Raar hoor...


Ik vind het maar raar hoor... Oke, mijn andere blogje ovcer het kinderdagverblijf is nog niet af, maar ik moet even een raar verhaal vertellen...

Ik voel me zo maf! Het volgende is gebeurd...:
Gisteren belde ik een vriendinnetje van een tijdje terug... We waren eigenlijk echt hele hele goede fijne vriendinnetjes, toen ik destijds nog bij haar in de buurt woonde... We deelden ALLES! Ze was de 1e die wist dat ik in verwachting was van Bram... heeft de hele zwangerschap meegemaakt enz enz... Toen ik ging verhuizen, bijna 2 jaar geleden, is het contact helemaal vervaagd... Ik had een kindje, vond het moeilijk om op pad te gaan met de kleine ivm slaapjes enz, en het was toch 1 uur rijden heen en 1 uur terug... Daarna raakte ik in verwachting van Loekje (waarvan ze ook snel op de hoogte was...) en sindsdien hebben we elkaar niet meer gesproken... Heel vaak dacht ik: Ik ga haar opzoeken, maar door de gekke zwangerschap, door de drukte met de verhuizing niet van gekomen...
Tot gisteren. Ik belde haar om te vragen hoe het was in haar nieuwe huisje, ik had nl een mailtje gekregen een tijd geleden dat ze verhuisd waren... Ze nam niet op, maar belde 15 minuutjes later terug. Wij gezellig kletsen even, zegt ze opeens: hoe lang hebben we elkaar niet gesproken... Dus ik: Ehm.. lang...? Toen zei ze: ik moet je iets vertellen... Dus ik al enthousiast, denkend dat ze ging vertellen dat ze in verwachting was.../is.... Zegt ze opeens plots, half in tranen...: Ik ben sinds 3 weken mama....

Serieus, ik werd GEK!! Ik was opeens volledig in tranen... Ik besefte me dat ik haar meest geweldige ding op aarde, in verwachting zijn, een kleintje op de wereld zetten.. dat ik dat TOTAAL every second heb gemist... En ik had er zo zo graag voor haar willen zijn...Ik ben enorm blij voor haar, voel me gelukkig en vind het geweldig... Maar het doet ook verdomde pijn... Me afvragend wat de vriendschap van ons dan heeft betekend... De enorme grote vraag: waarom heeft ze niet even iets laten weten... Ik begrijp er zo helemaal niets van...Logisch als je elkaar uit het oog verliest dat je niet alles meer deelt.. Maar in verwachting zijn.... Ik zei gisteren nog tegen een collega: Ik mis mijn vriendinnetjes en vriendjes uit Utrecht... Maar ja, die hebben geen kleintjes, leven in een totaal ander wereldje.... En dan nu dit...

Ik ben er nog steeds van in tranen... Ik voel me denk ik voor het eerst van mijn leventje gekwetst... En dat is me toch een raar gevoel... Maar het is ook zo dubbel... Want ik wil haar dolgraag zien, we gaan over 2 weekjes bij haar langs... Heb er enorm veel zin in maar voel dus ook een beetje pijn... Alsof ik een enorme buitenstander ben, een vage kennis... Maar we hebben jaren lief en leed gedeeld... En dat is pas 2 jaartjes geleden afgelopen... 

Pffff.. ik snap er nog niets van... 

Gek verhaal he...

Liefs

ps de kleine is ene meisje geworden en heet Loeke. Leuke naam ..;)

449 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • sammy

    ben je inmiddels al bij haar geweest? Ben benieuwd hoe het is gegaan. Hoop dat t fijn zal zijn!
    Liefs Martine

  • marLeash

    Getsie, wat raar! Ik kan me voorstellen dat je van slag bent.. Ik zou het wel uitspreken naar haar toe, of in ieder geval het bespreekbaar maken. Anders wordt het straks zo'n ding en blijft het hangen tussen jullie. Laat haar weten dat je gekwetst bent, maar blaas het niet te veel op.
    Leuke naam trouwens van die kleine!! ;)

  • brigitte2

    hoi hoi! ik kan me helemaal voorstellen dat je je vervelend voelt alleen vraag ik me wel af of het eerlijk is om je af te vragen wat de vriendschap voor haar betekende want ook jij hebt zowiezo 9 maanden niets van je laten horen. Ik zeg dit niet om je te kwetsen maar sommige dingen lopen gewoon zo in het leven, de vriendin van toen is die vriendin niet meer en dat maakt iedereen mee. waarschijnlijk heb jij, door het krijgen van je kindjes, andere contacten gelegd die op dat moment voor jou erg waardevol waren. Iemand die geen kindjes heeft leeft een totaal ander leven en ik denk dat dat de reden is dat het met vriendschappen zo kan gaan. voel je niet schuldig en misschien wordt het wel weer zo als toen nu zij ook een kleintje heeft. groetjes!

  • mriek

    ik kan me goed voorstellen dat dat pijn doet! Ik zou het ook gewoon tegen haar zeggen. Dan blijft het in elk geval niet tussen jullie inhangen... Dan kun je daarna hopelijk weer op oude voet verder :) Wel grappig dat de beeb Loeke heet :D

  • juffrouw mier

    Hmmm dit had mijn verhaal kunnen zijn! Maar helaas ga ik er niet meer heen!