Elke dag genieten

Het is half zeven als ik wakker word van Davids wekker. Heerlijk: ik heb Jurre nog niet gehoord en mompel tegen manlief 'dat hij vooral erg zachtjes moet doen:liefst het licht uitlaten en zonder water douchen, dan maak hij het minste geluid'. Natuurlijk luistert hij daar niet naar en het duurt dan ook niet lang of ik hoor Jurre de nacht evalueren met zijn giraf. 't Klinkt allemaal erg tevreden, die twee vriendjes vermaken zich nog wel even, kan ik nog even blijven liggen. Of niet? ... Nee, toch maar eruit, snel douchen en bedden afhalen, dan is dat maar gedaan voor Jurre uit bed komt. Als ik even later schoon en fris Jurres kamertje binnen kom, krabbelt hij direct overeind, strekt zijn armpjes naar me uit en brabbelt met zijn liefste stemmetje 'dndntatabah'. Ik krijg een dikke kwijlkus middenop mijn neus: "goeiemorgen Jurre, lekker geslapen?!"
Vandaag ontbijten we voor het eerst samen aan de keukentafel. Jurre wordt een grote jongen, dus het wordt tijd om de papfles te vervangen door een boterham met jam en een beker melk. Hij geniet er zichtbaar van en ik dus ook.
Terwijl Jurre zich daarna vermaakt in de box, ruim ik de keuken op en zet de wasmachine aan. Later maken we samen het grote bed van papa en mama op, maken de gordijnen open en ruimen de slaapkamers op.

Dan is het hoogste tijd om even de deur uit te gaan, want Jurre is binnen snel verveeld. Als we naar buiten stappen, komen we direct een horde eendjes tegen. Ze vliegen direct luid kwakend op ons af, in de hoop dat we weer een zak met brood bij ons hebben. Jurre kijkt met opgetrokken wenkbrauwen naar het gekrioel om zijn wagen heen. Hij kijkt eens naar mij, begint dan te lachen en roept met zijn handjes in de lucht 'táááá'! ... De eendjes zijn goedgekeurd.

In de supermarkt duurt het niet lang of ik word aangesproken door een dame van een jaar of 65. Ze verontschuldigt zich voor haar gebrekkige nederlands en vertelt dat ze uit Kroatie komt. Ze kijkt vertederd en vragend naar Jurre en wil weten of het mijn enige kindje is. Met wat moeite en gebaren maakt ze me duidelijk dat ik moet genieten van deze tijd: het is de mooiste tijd van mijn leven. Zelf heeft ze 1 zoon en een schoondochter die als haar eigen kind is. Vroeger in Kroatie duwde ze de kinderwagen altijd met haar zoon op haar arm, ze wilde haar kind zo dicht mogelijk bij haar houden. Haar man lachte haar erom uit, 'maar ík begreep dat als mama toch wel'? Ik krijg een aai over mijn mouw en ze benadrukt nogmaals dat ik moet genieten. Ze kijkt nog eens naar Jurre, kijkt me indringend aan en zegt: 'één kindje is niet genoeg, jij moet nog een dochtertje krijgen. Ik heb een zoon en wilde zo graag nog een meisje, maar dat ging niet. Jij moet het proberen'. De tranen staan ineens in haar ogen. Ik knipoog naar haar en zeg langzaam en duidelijk dat ik het eens met mijn man zal bespreken. Dan is ons gesprek weer voorbij en lopen we allebei weer verder, maar niet voordat de mevrouw zich verontschuldigt voor dat geklets van die ouwe vrouwen. Nu ben ik degene die haar een aai over haar arm geeft.

Als ik naar huis loop en Jurre zwaait enthousiast naar voorbijkomende fietsers, denk ik: wat een rijkdom, laat ik er maar veel van genieten, van die mooiste tijd van mijn leven!