Update van mijn twee liefjes

Ineens kwam het besef: is dit nou het leven van een werkende mama van twee? De werkweek voltrok zich gepaard met teveel nachtelijke onderbrekingen, vroege wekkers, het gemis van mijn liefjes, gebrekkig concentratievermogen en heul veul kolven.Op donderdagavond besloot onze Amerikaanse koelkast het leven te laten... Gelukkig waren we hier snel achter en kon de zorgvuldig opgespaarde voorraad moedermelk tijdig geëvacueerd worden. Ik ging het weekend in al telefonerend met monteurs, tot in den treure online vergelijkend van nieuwe koelkasten en wallen tien meter onder N.A.P. Dan is het eindelijk weekend en kijk je op zaterdagochtend rond tegen een berg speelgoed van 10 m hoog, vieze vaat, drie manden met wasgoed die opgevouwen kunnen worden en besef je je dat je alleen met twee kids niet in staat bent om EN de boodschappen te doen EN met een pokerface te onderhandelen over de nieuwe koelkast EN de eerder genoemde chaos in huis te elimineren EN wat uit te rusten EN quality time te hebben met de kinderen... En ik durfde ergens nog te hopen op een derde kindje??? What was I thinking??? Nu ik deze klaagzang eruit heb gegooid, besef ik me dat het heus wel beter wordt. Het is weer wennen, en naarmate de hoeveelheid nachtrust toeneemt, zullen we ook weer tot meer in staat zijn. En als ik dan even spiek in het wiegje naast me, dan is dat ene momentje al het voorgaande al waard! Voordat ik dan echt nog even een update geef over de kids is het het vermelden wel waard dat het kolven tot nu toe super verloopt! Ik kolf drie keer per dag op werkdagen, en mijn productie lijkt er vooralsnog niet onder te lijden. De eerste drie maanden volledige borstvoeding zijn al lang en breed in de pocket, op naar de zes maanden!

Mila is straks al vier maandjes, en wat is het een vrolijk, onbezorgd meisje! Zo anders dan haar bedachtzame broer. Ze ligt regelmatig te schateren van het lachen, met name als je haar in haar zij kriebelt. Ze mag graag rechtop zitten op schoot, en is al heftig aan het kwijlen en kauwen. Ze is inmiddels in staat om beide duimpjes in haar mond te krijgen, en ook speelgoed en mama's vingers worden gecoördineerd naar haar mond gebracht. Ze kan heerlijk hevig kirrend liggen te spelen in de box, en het liefst ligt ze naast mama in bed na een nachtelijk slokje!

Grote broer jesse is een enorme kletskous, en probeert zoveel mogelijk woorden te combineren. De fase 'papegaai' is aangebroken, papa en mama moeten echt opletten wat ze zeggen. Ons mannetje is super leergierig, en vindt het heerlijk om als een idioot te rennen en zo vaak mogelijk de doos met duplo leeg te gooien op de laminaatvloer. Het liefst op zondagochtend als mama nog probeert wat uit te rusten...

Ik ben benieuwd wat de tweede werkweek ons gaat brengen! Bring it on!