Na de moeder, nu de meiden

Aangezien ik de vorige keer een blog gewijd hebt helemaal over mezelf, is het nu weer tijd voor de meiden. 

Dit keer begin ik bij de jongste, want jeetje wat een veranderingen! Ze is echt geen baby meer, maar een heerlijke dame. Ik heb al eerder vertelt over dat flinke temperement van haar, en dat in combinatie met een grote zus zorgt ervoor dat ze zich razendsnel heeft ontwikkeld de afgelopen tijd. Vooral op praat-gebied. Sprak Aagje met 1,5 3 woordjes (die, jas, mama), kent Sien er al zeker 20.

Papa, mama, oma, jas, weg, schoenen, schaap, paard, woef (hond krijgen we er niet in), drinken, die, ook, ikke (ze is wat hebberig ingesteld), poepbroek, bah, baby, Aagje, uit, zelf, helpen, appel, banaan, op, hallo, dag, lopen, vinger, hand..... dat was het volgens mij haha. Ze kan de koe, schaap en hond nadoen. 

Gisteren bij het CB geweest en met vlag en wimpel geslaagd. 'Ik vind haar nu al leuk!' jubelde de verpleegkundige toen Sien stappend binnenkwam met haar 'Hajo!' Dat heerlijke guitige bekkie, met die haartjes in 2 mini-staartjes en d'r gezonde, rode konen.... tja, dan kan je niks anders dan gewoon van d'r houden. 

Haar gewicht en lengte waren zoals altijd. Lengte prima en gewicht loopt achter maar de vrouw in kwestie zei zelf al dat Sientje ook gewoon een erg ondernemend kindje was. Haar testjes gingen ook helemaal prima. Ik zette haar op schoot en voordat ze kon vragen of ze wilde bouwen had ze het al gedaan om zich weer los te wurmen om verder de kamer te ontdekken. Haha, alsof Sientje dacht 'nou, ik zet maar snel die stomme dingen op elkaar, dan stopt ze met zeuren'. Bal gooien leek een beetje een moeilijke opdracht (met theekopjes gooien gaat haar beter af) maar na eerst 10x tegen de bal geschopt te hebben (mama vindt voetbal ook veel leuker dan handbal) gooide ze dan toch maar een paar keer. En ja.... toen kwamen de prikjes (BMR). Ze begon al te krijgen toen ze op schoot moest (ze wil immers lopen, spelen en ontdekken), van de prikjes werd ze helemaal woest. En gelijk heeft ze haha. Uiteindelijk was ze stil, maar toen zag ze haar pleistertje weer en begon ze subiet weer hartverscheurend te huilen. Dus snel kleertjes aan en toen ze de pleisters niet meer zag, was het over. Vooralsnog geen last van gehad.

En nu mijn oudste dametje. Sinds 2 maanden gaat ze naar de PSZ en ze vindt het erg leuk. Vertrek van mama is nog lastig maar ze heeft vooralsnog geen traan gelaten en zwaait vrolijk gedag. Dan komt ze thuis en ritst ze haar rugzakje open om te laten zien wat ze heeft geknutseld. Ze voelt zich duidelijk verantwoordelijk voor haar kleine zusje, terwijl dat kleine zusje het juist allemaal graag zelf uitzoekt. Als ik Aagje daar dan op aanspreek gaat het pruilend 'ik wil ook voor Sientje zorgen' dus mag zij ook haar taakjes doen, zoals haartjes kammen, helpen met eten etc. met de afspraak dat helpen alleen leuk is, als je het allebei wilt. Net als knuffelen en kusjes geven (want Sien is er lang niet zo dol op als Aagje) alleen leuk is als je het beide wilt. Het kwartje is nog niet helemaal gevallen, kan ik jullie vertellen. 

Verder valt er over Aag niet zoveel te vertellen. Ze is nog steeds het lieve, kwetsbare, gevoelige schatteboutje als altijd. Wat kan ik enorm van haar genieten. Ze kletst de oren van mn hoofd, houdt er onwijs van om samen dingen te doen zoals spelletjes (domino, kleurentorentje en memory zijn wel favoriet) en knutselen. Ze gaat steeds meer dingen navertellen en wordt gewoon steeds meer een kleine dame. Wat een heerlijke leeftijd is dit! 

Inmiddels is ze ingeschreven voor school. Nieuwe tijden breken aan.... 

Tot zover.

Ik heb zojuist nog een fotootje geplaatst van de meiden. Ze zijn zo groot geworden ;-).