Verwarrende dagen
Even een update-je tussendoor...
Wat een rare dag was het gisteren. Ik had een afspraak in het ziekenhuis aangezien ik komende keer bij de IUI moet gaan prikken. Ook al was veel informatie hetzelfde (de Ovitrelle blijft immers hetzelfde, en de Gonal-f werkt ook zo), ik vond het erg prettig om nog een keer te horen en zien hoe het ook al weer moest. (Gek genoeg stond er in de computer dat ik bij de vorige poging 4 eieren had rijpen, terwijl ik de gyn toch echt 6 heb horen tellen. Ga ik volgende keer nog maar eens navragen.)
Daarnaast is het alweer tijd voor mijn halfjaarlijkse/jaarlijkse controle. Dus maar even meteen doorgelopen, afspraak gemaakt voor een echo van mijn buik en de uitslag van die echo en mijn bloedonderzoek. Vervolgens bloed laten prikken, had ik dat ook meteen weer gedaan, want ik ga alweer op naar 4 jaar in remissie. Helaas was er maar één medewerkster aan de balie en één medewerkster aan het prikken bij de Bloedafname. Daarnaast bleek de dame die aan het prikken was ook nog eens erg kletsgraag te zijn (zoals ik achter kwam toen ik aan de beurt was), dus het duurde werkelijk eindeloos.
Ondertussen liep ik rond met het feit in mijn hoofd dat we 5 jaar ervoor de crematie van mijn zus hadden gehad. En hoewel ik dacht dat het verdriet toch wel aardig gesleten was, bleek dat niet waar. De hele dag heb ik erg veel aan de crematie gedacht, maar vooral aan mijn zus zelf.
Vanuit het bloedprikken door naar mijn coach. Omdat ik het onderwijs uit wil, heb ik een coach kunnen regelen die mij kan helpen met het bedenken wat ik wil/zoeken naar een nieuwe baan. Zij is psychologe van achtergrond en had mij gevraagd een tijdlijn te maken van mijn leven. Die namen we (gedeeltelijk) door (het was nogal veel, dus we waren nog niet helemaal klaar) en daarbij kwamen er weer veel emotionele dingen aan de orde.
Hoewel ik weet dat ik vooruit aan het gaan ben, voelde gisteren erg als een dag met het thema 'vroeger'.
Misschien een beetje een warrig verhaal, maar zo voel ik me (geloof ik) ook wel even. Morgen gaat het vast weer beter. Ik ben in ieder geval mijn gedachtes even kwijt, zodat ik me weer een beetje meer kan focussen op vandaag en de toekomst.
Dikke knuffel voor iedereen....
reacties (0)