Hoopvol

Meiden het gaat weer een stuk beter met me! Dank jullie wel voor de steun!

Ik ben mega hoopvol al durf ik dat niet echt te zijn. Ik had natuurlijk een lichte overstimulatie voor de punctie en dat was eindelijk over afgelopen weekend. Kon eindelijk weer normaal lopen.

Gister ben ik voor het eerst weer gaan werken en merkte al met autorijden dat ik mijn eierstokken weer begon te voelen. Op mijn werk werd dat alleen maar erger. Ik heb zittend werk met bijna geen beweging  dus ik wijte de 'knelling' eraan. Smiddags ben ik naar huis gegaan. Ook omdat ik zo moe was. Nou dat was ook weer een verhaal apart. Kut opmerking van mijn baas toen ik zei dat ik ziek naar huis ging: 'je moet jezelf echt zien op te pakken' maarjah dat heeft hij vast niet slecht bedoeld.

Thuis naar bed gegaan. En het bleef maar aanhouden. Na 2 uur slaap noch steeds. Savonds ook nog, vanmorgen ook nog  en nu dus ook nog. Echt alsof iemand erop drukt continue. En het klopt ook af en toe. Verder niet echt klachten. Ja zere (.)(.) maar dat komt door die utrogestan 'mutsebollen'. Dus ik toch maar even het ziekenhuis gebeld...

Ze gaf al meteen aan dat dit prima kan voorkomen met het aantal follikels dat ik had en dat het in dit stadia vaak tekenen zijn van een zwangerschap *oeps*... Natuurlijk zei ze erachter dat ze dat natuurlijk niet kan zeggen of dat nu het geval is. Maar dit noemen ze dan vaak 'late overstimulatie'. Moet mezelf goed in de gaten houden zodat het niet echt een overstimulatie wordt met koorts, gewichtstoename etc.

Vorige keer kreeg ik op woensdag (morgen want zelfde dagen als nu) migraine en buikkramp. Dat hield de dag erna ook nog aan en vrijdag had ik mijn eerste bloedverlies. Het is dus een hele spannende week. Ik wil eigenlijk vrijdag al gaan testen als ik dan nog geen ongesteldheidssymtomen heb. Natuurlijk is dat 6 dagen te vroeg maarjah... Als ik nu toch ook al weer gestimuleerde stokkies heb dan zit er dus al hcg in mijn lijfje.

Meiden ik trek het niet. Maak mezelf gek. Maar er niet aan denken kan ook niet want ik voel mijn lieve stokkies steeds dus tja..

Duimen jullie nog even door?

Knuf!