Herstellen enzo

Herstellen zal grotendeels vanzelf gaan, toch doe ik er ontzettend mn best voor.

Meestal zit het eigenlijk wel mee, maar soms zit het tegen.
Ik vind het ook wel gek dat ik tijdens alle zwangerschappen tegen beter weten in overal scheit aan had als het om mijn eigen gezondheid ging. Niet dat ik een roker ben, alcohol dronk, veel caffeine tot me nam. Vooral het eten en suplementen gebruiken. Het is een aan en uit knop. Aan is zwanger en ik verwaarloos mezelf (lees een dikke fearn gully elf met ongeknipt haar tot aan de billen en rare vormloze niet eens positie kleding en uit is mn normale routines, mn persoonlijke schoonheidsrituelen.

Het moeilijke van herstellen is dat het naar mijn gevoel lang duurt. Mentaal vaar ik goed. Depressie achtige klachten zijn na de kraamweek uitgebleven. Ik probeer het hele zwanger gedoe zijn te 'vergeten'. Het doel heiligt het middel maar afzien is eerder een woordspin dan genieten. Aan de ene kant misschien soort van trots, met veel gezeur, heb ik het gefikst.
Lichamelijk blijf ik nog achter. Mn bekken doen niet wat ik had gehoopt en mn schaambot voelt nog steeds geperforeerd. Ik deed aan flink wandelen maar ben eerst gestopt omdat de pijn erger werd in plaats van beter.
Balen. De fysiotherapie kost een hoop tijd, geregel met oppas en waarschijnlijk ook geld. Maar wil het wel weer in orde hebben.

Ik wil graag sporten. Omdat sporten veel voordelen heeft wat bijdraagt aan mn energie level. Ik heb ADHM. Alle dagen heel moe. Sinds een vreemd virus jaren geleden. Moe, zwak en een lage weerstand. Is er ergens griep? Ik ben erbij. Een verkoudheid? Arrangement was al afgesloten.Ik ben sinds 2 jaar wel vriendelijker geworden voor mn lichaam. Ik probeer het te verbeteren in plaats van agressief tegen de stroom in te zwemmen. Mijn lichaam is een kneusje maar in het algemeen gezond. In de kast heb ik overlevingspakketjes dat handig is bij een verminderde weerstand. Ik probeer 8plus uur te slapen, onmogelijk natuurlijk. Vitamines op pijl houden. Enz. het lichaam als een instrument waar ik maar 1 van krijg. Dus als ik ga sporten, ooit, dan zal het nog wat beter worden.

En afvallen. Ben er op de eerste dag na de bevalling mee begonnen. Ja, inderdaad, kritiek kwam. 'Geef je lichaam de tijd, je bent met bevallen' in die trant. Bijna tot agressie aan toe als ik eens geen taart wil. Het beste wat je kunt naar mijn inziens is te kijken alsof je dom bent en glazig te glimlachen waarbij je gewoon doet waar jezelf prettig bij voelt. Mocht iemand het taart toch aan je serveren. Gewoon laten staan. Nee is nee. Zo zou de dalai lama het ook doen.
Ik zie het zo, en dat gaat het bemoeizucht dus niks aan, hoe minder extra kilos mijn botten en gewrichten moeten dragen hoe beter. We hebben het over zo'n 24 bij aanvang. Dus mijn oudste zoon ongeveer. Weegt er best in. En met bewuste keuzes doe je niemand kwaad.