Toekomstmuziek

Vandaag is het eerste Advent. Vanochtend danste dan ook de kerstmuziek door de kamer. Gek genoeg kreeg ik direct een brok in mijn keel en mijn gedachten dwaalden af naar vorig jaar...

Vorig jaar danste diezelfde muziek hier door de kamer, dag in - dag uit. Ik keek in die tijd niet alleen uit naar Het Kerstkind, maar ook naar óns kerstkindje: 25 december was de uitgerekende datum. Luisterend naar de muziek droomde ik over de tijd die komen zou: bevallen, mama zijn, een baby in huis. Wat zou het zijn, een zoon of een dochter? Zou alles goed gaan? Zou het kindje gezond zijn? De hele dag had ik de tijd om na te denken, te piekeren en de dromen...

En nu ik diezelfde prachtige muziek weer hoor, zit ik dus met een brok in mijn keel, met een raar gevoel van heimwee in mijn buik.  Ons kerstkindje wordt 22 december een jaar, de verlof- en kraamtijd lijkt járen geleden. Al geniet ik volop van onze zoon, toch heb ik heimwee naar dat bijzondere gevoel van 'verwachten'.

Het is nu nog toekomstmuziek, maar het klinkt me als muziek in de horen... Ik wil wel weer!