Verdreitig en moe

Zoals de titel al zegt, wordt het niet zo een vrolijke blog... Ik voel me erg verdreitig en moe aan het worden van het traject en alles wat te maken heeft met zwanger worden. Ik blijf malen in mijn hoofd, alles wat gebeurt analyseren en me steeds afvragen waarom het ons niet wil lukken. Is het soms een harde les in geduld te hebben, vertrouwen te houden en onze relatie te testen...? ik wil me even niet bezig houden met zwanger worden, iedere dag pillen slikken, geen drankje nemen, en dit allemaal om steeds weer te constateren dat het weer niet is gelukt. Ik begon me af te vragen of het toch misschien het moment is om naar Gent over te stappen. Onze vertrouwen in ons fertiliteitsteam is een beetje geschonden. Ach, ik weet het even niet meer waar we het goed aan doen...


En een vriendin-collegaatje heeft me gisteren verteld dat ze 12 weken zwanger is. Ik stond helemaal perplex van het nieuws. Ze vertelde alles aan haar over ons medisch traject en ze steunde me heel erg in de moeilijke tijden. Niet zo lang geleden heeft ze me nog gezegd dat ze zal vertellen als ze met zwanger worden bezig zouden worden en nu hoor ik dat ze ineens 12 weken zwanger is... Ze legde uit dat ze dit niet zo snel had verwacht en dat ze dacht ook problemen  te krijgen met zwanger worden en was daar verder totaal niet mee bezig nog in haar gedachtes. Bovendien wou haar vriend het voor hun houden tot 12 weken dus vandaar... Ik begrijp hun beslissingen maar ze vertelde me iets anders en ik legde mij  ziel en zaligheid bij haar neer... Dan verwacht je ook wat openheid terug. Ach ja... Zo zie je, dat je je soms erg kunt vergissen in mensen.

114 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • vedertje

    Ik denk aan je!!

  • jafra27

    Ik ben er stil van.............................dikke dikke knuffel

  • watervrouw84

    Hele, hele dikke knuffel!

  • keesjes76

    Vergeet niet dat het allemaal best heel pittig is wat we moeten doen. Overweeg of je een rustpauze moet inlassen, hoe moeilijk dat ook is. En overstappen is ook altijd een optie, maar daar moet je ook goed over na kunnen denken. Je collega zal het vast je willen vertellen, maar het feit dat haar vriend het geheim wilde houden zal zwaar gewogen hebben. Ik snap dat je daar gekwetst door bent. Geeft het allemaal even tijd, ik weet zeker dat je je kracht weer weet te vinden om door te pakken!

  • vlindermeis

    Erg heftig allemaal....snap dat je daar verdrietig over bent...dan had ze het inderdaad niet moeten toezeggen...sterkte

  • Wishxx

    Hè lieve meid. Ik snap je verdriet heel goed. Je doet er zo veel voor, geeft er (bijna) alles voor op en toch lukt het niet. Dat is zo vreselijk hard en oneerlijk. Weet dat je verdriet er ook echt mag zijn! Alle emoties die je door moeten maken in dit moeilijke proces horen er helaas bij. Geef jezelf die ruimte ook, want dat ben je echt waard! En neem de onderste reactie maar niet al te zwaar op: sommige mensen hebben geen flauw benul hoe slopend en allesomvattend dit proces is. Voel je vooral niet schuldig voor het feit dat je teleurgesteld bent in je collega. Dat zou ik ook zijn! Dikke kus en een knuffel!

  • toossie

    O bah wat een ellende meid. Niet leuk! Wat naar iemand op zo'n gevoelig onderwerp je vertrouwen op zo'n manier schendt. Kan me voorstellen dat je daar van baalt. Het gaat er niet om dat ze snel zwanger wordt maar dat ze heeft toegezegd dat ze zou vertellen als ze 'aan de slag gingen' of in ieder geval zodra je weet dat je zwanger wordt en niet na 12 weken. Dat zou ik ook niet tof vinden.

  • lucifertje

    ach meis dat heeft ze niet gedaan om je te kwetsen, ik word ook snel en makkelijk zwanger en mijn nichtje moet er echt van alles voor uit de kast halen ivf etc etc etc.. ik krijg het ene na het ander kind... ik vond dat ook moeilijk haar te vertellen dat de derde onderweg was.. dus neem het haar niet kwalijk