Geland... voor nu

Na de mayday van vorige keer heeft er het één en ander zich ontwikkeld. Ik ben na mijn ziekmelding op donderdag bij de huisarts geweest en zij vond het verstandig als ik mij toch echt langduriger ziek zou melden. Dat advies heb ik besloten op te volgen.

Eenmaal ziekgemeld voelde ik hoe goed die beslissing was. Ik zag in hoe ik keer op keer maar kort de tijd heb genomen om echt zaken te verwerken, en hoe dat nu mij heeft genekt.

Inmiddels heb ik een intake gesprek gehad bij een therapeut en dat ging goed. Haar voorstel was precies waar ik op gehoopt had: met haar hulp ga ik proberen alle oude zaken te verwerken en echt te helen, zonder te snel door te gaan en op een manier waarbij ik de gevoelens leer te doseren, zonder overspoeld te raken. De volgende afspraak staat, en in de tussentijd blijf ik waarschijnlijk onder controle van de huisarts.

Verder heb ik vandaag bij de notaris getekend en is mijn oude huis echt eindelijk verkocht. Ik voel me er kilo's lichter door, het is een grote zorg minder! Nu alleen nog wachten tot het energielabel binnen is en dan ben ik er echt helemaal vanaf.

Naar verwachting heeft mijn werkgever wel besloten om mijn contract te beëindigen. In eerste instantie gaf dit weer een zorg en spanning, maar ik weet nu dat ik gewoon een ziekte-uitkering zal ontvangen. Dus ook dat probeer ik weer naast me neer te leggen.

Morgen weer naar de huisarts. Even overleggen of ik niet misschien toch wat meer medicatie moet gaan nemen. En voor de rest? Door met de pil tot en met zaterdag, de voorstellingen van toneel beginnen dit weekend en ik probeer ook wat leuke dingen te doen, zolang ik het trek. Ik merk al snel wanneer het te veel is of niet goed gaat en dan probeer ik een paar passen op de plaats te maken. Luister naar jezelf is dus het devies en ik heb besloten nu maar eens heel goed naar mezelf te luisteren, zonder zo snel mogelijk weer verder te gaan.

Noodlanding geslaagd. Geen idee waar ik ben en hoe lang ik hier blijf, maar de eindbestemming moet nog eventjes wachten.