24 weken
Vandaag weer een echo. We hebben de 24 weken gehaald en dat hadden we 10 weken geleden niet gedacht. Dus dat is echt super. Merk wel dat nu pas alle spanning eruit komt. Ik ben zo moe... en slaap voor geen meter. Maar ik ben zo ontzettend moe!
Ik was vandaag ook erg zenuwachtig voor de echo. Dit was nieuw. Ik heb er veel vertrouwen in, meer dan in het begin maar ik zag echt op tegen de echo. Heel raar.
Alles leek weer goed op de echo maar zoals elke keer aan het eind vinden ze wel weer iets. A groeit opeens minder snel. Tot nu toe gingen ze erg gelijk op en lagen ze mooi op schema maar A buigt in een keer af van gemiddeld naar de onderste groei curve. Het kan een mis meting zijn maar dat weten we pas over twee weken. En mocht het zo blijven dan moet ik tot de geboorte in het ziekenhuis blijven. Ze hebben ons hiervoor gewaarschuwd, door het lasseren van de placenta kan het zo zijn dat hij niet eerlijk verdeeld is over de twee meiden. Waardoor een later niet goed meer zou groeien omdat de placenta te klein zou kunnen zijn. Dus k had hier al rekening mee gehouden dat dit nog wel zou gebeuren. Net als met de TTS. Je hoopt alleen dat het later in de zwangerschap komt! Het blijft een zware zwangerschap. Ik probeer echt momenten te zoeken om van te genieten maar het is niet makkelijk. Ik zit al tien weken thuis en moet er eigenlijk nog 12. Wat nu toch nog wel heel erg lang duurt. Ik hou me maar vast dat ze het nog steeds goed doen.
Ik wil zo graag genieten van de zwangerschap, ik wilde zo graag een normale kraamtijd en de baby meteen mee naar huis, geen spannigen meer na de geboorte... Het zit er helaas niet in. En daar helpt zelfs de zon niet tegen. Zwanger zijn hoort toch leuk te zijn?! Maar dit gaat zo niet mijn hobby worden. Dat wist ik al na de eerste zwangerschap maar je hoopt toch op en goede herkansing. Maar mijn vorige zwangerschap was in vergelijking echt een eitje!
Het wordt een beetje een zwaar verhaal zo, het valt me toch zwaarder dan dat ik had gedacht. Schrik er zelf van als ik het terug lees. Maar het is wel lekker om even zo van me af te schrijven.
Nou, kiezen op elkaar maar en doorzetten. Het is toch echt voor een fantastisch doel en dat houdt me echt op de been. Nog maar twaalf weken. Volgend jaar ben ik het ergste weer vergeten toch?! Op naar week 26.
reacties (0)