Mila 12 weken en Jesse 20 maanden

Tijd voor weer een update van onze kleine schatten. Mila nadert de drie maanden, wat wordt ze al groot! Ze bleek steeds meer ongemak en onrust te hebben na de voeding, dus we vermoeden dat zij net als broer Jesse ook refluxklachten heeft. We bezoeken nu al een tijdje een chiropractor, en dit lijkt haar wel meer ontspanning te geven. In slaap vallen blijft moeilijk, alle soorten speentjes weigert ze pertinent, maar sinds ze haar duimpje ontdekt heeft gaat ook dat stukken beter. Ze slaapt overdag meestal in de kinderwagen, 's nachts in de wieg of bij mij in bed. Zo heerlijk, als ik haar liggend gevoed heb en ze heerlijk in slaap dommelt. Een drupje melk nog uit haar mondje lopend <3. Ze lacht nu vaak en maakt allerlei geluidjes, soms haar wenkbrauwen erbij fronsend alsof ze een heel serieus verhaal vertelt. Ze pakt speeltjes vast, of haar jurkje zodat deze omhoog getrokken kan worden. Als ze naast mij in bed ligt kan ze van haar rug naar haar buik rollen, maar in de box maakt ze nog geen aanstalten om te gaan rollen. En dat hoeft ook niet, want ze wordt al veels te snel groot! Haar groei begint nu wel wat terug te zakken in de curves, maar dat is helemaal prima. Ik wil ditmaal dolgraag langer doorgaan met borstvoeding dan de acht maanden bij Jesse. Om mijzelf zo veel mogelijk ontspanning te gunnen, gaan we Mila op mijn werkdagen één flesje kunstvoeding bijgeven. Hierdoor ligt er minder druk bij mij ten aanzien van de te kolven hoeveelheid, en ik hoop dat die rust juist positief werkt voor mijn productie. Het werk zal al voldoende druk(te)  opleveren... Maar over werk wil ik het nu nog niet hebben (dat waar we niet over praten is er niet, toch? ;) ).

En dan grote broer Jesse. Vol trots roept hij zijn naam als Mila in de kamer is, want dan moet zijn zusje naar hem kijken, Vervolgens komt hij haar een kusje of knuffeltje brengen. Zo lief! Hij rent en vliegt het hele huis door, en ontwikkelt zich nu met name in het praten. Steeds meer woordjes komen er uit zijn mond, en hij weet soms ook woorden te herkennen op televisie. Hij combineert woordjes met elkaar, wat soms tot hilarische uitspraken leidt. En hij is helemaal gek van auto's! Dat woord komt minstens honderd keer per dag voor, en het liefst gaat hij de hele dag auto's kijken. Geen idee van wie hij dat heeft, misschien is het ook maar een fase. Hij blijft een gevoelig mannetje, toen hij vorige week bij het kdv in een andere ruimte dan gebruikelijk moest zijn was hij helemaal van slag en heeft hij de hele ochtend gehuild. We beperken onze uitjes met hem dus ook, zodat hij niet teveel prikkels krijgt.

Met mij gaat het ook goed. Af en toe, tussen de geluksmomentjes door, bekruipt me het weemoedige gevoel weer. De tijd gaat zo snel, zo snel dat ik er amper van lijk te kunnen genieten. Genieten gaat me nu al veel beter af dan na de geboorte van Jesse, maar ik voel af en toe die nare hormonen mijn gedachten beïnvloeden. Ik probeer mijn best te doen om te genieten van het NU, in plaats van weemoedig te zijn om wat geweest is. Dat verdienen mijn prachtige kids ook, een vrolijke en opgewekte mama!

Nu half Nederland op vakantie is dromen wij alvast weg bij plannen voor volgend jaar. Dit jaar met de kids zo klein zien wij niet zitten, volgend jaar willen we dolgraag met de auto op vakantie. Lekker burgerlijk op een camping, met het plezier van de kids voorop. Met de regen op het raam tikkend lijkt me dit een mooi einde van deze blog!