Mn drie kinderen en ik

Nu ik weer terug op aarde ben merk ik dat ik ontzettend van mn kinderen kan genieten.
Mm opvoeding verslapte wat tijdens de zwangerschap. Het was eerlijk gezegd een poging tot handhaven met de tv als eerste en laatste redmiddel.
de kinderen renden ook vaak weg als ze iets hadden uitgevreten en dan ging ik wel eens schreeuwen omdat ik er niet achter aan kon lopen. Ik voelde me redelijk ineen schrompelen aan twijfelde iets aan mn moederskills.
Toch was het geen complete verrassing voor me dat bij het toenemen van mobiliteit en het afnemen van ziekmakende hormonen we weer een team begonnen te vormen. Met een nieuw teamlid.

Precies waar ik het allemaal voor deed. Gezellige middagen, maar ook de kinderen zien groeien door ze te helpen bij het zelf oplossen van hun probleempjes ipv maar wat te mopperen. Knutselen, een klein uitstapje, een hut bouwen, vriendjes die komen spelen.
We hebben het goed naar ons zin. Van maandag tot zaterdag ben ik meestal alleen met de kinderen overdag en dat vind ik helemaal niet erg. Fijn is het juiste woord.

Alleen de nachten, die ik ook alleen doe, zijn natuurlijk pittig. Maar ook dat, net als de genietmomenten gaan snel weer voorbij.

Ik weet zeker dat ik het als single ouder goed aan zou kunnen. Moeder zijn is het gewoon voor mij. Vakanties, mooie kleding, lekker eten en vriendinnen ook wel, toch weegt niks van dat er tegen op. Het is hard werken en hard genieten. Ik bof ontzettend met deze drie kinderen en kijk met vertrouwen uit naar de rest van ons leven.

Wat niet betekent dat ik alle puzzelstukken van mijn situatie op dit moment heb opgelost. (Helaas).