Ruim 13 maanden

pfffffffffff, even een momentje voor mezelf.... lekker alleen op de bank, m in bed, momentje van bezinning. Soms is het even nodig, ik merk dat ik een vrij pittige tijd achter de rug heb, ben erg moe, prikkelbaar en voel me vaak niet helemaal gelukkig. Maar eigenlijk is het ook niet gek: ik werk 4 keer 10 uur, met daarbij een keer per week een 24 uur dienst en een keer per 6 weken een 72 uur dienst, ik werk vaak 's avonds en eigenlijk elk het weekend nog wat uurtjes bij. Daarnaast zijn we druk bezig met het orienteren op de huizenmarkt, wil ik mijn vriendinnen netwerk onderhouden en wil ik er koste wat kost zijn voor mijn lieve meisje..... soms is het echt een kunst en vliegwerk. Vanuit het werk vliegen naar huis, spelen en eten, hopen dat ze niet te laat gaat slapen en weer achter de computer.... tja, dit is het leven wat we gekozen hebben.

Gelukkig hebben wij de meest leuke en mooie dochter die er is. Is ze echt zo mooi en leuk of heb ik nog steeds die roze bril op?

Ze is op het moment bezig met een groeispurt en dat betekent dat ze veel drinkt (deed ze voorheen nooit) en eet als een bouwvakker. Op maandag en dinsdag eet ze warm op het kinderdagverblijf en vaak krijgt ze een tweede portie, in de avond eet ze dan 2 boterhammen. En dan nog fruit tussendoor en in de ochtend en voor het naar bed gaan een papfles. En op de overige dagen eten we in de avond warm en tussen de middag de boterhammen. Alles gaat op en vaak heeft ze nog meer honger! Maar de 10 kg is ze nog steeds niet gepasseerd.

Sinds bijna 2 maanden loopt ze nu en nog steeds gaat het steeds beter. Binnen lopen is zeker geen probleem, buiten lopen is toch wel andere koek. De eerste keer zette ik haar neer, en viel ze meteen een schaafwond op haar neusje en voorhoofd..... oke, ook voor mama even wennen. Maar nu weet ze dat ze haar voetjes op moet tillen. En wat vind ze het heerlijk buiten. Zo veel te ontdekken, tegenwoordig komt ze soms met haar jas aanzetten, net een hondje die met de riem aan komt sjouwen..... en als ze hem dan aan mag en de voordeur gaat open, dan staat ze te trappelen van ongeduld.

Ik heb sinds een paar weken een nieuwe fiets gekocht met kinderzitje en windscherm, helemaal geweldig, lekker fietsen. Ze vindt het heerlijk al vind ik het zelf wel een beetje eng toen ze in slaap was gevallen. Toen heb ik een half uur haar hoofdje moeten ondersteunen, was veel te bang dat haar nekje zou afbreken bij een hobbel in de weg......

Verder is haar woordenschat uitgebreid met papa, mama (eigenlijk vooral mama, hihi), bal en oo oooo (als er iets valt). Ze kan zich een tijdje heel lief zelf vermaken maar het mooiste vind ze als je haar achter na rent, haar gaat pakken of met de bal gaat spelen. Heerlijk om die schaterlach te horen. De laatste dagen slaat ze haar armpjes om me heen en pakt ze me goed vast. Pfff, de traantjes schieten dan echt in mijn ogen. M is nooit zo'n knuffelaar geweest, wilde altijd maar bewegen, lopen, pakken, geen tijd om te kroelen maar dat begint nu dus een beetje.....

Het enige wat nu nog lastig is is het slapen. M is bang om te slapen of vind slapen onzin, tijdverspilling, ik weet het niet. Tussen 20.00 en half 9 begint ze meestal in haar oogjes te wrijven, slaapzak aan, op schoot voor de papfles en dan is het de bedoeling dat ze in slaap valt en dat we haar zo in bed kunnen leggen..... dit duurt alleen steeds langer, we zitten vaak om 21.00 nog met een wakker kind. Zo is er maar weinig tijd voor andere dingen. En we hebben al vanalles geprobeerd: wakker in bed leggen, laten huilen, lampje, muziekje, bij alles begint ze te krijsen en na een tijdje is ze zo overstuur (net als wij) dat het weer een hele tijd duurt voordat ze weer rustig is. Voor iedereen is het het meest ontspannen als ze op ons in slaap valt, maar ik realiseer me wel dat we haar zo wel een verkeerde manier van slapen aanleren.... Tja, tijd om weer eens te investeren, maar dat betekent weer minimaal een week lang iedere avond hysterisch huilen....dus we stellen het maar uit.....

Nou, weer genoeg gekletst, ik ga maar weer eens wat werken