Gisteren heb ik gehuild.
Gehuild omdat ik na de derde spuit, die nogal pijnlijk was, met de vierde spuit aarzelde.
Zodanig dat ik twee keer mezelf wel prikte, maar niet door mijn huid kwam.
Gehuild uit pure frustratie.
Het is zwaar. Laatst schreef iemand mij een berichtje en noemde daarin 'de laatste loodjes'.
Dat zijn het inderdaad, en ze worden met de dag zwaarder.
Ik reageer weer redelijk allergisch op de Menopur, iets wat het niet makkelijker of leuker maakt.
De pil heeft zijn effect gehad op mijn gewicht en energieniveau, en het is zoooooo verleidelijk om mezelf te 'belonen' met lekkers.
Ik weet dat ik gedaan heb wat ik kan.
Afvallen, gezonder eten, vitamines slikken, niet (of nauwelijks) roken.
Het geeft een positieve berusting.
Laatst ben ik met een vriendin gaan wandelen.
Elke paar stappen zagen we een roodborstje. Alsof het ons volgde.
Vlak voor we het park uitdiepen zat er eentje in de bomen aan onze linkerkant.
Op het moment dat we het roodborstje gedag zeiden, piepte er eentje het kopje om de hoek aan onze rechterkant.
Ze zeggen dat vogels boodschappers zijn en volgens het internet horen roodborstjes daar ook bij.
'Ik ben in je leven gekomen om je naar nieuwe groei te leiden.
De periode van stilstand is voorbij en je leven gaat weer vooruit.'
Ik koester um.
reacties (0)