Wachten en wachten

Hoi Meiden,
Tis stil hier op babybytes.
Tja ik heb ook niet zo veel te melden. Lichamelijk gaat het een stuk beter al moet ik zeggen dat ik vandaag (weer aan het werk - zitten) voor het eerst weer mijn eierstokken voel terwijl ik daar de afgelopen twee dagen eindelijk van af was.
Ben wel moe joh, en ook behoorlijk depressief. Ik denk door de medicijnen en alles wat we meemaken in de mmm. Gister waren we op skype met mijn schoonvader aan het praten. Die bezoekt zijn dochter die in Australie woont en hij nam op dat moment afscheid van het dochtertje van de vriend van mijn schoonzus. Ik hoorde dat stemmetje en ik barste helemaal in tranen uit. Bijna hysterisch. Ik zag alleen nog maar een kinderloze toekomst. En het is niet zo dat ik niet gelukkig kan zijn maar ik denk dat ik zo jaloers ga worden. Ik kan nu al geen baby zien.
's-Middags knapte ik ietsje op. Ik ging buiten met mijn mannetje een vruchtbaar groentetuintje aanleggen. Ik was net begonnen of ik voelde best aanwezige baarmoeder krampjes. Vrij kort. Daarna zeurde het even door maar eigenlijk niet langer dan eenhalf uur. Tja het was de 7e dag na de bevruchting en laat dat nou net de gemiddelde innesteldag zijn. Ook al kan het alle kanten op, ik gebruikte het gevoel om nog een beetje van mijn depressie te elimineren. Er is wel degelijk nog kans en daar moet ik in geloven maar ik durf niet te geloven. Ik kan alleen maar negatief denken.

Pff nou sorry voor deze niet vrolijke blog.

Zal er allemaal wel bijhoren...

Noontje