Wachten...wachten...wachten...
Hallo lieve BB vriendinnetjes,
Wat duurt het wachten lang... Nou mag ik het ook meemaken, de wachtweken waar jullie het over hebben op het forum... Ik geef toe dat dit de moeilijkste periode is in het hele behandelingstraject. Wat wou ik graag dat ik iets aan mijn lichaam merkte of dat er iemand een tijdmachine aan me leende. Nee, gewoon nog meer geduld opbrengen, ik wordt getraind in geduld opbrengen!
Die gevoelens van onzekerheid en machteloosheid zijn mijn vrienden geworden tegenwoordig. Ik ben helemaal niet geduldig aangelegd... En toch, heb je geen andere keuze dan het ondergaan en afwachten, hopend dat ik mijn Dag haal. Nog 5 nachtjes slapen, 16-2 mag ik testen. En daar hou ik me aan!
En ondertussen vind het een fijn idee om te dromen dat er mogelijk een klein kruimeltje zich in mijn buik aan het ontwikkelen is... Ondanks de onzekerheden en alle negatieve gedachtes die door mijn hoofd spoken kan ik ook leuke dingen van deze tijd bedenken, zoals bijv. de houding van mijn vriend die s morgens vroeg me in bed omarmt en zijn hand op mijn buik legt en lief vraagt of het 'baby'tje daar lekker zit'. Wat zijn dat voor mooie momenten! Of dat ik s avonds mijn buik bol maakt met kleding onder mijn shirtje en dat we in lach schieten als ik de cupmat ook even groter bijwerk met sokken :)
Ik vind het fijn dat ik nu even wat meer werk deze weken, zo gaan de dagen enigszins sneller voorbij. 'Nog even' zeg ik opnieuw iedere dag tegen mezelf...
reacties (0)