13 weken vol verandering

Ondertussen is ons kleine meisje morgen alweer 13 weken (woensdag 3 maanden). Daar waar ik na de bevalling van Nikai volledig van de kaart was, was ik nu eigenlijk alweer vrij snel de 'oude'. Het enige dat wederom niet lekker liep was de borstvoeding, zij het om geheel andere redenen dan bij Nikai. Ik heb mn stinkende best gedaan om vol te houden, alle mogelijke hulptroepen ingeroepen, maar uiteindelijk mocht het niet baten. Manlief en de rest van mn directe omgeving had de moed allang opgegeven toen ik uiteindelijk ook niet meer kon. Iedere keer die pijn en teleurstelling... Na 6 weken heb ik verstandelijk de knoop doorgehakt: ik ben gestopt. Wederom cold turkey. Gelukkig is heb ik daar fysiek totaal geen last van gehad, maar emotioneel had ik het des te zwaarder. Nog steeds vind ik het ontzettend moeilijk, maar ik denk er gewoon niet teveel aan. Gelukkig doet ons meisje het ook prima op kunstvoeding. En het is zo'n heerlijk tevreden kindje, altijd goedlachs net als haar broer. Wat boffen wij met onze twee heerlijke kindjes, dat besef ik me elke dag weer. Nikai heeft een week of 2 a 3 nodig gehad om te acclimatiseren, maar is uiteindelijk volledig gewend aan zn zusje. Hij knuffelt en kust haar graag. Heerlijk om te zien!! Meneer zelf is ook flink aan het ontwikkelen. Zo spreekt hij al hele volzinnen, is hij motorisch ijzersterk en heeft hij een muzikaal talent. Hij vindt het heerlijk om muziek te maken en te dansen. Hij verzint ook zelf liedjes op bestaande melodieën of maakt er zelfs een eigen melodie bij. Als hij niet met muziek bezig is, vindt hij het heerlijk om te rennen, springen, klimmen en stoeien. Het wordt ineens ook al zo'n grote vent, daar horen natuurlijk ook de beginnende peuterpubertaferelen bij. Stiekem moet ik daar erg om lachen, maar probeer toch wel opvoedkundig correct te blijven (dat lukt me niet altijd hoor haha). 

Kortom, zoals ik al zei: twee heerlijke kindjes. 

Met mij persoonlijk gaat het iets minder soepel. Gelukkig is de BI na de bevalling behoorlijk geminimaliseerd, zolang ik mn balans maar houd. Maar hormonaal ben ik nog wel flink in de war. Ik heb ook best weer last gehad van emotie-eten. Gelukkig gaat ook dat weer de goede kant op. Er is ook wel een hoop beweging in mn leventje zo. Sinds begin september gaat Joya toch ook naar het KDV. We hebben lang getwijfeld of dit handig was, aangezien mijn contract niet verlengd zou worden, maar om me in alle rust op mn eigen toekomst te kunnen oriënteren, leek ons dit toch wel fijn. Ondertussen zit ik vandaag officieel een week in de WW. BAH! Word ik niet echt heel blij van, vooral omdat er in mijn vakgebied ook zo weinig vacatures zijn. Dus dan kijk ik wat breder (ben gelukkig wel breed geschoold), maar mis daarvoor de nodige ervaring. En in deze tijd moet je nu eenmaal perfect in het plaatje passen, wil je überhaupt uitgenodigd worden voor een gesprek... En dan heb je nog de twijfel: waar kies ik voor? Ga ik voor het überhaupt vinden van werk, ongeacht of dit passend is en redelijk verdiend? Of probeer ik me in eerste instantie te richten op passende vacatures? En wat betekent dit besluit voor mijzelf en mijn gezin (in meerdere opzichten). Hoe gaan we dat doen met de kinderopvang? Voor Joya is dit nog niet zo belangrijk, maar Nikai heeft het hier zó naar zn zin. Ik weet wel dat hij er geen schade van ondervindt als we hem er nu vanaf halen, maar het voelt alsof ik hem daarmee tekort doe. Peuterspeelzaal is geen optie omdat ik én weer aan het werk wil én er een wachtlijst is van 2,5 (!!) jaar. Mogelijke opties zijn wat mij betreft: wekelijks naar een indoorspeeltuin op hetzelfde moment om ongeveer dezelfde kindjes te zien, op een gym- of dansclubje of contacten leggen met andere (hoogopgeleide) moeders met kids in dezelfde leeftijd. Maar vooralsnog hoop ik gewoon dat ik weer werk vind voor het eind van het jaar, zodat hij gewoon op zn vertrouwde KDV kan blijven. 

Gelukkig kunnen we het financieel wel even redden als ik in de WW zit (en ook wel even daarna), dus ik heb goede hoop dat het tij vanzelf keert en ik een leuke, inspirerende baan kan vinden. Het is ook wel goed voor mn eigen ontwikkeling om op een rijtje te zetten waar ik goed/minder goed in ben, welke kant ik precies op wil en hoe de arbeidsmarkt zich gaat ontwikkelen.