PICASSO EN LENTEKRIEBELS

'Voorjaar moet het worden' en als ik dat denk, zie ik voor mij dat veel mensen met mij bevestigend 'ja' knikken. De winter was prima, heerlijk van de sneeuw genoten, maar wat waren de dagen lang en donker. Dan niet te vergeten, dat een mens daar ook vermoeid van kan raken. Ik kijk uit naar de dag dat de klok weer een uur vooruit gaat en dat de dagen zich zullen lengen. Gisteren kruip ik nog even heerlijk weg in het winterse hol, niet te vergeten uit noodzaak. Dit jaar heb ik een groot probleem en het heet weerstand.

Sinds kort slaapt onze minimens in een peuterbed en ik stimuleer hem vooral om zijn weg naar boven te vinden. Het is mijn vrije dag vandaag. In de vroege ochtend, zo tegen half zeven, galmt een kinderstemmetje; 'mama, ik ben wakker'. Ik beantwoord de lokroep met een simpel; 'kom maar naar boven schat'. Het idee dat ik het warme nest moet verlaten voor een ophaaltocht van mijn zoon in ons koude vooronder, brengt bij voorbaat het kippenvel op mijn huid. Demonstratief blijf ik liggen.

Niet lang daar na stormt een klein manneke de kajuit binnen en voegt zich bij zijn moeder in het warme bed. Zoals altijd zap ik de tv direct door naar Nick Junior, met de gedachte: 'nog even wakker worden'. Kort daarop volgt altijd het volgende verzoek: 'mama, mag ik Cars kijken'? En why not. Als het een film was geweest, wat hij ondertussen grijs gedraaid, maar het is gelukkig een DVD, dus die hebben een langer leven. 

Zelf verwen ik me nog met een 'omdraaisessie' en wat surfen op het net in bed. Als het half negen is, dan is het tijd om het matras te verlaten. Als ik in de huiskamer kom, tref ik het eerste echte kunstwerk van mijn zoon. Laten we zeggen dat over een aardig gedeelte van mijn houten huiskamervloer nu prachtig de 'Bob de Bouwer en Cars-stickers' op creatieve zijn geplakt. 'Getver', denk ik, en ik buig me op de knieen voor een pulksessie, die een klein kwartier duurt. Ik vergoeilijk deze creatieve sessie nog met een gemoedelijke gedachte, tot ik beneden kom......

In de net opgeknapte kinderkamer tref ik op mijn prachtig mooie en vooral wit gestucte muren, een ware muurtekening aan. De dader vermaakt zich ondertussen in het ruim en het 'pleegwapen' ligt open en bloot op het tafeltje, dat voor het kunstwerk staat. De vingerafdrukken zijn uiteraard niet gewist, de dader is getraceerd. Ik probeer de kunstzinnige aard van deze uiting in te zien, maar van binnen is mijn geduld aardig aan het opraken. 'Een gum, dat moet ik scoren', is mijn eerste gedachte. 'En anders wordt het 'sauzen en alle potloden verstoppen' . Het kereltje is zich van geen kwaad bewust en roept vol enthousiasme; 'Mama, ik heb een schilderij gemaakt'. Hou jezelf dan maar eens droog. Als ik het kunstwerk beeldend zou moeten beschrijven, kom ik niet verder dan wat grijs gekrabbel op iets dat ooit een onbevlekte muur heette . PICASSO heette dat in vroeger tijden.

Ik doe een poging om uit te leggen, dat de muren niet zijn om op te tekenen en vergeef de kleine wereldburger zijn onbezonnen gedrag. Ik sleep me voort naar boven, want de gezondheid en weerstand laten het behoorlijk afweten deze maanden. Moe ben ik, koortslip op virus en infectie op kouwtje, ach... De dokter die ik gisteren bezocht zou zeggen; 'dan bouw je in ieder geval voor volgend jaar weer weerstand op'. Na een uur wachten en een praatsessie van 20 minuten ging moeders weer met onverrichte zaken naar huis.

Als ik eenmaal boven kom, verwonder ik mij over een ondefinieerbare substantie die zich boven aan mijn trap bevindt. Ik bekijk het nog eens goed van dichtbij en als bonus word ik op de koop toe ook nog eens verwend met de restanten van een van de kots-sessies van mijn hond en dat op je nuchtere maag. Ik zal de details achterwege laten, maar improviseer gedurende het reinigingsritueel van dit euvel iets met een lepel en lege ijsbak. 'Getver' en dat alles binnen een bestek van 20 minuten.

Maar als ik niet lang daarna naar buiten kijk, verblijdt het eerste lentezonnetje me en denk ik bij mezelf: 'Als dit nou alles is in een mensenleven' . Wanneer je het positief vertaalt, kan ik zeggen; 'ik heb een zeer ontwikkelde creatieve zoon en mijn hond zou goed in de tijd van de Romeinen hebben gepast, want een veer in die tijd deed ook wonderen.... ' . Een gedachte rest mij: 'hoppekee douchen en naar buiten, het wordt LENTE!'.... LENTEKRIEBELS!

 

Geschreven : maart 2010