen.
Maar ik zie gewoon vreemden (volwassenen) kijken naar hem. Het valt op. Die grote ogen en dan ook een nerdie look (tenminste dat vind ik). ik kan er moeilijk aan wennen. Ik hoor bekenden dat hij een leuke bril heeft maar ik hoor ook stiltes. Met dat laatste zit ik stiekem wel mee, maar laat het niet blijken. En geven anderen echt wel hun mening of geven ze alleen een beleefd positief antwoord?
Mickey’s verschijning is compleet veranderd. Hij niet meer dat jongetje dat in de groep mee gaat. Hij is die jongen met die bril geworden en dat zal hij altijd zijn/ nog heel lang zijn. Nu hoeft dat nog geen negatieve belading te hebben maar dat is toch ff wennen.
Gelukkig heeft hij dit allemaal niet in de gaten en is de bril stoer. Iedereen die we zien laten we ook erna kijken en zeggen we hoe trots we zijn.
Ik ben benieuwd wat ze op de psz zeggen, want die hebben de bril nog niet gezien.
reacties (0)