Weer een goede echo

We hadden een goede echo! Heerlijk. Nu al twee achter elkaar. Gek genoeg had de vorige niet het gewenste resultaat wat betreft mijn gemoedsrust. De week erna stortte ik dus in. Al mijn kwaaltjes waren heftig ernstig. (in mijn hoofd!) En hoewel ik nog wel ergens ze met verstand kon verklaren en af doen als niet ernstig sloeg mijn gevoel en hoofd compleet met mij op hol. Ik heb uiteindelijk een vriendin huilend opgebeld en na een half uur huilen en alles uitspreken stond ik weer met twee benen op de grond! pff, wat kan je hoofd een loopje met je nemen. Mijn verstand was even niet sterk genoeg. Alle emoties van de afgelopen weken waren even teveel geworden. Gelukkig kon ik hierna eindelijk gaan genieten dat het goed gaat. Tot nu toe durfde ik dat niet want dan was je veel te kwetsbaar als het mis zou gaan. En we zijn er echt nog niet (nog minimaal 6 weken!) maar ik kan het nu niet meer tegen houden. Ze zijn er. Ze bewegen. Ik heb een mooie buik en voel me echt al moeder van drie kinderen! Ze zijn er voor mij. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik het opschrijf. Maar zo voelt het echt. Die twee meiden zijn zo sterk en hebben al zoveel doorstaan en ze zijn nog niet eens geboren. Maar voor mij zijn het top wijven!