Afscheid van een wens

Met het aanstaande wegdoen van de zwangerschapskleding maak ik de keuze om iig niet meer zelf zwanger te worden. De wens voor een groot gezin van eigen kinderen stopt hiermee. Wel blijft de vraag of ik over enige tijd met mijn man voor pleegzorg wil gaan. Dus de wens voor een groter gezin blijft maar eigen kinderen zijn we in voorzien. Het is goed zo, hoewel ik best nog een kindje zou willen, wil ik echt niet meer ziek zijn en weken aan een stuk weg van de dochters die God me nu reeds geschonken heeft. 

Ik hoop dat ik over een tijd kan zeggen dat ik echt stabiel ben in mijn diagnoses en ruimte krijg om voor een kind van een ander te zorgen. Dat is echt een wens van mij/ons maar eerst zorgen dat we alles zoals het nu is op de rit krijgen. Ons hart en ons huis is groot genoeg, nu de draagkracht nog mee laten groeien. Met de verjaardag van onze meisjes in het verschiet weet ik weer waarom ik geen zwangerschap meer wil, de herinnering aan alle opnames staat me weer helder voor de geest en dat wil ik echt niet meer. 

Voor nu concentreer ik me op mijn mooie meiden en geniet ik zoals vandaag van de groei en ontwikkeling die beide meisjes de afgelopen maanden hebben doorgemaakt. E is echt baby af en geniet met volle teugen van nieuwe ervaringen en K is echt gegroeid op haar voorschool zodal ze straks op haar school het goed zal gaan doen.