ICSI: de afloop
Wat een zenuwslopende week is het geweest. Na de terugplaatsing ging alles goed. Afgelopen vrijdag voelde ik krampen en ik zag wat oud bloed. 'Mooi zo,' dacht ik nog, 'dat is vast de innesteling.' Niet wetende dat er zaterdag helder bloed zou verschijnen. En niet een beetje, maar gedurende de dag steeds meer. Ook de krampen hielden aan en werden duidelijk sterker. In de avond was ik ervan overtuigd: dit was het weer... Nog eerder dan voorheen bloed, en dan de krampen erbij, dus laat maar...
Zondag nog steeds bloed, nog steeds best veel, en de krampen werden nog heftiger. Nu ook zelfs pijn in mijn rug, dus ik had het echt opgegeven. Ik besloot maandag contact op te nemen met het ziekenhuis en een bloedtest aan te vragen. Immers waren er twee teruggeplaatst en wellicht dat er nu maar eentje afhaakte. Maar in mijn hoofd geloofde ik er niet echt in.
Maandagochtend gebeld en bloed laten prikken. Ik kon in de middag bellen voor het resultaat. Bloed en krampen bleven ondertussen net zo heftig als zondag. Toen ik belde voor de uitslag kreeg ik dan ook iets te horen waar ik absoluut niet op gerekend had: er was HCG gevonden! Een waarde van 80! En nu? Helaas had ik de verkeerde assistente aan de lijn, namelijk de meest vervelende, en ze kon mij verder niks vertellen. Op mijn aandringen dat ik toch erg graag door de verpleegkundige wilde worden teruggebeld kreeg ik dan ook nauwelijks respons.
Op dinsdagochtend dus maar zo vroeg mogelijk gebeld en mijn verhaal gedaan, waarop er meteen doorgegeven zou worden dat ik zo spoedig mogelijk teruggebeld wilde worden. Ik stapte onder de douche en inderdaad: ik werd zo spoedig mogelijk gebeld, hihi... Gelukkig snel daarna belde de verpleegkundige weer. Natuurlijk had ik in de tussentijd wel al gekeken of de waarde van 80 goed was, en die zat inderdaad keurig. Maar wat nu? Tja, alles was nog mogelijk: een miskraam, een enkele die afhaakte, of gewoon een enkele of dubbele zwangerschap... Oplossing: opnieuw bloed prikken en wel op donderdag (vandaag dus).
Je snapt dat ik natuurlijk om 08.00 al bij het ziekenhuis aanwezig was om als één van de eersten bij het lab te zijn. Aangezien mijn aanvraag met spoed genoteerd stond was ik dan ook snel aan de beurt. 'Het duurt ongeveer een uurtje', zei de vriendelijke dame van het lab. Eenmaal thuis zag ik in het systeem dat ik tijdens het spreekuur van 11.00 tot 12.00 gebeld ging worden. De langste 2 1/2 uur van mijn leven, denk ik....
Maar het is gelukt! Hcg was 170. Dus ik ben zwanger.... WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!
reacties (0)