Week 33

Wederom is een weekje snel gepasseerd en wankelen we week 34 binnen. Gek maar het voelt als een mijlpaal aan. Week 34 geeft mij het gevoel alsof de bevalling steeds dichter en dichter bij komt. Normaal nog anderhalve maand en mijn kleine man is er… maar het kan ook nog maar 3 weken zijn J Ergens hoop ik dat hij mooi tot op 40 weken blijft zitten en dat hij niet vroeger of later komt maar anderzijds verlang ik zo naar hem en ben ik zo benieuwd naar mijn kleine wondertje. Ik vermoed dat dit gevoel bij elke mama in spé aanwezig is!

Week 33 ben ik ingegaan als een pinguïn. Net zoals iedereen wankel ik mezelf vooruit J. Ik ben gestart met een onbedwingbare koopdrang!! Lekker mijn mannetje zijn mobiel aangekocht en nog wat leuke knuffeltjes voor in zijn parkje. Meteen via website van babydump ( ja hoor: ook in België maken wij er gebruik van J ) nog enkele kleertjes en kousjes besteld. Zalig gewoon. Stijn en ik hebben ons gezellig aan de doopsuiker gezet en hebben op korte tijd heel het doopsuiker / geboortesuiker assortiment afgewerkt en klaargezet. We zijn er fier op. Verder heb ik mijn lijstje klaargemaakt voor mijn bevallingskoffer. Die ga ik toch stilaan volgende week beginnen voorbereiden zodat deze zeker klaarstaat tegen week 37 / 38.

Dit weekend hebben we het lekker druk gehad. Vrijdag avond lekker terrasje gedaan met vrienden en nadien doorgereden naar de ‘Sinksefoor’ ( grote kermis bij ons in Antwerpen). Hier mezelf lekker rond gesmuld J en zalig sfeertje opgesnoven. Het was een super aangename avond. Tegen we thuis kwamen, kreeg ik wat last van harde buiken maar meteen m’n bedje ingekropen en ingedommeld. De volgende dag was het snikheet en voelde ik mij toch wat ‘zweterig’ slecht. Besloten van gezellig op ons eigen terras te genieten zodat ik lekker in bikini kon platliggen. Tegen de avond aan hebben we met vrienden een super ontspannen en leuke BBQ gedaan. Het was zalig. Al deze vrienden hebben zelf kleine kindjes of verwachten een klein wondertje. Dit laatste is toch het geval voor Stijn en mezelf en voor nog een bevriend koppel. Zij verwachten hun dochtertje eigenlijk elk moment J Het was ongelooflijk om terug te kijken op al die jaren. Toen we vroeger met z’n allen bijeen zaten, was het om te drinken en te feesten. Nu zijn al deze mensen mama / papa of mama / papa in spé en wil iedereen gewoon bij elkaar zijn voor te ontspannen en bij te praten. Die kleine drummels lopen rond en spelen met elkaar. Mijn vriendin en ik zaten er gezellig bij met onze dikke buiken en werden lekker op onze wenken bediend. Beter kan je het niet hebben. Het besef dat we ‘volwassen’ worden en binnenkort zelf een kleintje hebben rond huppelen, gaf Stijn en mezelf zo een fantastisch gevoel. We hebben zo van de avond genoten. Op zondag was het voor mijn ouders een grote mijlpaal. Stijn moest enkele klusjes gaan doen doordat mijn ouders aan het renoveren zijn en Stijn nogal handig is. Stijn en papa lekker aan de slag en mama en ik gezellig aan het praten. Plots kwam mijn zus eraan met haar 3 kleine frummels. We zaten met ons allen gezellig te kletsen toen mijn petekindje vroeg of de baby sliep. Ik zei hem dat mijn ventje wakker was en liet hem mijn gigantische toeter zien. Hij legde zijn mini handje ( het kindje is 5 jaar) op mijn buik en op dat ogenblik stampte mijn zoon ontzettend hard. Nilz schrok ervan en trok zijn handje weg. Mama, zus en de andere 2 kleintjes keken naar mijn buik en zagen plots een woeste golfstroom overheen mijn buik lopen. Iedereen zat met grote ogen te staren en ik was ontzettend fier op mijn kleine man. Meteen verbaasd hij iedereen al met zijn moves J Het was de eerste keer dat mijn mama en zus de kleine zo goed zagen bewegen. Het was zowel voor hen als voor mij een intens moment.

Ik heb meteen ook beslist van toch vroeger te stoppen. Ik blijf niet werken tot week 39 maar vertrek op week 37. Dat wil zeggen dat ik nog 3 weekjes te gaan heb en dan lekker thuis ben. Het heeft me wat moeite gekost om deze knoop door te hakken maar uiteindelijk ben ik er blij om. Het werk wordt me wat zwaar vooral doordat ik zo slecht tot rust kom. Mijn rug doet ontzettend veel pijn wanneer ik mezelf tracht te ontspannen in het zeteltje en mijn nachtrust wordt aanhoudend onderbroken door druk op mijn blaas. Ik ben dus eigenlijk lekker vermoeid en hierop kamp ik nog met geregeld harde buiken en pijn in mijn onderbuik ( indalingspijn). Kleine uk is zich dus goed aan het voorbereiden hierbinnen.

Vrijdag mag ik opnieuw op controle en hier kijk ik zo hard naar uit. Het is ondertussen 8 weken geleden en ik wil gewoon weten of alles oké is. Ik wil weten of mijn mannetje goed groeit, mooi met z’n hoofdje onderaan ligt, aan het indalen is, … Ik wil vragen of ze enig idee heeft wat het vermoedelijke geboortegewicht zal zijn, hoe groot mijn schat is, … Gewoon al die dingen die een mama wil weten over haar ongeboren ukje. Ik tel ontzettend af naar vrijdag want wil ook gewoon mijn beebje nog eens op echo zien en zelf aanschouwen hoe mooi hij is!!

Week 34 stap ik dus vol ongeduld in. Meiden, nog enkele weken en het is gewoon zo ver. Het maakt mij ontzettend gelukkig en tegelijk wat nieuwsgierig. Vooral de start van het gehele proces geeft mij een ‘kick’ gevoel. Hoe ga ik mijn weeën herkennen en hoe ga ik ze opvangen. Hoe gaat Stijn reageren op mij en mijn pijn? Hoe snel ga ik naar het ziekenhuis lopen en hoe lang zal de gehele arbeid met bevalling duren? … Spannend allemaal! Het suist nu dagelijks door mijn hoofd en het besef dat het er bijna is, geeft mij een speciaal gevoel. Een hele zwangerschap is voorbij gevolgen en die laatste weken beleef ik precies in ‘slow motion’. Hallo tijd!!! Loop nu ook wat sneller!! Waarschijnlijk zullen jullie allemaal wel hopen op een naderende week 40 en naar jullie wondertje!! Daarom is BB zo fantastisch: we kunnen samen aftellen en samen alles delen. Geniet er nog van lieverds.

Week 34: here we come.