PUBERMANNEN

'Ik waan mezelf in het land van de pubermannen', ken ik mezelf toe. En ja het valt allemaal niet mee. De kleinste van de drie, die zich momenteel in mijn huis bevinden, is benoemd als 'Peuterpuber'. Zo lief, klein, vertederend als hij is, zo manipulatief en demanding is hij eveneens. Om gek van te worden. Elke minuut die vrije tijd heet, wordt bruut opgeslokt door een kleine kerel die ontdekt heeft dat hij zijn grenzen kan verleggen. En ja mama, zo moe en voldaan van een werkdag als ze kan zijn, kan zich verzwelgen in zijn theatrale gedrag. 'Verdulleme', geef ik mezelf toe, al die mooie beloftes van ooit aan mezelf vallen in het water. 'Zeg nou zelf, hebben we onszelf als moeder ooit niet beloofd, dat we het HELEMAAL anders zouden gaan doen als onze ouders'? Die illusie is zo ontzettend verrijkend voor ons eigen ego, maar uitvoeren......

Als je denkt dat je de een op de rit hebt staan, ontstaat de discussie met de volgende puber in je huishouden. Deze puber noemen we de 'verdwaalde dertiger', dat is een van zijn koosnamen. Na een lange dag, als je gesloopt bent, van je baan, je huishouden, je voornoemde peuterpuber, kondigt zich je volgende uitdaging aan. En dat allemaal in de 'puber', die simpelweg je ega heet. Jawel, na zijn lange werkdag is hij niet toe aan het uitlaten van de hond. Hij wil als eerst even rustig een biertje drinken. Uiteraard hebben wij in dit huishouden begrip voor dit soort uitlatingen. Zij het niet dat na die ene dag waarop je je werk hebt uitgevoerd, een gigantische was hebt verzwolgen, het huishouden op orde hebt gemaakt, die 'eeuwig volstaande' afwasmachine hebt leeggeruimd, je ontembare peuterpuber in bedwang hebt proberen te houden, eigenlijk je geduld op is.

Zoals wij vrouwen zo goed kunnen, neem ik de taak van onze viervoeter op mij, samen met neeflief. Met als mijn laatste woorden ons huishouden verlatend: 'ja schatje sorry, wat onredelijk eigenlijk, dat ik na mijn zo'n zorgeloze dag, dat er toch niet even bij kan doen'. Hoe kweek je een dosis goed zelfmedelijden? Nou simpelweg, op deze manier.

Tijdens de avondwandeling met vriend Keeshond valt 'Puberneef' op mijn pad. Van hem denk ik nog, dat het meeste recht heeft op die benaming. Dit omdat het puur hoort bij zijn leeftijd, hij is 12 . Ik probeer hem wat bij te brengen over het leven. Dat alle apparaten in ons huishouden die de naam Philips, Boretti, Pioneer dragen, eigenlijk helemaal niet belangrijk zijn om een gelukkig leven te brengen. Diezelfde kleine man koop ik vandaag om, hoe hypocriet , om mijn auto schoon te maken in ruil voor iets voor zijn Legoverzameling. Uiteraard als vermoeide moeder, met dezelfde manipulatieve skills als de rest van mijn pubers, lukt me dat uiteraard. We spreken verder over het leven. Over dat het niet belangrijk is welk merk je draagt. 'Geluk zit in je hart' vertel ik hem. Een geschenk van liefde is groter, dan een geschenk in grootheid van geld. We stoppen onderweg en ik omhels hem. Terwijl mijn handen liefkozend door zijn rastavlechtjes woelen, vertel ik hem, dat hij de moeite waard is zoals hij is. Twee kleine surinaamse armpjes omhelzen mij terug en geloof me, vol overgave en oprecht. Ik denk nog: 'wat ben je toch volwassen voor je leeftijd'..... Dan onder het licht van een lantaarnpaal klinkt een opgroeiende mannenstem mij tegemoet na mijn lofrede aan hem: 'maar ik hem nog nooit verkering gehad'.

Ik doe nog een uitlating, dat zijn tante ook een laatbloeier was, maar dan.... Ik kom gewoon simpelweg tot de conslusie: 'Volgens mij maakt het niet uit welke leeftijd een man heeft, het blijven pubers'. En of daar nou wat mis aan is, ach welnee, het is gewoon simpelweg vertederend, leerzaam en zeker relativerend.

Zelf maak ik deze avond de slotsom op: God heeft niet voor niets de man eerst gemaakt, want als eerst de vrouw was geschapen, dan had Eva vast geroepen: 'hee, lieve Heer alles prima, maar dat en dat en dat is niet ok, dat moet anders, en daar mankeert ook iets aan'. Gelukkig hadden de mannen het eerste recht van spreken. Met andere woorden, juist dat pubergedrag maakt het allemaal zo heerlijk onbezonnen, zo gewoon om lekker van te genieten, zo onwijs ongecompliceerd.

PUBERMANNEN? Doe mij er maar nog een stuk of wat.

Geschreven : februari 2010