Het gaat weer wat beter, 30 weken
Blijkbaar was ik ijdeler dan ik dacht, maar naar enig wat relativeren heb ik besloten dat ik wat gehavend uit de strijd zal gekomen, en dat ik wel zie wat wel en niet bijtrekt. Het hoort nou eenmaal bij het leven. In de tijd van mijn oma was het niet eens aan de orde, striemen of geen striemen.
Natuurlijk gaan de veranderingen in mijn leven erg snel en vind ik de grappen van mijn mannelijke collega's niet zo grappig, maar ja, ik krijg wel een zoon! een kindje!
Ik weet niet of ik het al genoemd heb, maar ik had keurige waardes met de diabetes test. 4.3 nuchter en 6.4 belast. Dus de baby groeit van zichzelf zo groot. Bij de volgende groei echo gaan ze bekijken of ze hem te groot vinden, wat te groot is, weet ik niet, maar zij wel waarschijnlijk, ze gaan me dan doorverwijzen naar de gyneaceloog. De kans bestaat dat ze me niet te lang laten doorlopen als de baby eenmaal volgroeid is, bijvoorbeeld met 38 weken.
Verder is naar voren gekomen dat mijn hb gehalte 4 was. En dat is te laag, dat verklaart waarom ik zelfs op mijn vrije dagen als een zombie door het huis loop! Wat ik wel apart vind is dat ik naar de bloedbank moest om bloed af te geven en pas bij de volgende afspraak bij de verloskundige, bij 32 weken een behandelplan krijg voor de bloedarmoede, moet ik dan tot die tijd wachten op een aanvulling op mineralen enz.? ik stort me nu al op de supplementen, de groene groentes etc. maar toch, wil me graag zo snel mogelijk weer beter voelen want denk ook dat dit mijn humeur drukt en dat is vooral niet leuk voor de man des huizes.
reacties (0)