Afgelopen maandag was het tijd voor de termijnecho. Aangezien de vakantie voorbij was, zou ik alleen gaan. Gek genoeg had ik het idee dat ik niet alleen wilde gaan. De zus van mijn beste vriendin werkt in het ziekenhuis en zij had even tijd om bij te kletsen. Ook wilde ze wel mee om even te spieken in mijn buik.
In eerste instantie kon de kleine van buitenaf niet gevonden worden, dus toch nog maar een inwendige echo. Al snel zag ik het. Geen hartslag... De kleine was nog net zo groot als bij de vorige echo en er was inderdaad geen hartslag te zien.
Hoe verdrietig, boos, teleurgesteld en meer ik ben, valt niet in woorden uit te drukken. Op dit moment wachten we of het vruchtje vanzelf wil gaan. Wel hebben we medicijnen in huis, mocht het heel lang duren.
Voor nu is er slechts verdriet en verwerking.
reacties (0)