Wederom huize marietje

Lieve iedereen!

Ik heb mijn vorige blog niet eens afgeschreven... WAAR is de tijd...?? 
Maar ik wil nu even iets kwijt, word er onrustig van dus even van me afschrijven maar!

Het is behoorlijk druk bij ons thuis. Of na ja, druk... Wij zijn vooral druk... Ik werk nu 4 dagen in de week, Daan is vaak niet thuis als ik thuis ben en tijd voor onszelf is af en toe een avondje in de week. We zijn best een beetje moe, hebben zin in vakantie, een dagje en nachtje eventjes zonder de kleintjes of een paar fijne dagen zomer (ja nu al weer...;) ) 
Maar weet je wat het rare is...: Mijn koppie wil nog heel graag kijken of we een derde wondertje op de wereld kunnen zetten. Daanlief zegt in ieder geval: NIET nu...! En ik ben het daar helemaal volledig mee eens. Het zou niet gezond zijn voor mij, ik begin net weer een beetje aan te komen eindelijk (weeg nu 59!!) En ik ben echt te moe om een kleintje te dragen... Maar weet je, ondanks dat alles word ik er enorm zenuwachtig van als ik er over nadenk. Het lijkt me geweldig, fantastisch mooi en fijn... Waarom blijft dit in mijn koppie rondspoken terwijl ik er nu echt niet aan moet denken...??? het gevoel is een beetje dubbel... Een beetje, heel erg dubbel... Gek he, ik begrijp dat niet hoor... We zitten met smart te wachten op de tijd dat Loekje met Bram kan spelen, dat we iets meer rust hebben voor onszelf... En toch denk ik aan een derde kleintje... En Loekje is pas 9 maanden!!! Maar als we een 3de zouden willen proberen, dan wil je ook niet 2 jaar wachten.. Al was dat wel het idee maar dan zit je nog veel meer jaar met luiertjes enzo... PFFFFFFFFFFFFFFFFFfff....

Iemand ook zo'n gevoel???

Loekje wakker, ik ga naar boven!
Liefs 

451 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Anna7

    Moeders!!!! Hoe is het??? Waar ben je op de schaal van druk, kindjes, werk, huis en wie weet zwangeren of toch weet niet???

    Keep me on the know!
    Knuf, Anna

  • liefbeebje

    Ow, ik oooook! Nog helemaal niet handig, want ik wil echt eerst mijn studie afmaken. En dan ga je rekenen, wanneer is mijn studie zeker af? Nou, een maandje later kan de kleine geboren worden!!! Voor ons zal het medio volgend jaar worden voordat we er weer voor zullen gaan en ooooowwww wat verlang ik naar dat moment! Ons meisje zal twee jaar geweest zijn als er (hopelijk) een broertje of zusje komt. Lijkt me een prima leeftijd en ik ben nog jong genoeg... Schat... HET IS DE NATUUR! Vooral als je al zo'n wonder (of twee) hebt meegemaakt, dan weeet je hoe het is en hoe het voelt. Je wil gewoon nog een keer. Ik krijg nu al een brok in mijn keel als ik denk aan het moment waarop je beseft dat je geen zwangerschap meer zult meemaken, omdat je eenvoudigweg met je vent hebt besloten dat je gezin compleet is. Gelukkig heb ik nu nog 'iets' om met verlangen naartoe te leven, de spanning die komt kijken bij het maken van een nieuw wondertje. Succes met je oer-gevoel, af en toe moet je nu eenmaal verstandig zijn. Je weet wanneer de tijd weer rijp is, want dan vallen je ineens twijfels weg. Dat moment komt...echt!

  • mamavan2inspe!

    snap precies wat je bedoelt....ik kan het ook niet loslaten en zie ook enorm veel praktische bezwaren, manlief ziet er nog mee, maar emotioneel???IK WIL HET!

  • Anna7

    Zoals je al wel weet; dit had mijn blog kunnen zijn!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Ik snap het, ik snap het! Ik heb in mijn blogs hier wel vaker over geschreven zoals je ook ook al weet. Volgens mij is er een naam voor, het " verslaafd zijn aan het gevoel van..." want dat heb ik zeker weten. Olivia is alweer 13 maanden, ook dit weet je, en de rust komt iets meer terug hier en dan ga je weer denken, verlangen, puzzelen, pffff, ik kan er soms gewoon emo van worden, dit oer gevoel is soms niet de kop in te drukken... Met me ogen dicht maar weer het diepe inspringen?
    Sterkte vrouwtje, been there, done that!!!

  • sansan

    JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!! HIEROOOOO!!! En ik word af en toe gek van mezelf! Dan denk ik je wilt het toch nog niet nu meteen, hou er dan over op om daaraan te denken! Elke dag denk ik eraan. Het ene moment denk ik dan het is goed zo maar het merendeel van de momenten denk ik JA! Het is hier ook super druk. Kleine man is weer in een heel pittige fase, kleine meid wil (logisch) ook meer aandacht en wordt beweeglijker. Ik moet er nu dus ook even niet aan denken om op dit moment zwanger te zijn. Veel te zwaar. In tegenstelling tot jou wil ik juist eerst afgevallen zijn alvorens weer te proberen. En bij ons is het ook nog een wat lastiger geval (helaas kunnen wij niet spontaan, is tot nu toe i.i.g. nog niet gebeurd, zwanger worden). Dus het heeft heel wat voet'n in den aarde. Ik ben blij dat ik een "lotgenoot" heb. En dan heb je ook nog mensen om je heen die zeggen, nou je hebt van beide smaken 1 dat is toch mooi! Of, het is zoveel makkelijker als je er 2 hebt ipv 3. Of lieve ouders die zeggen dat ze dan niet meer oppassen als we voor een 3e gaan. Dat bedoelen ze niet vervelend, maar ergens voelt het toch als een dreigement. Maar goed. Het is uiteindelijk onze beslissing. Maar de omgeving die drukt wel duidelijk een mening door.

    Maar goed om een lang verhaal kort te maken. Ik begrijp wat je bedoelt.

    Liefs,
    San