300.
300 dagen.
3 ballonnen.
Ik had het al gezien en wist al een tijdje dat ik ze zou gaan halen. Maar het is wel kut. Want het zijn geen 3 ballonnen, geen 300 dagen. Het zijn er veel meer. Al mijn moedergevoelens vanaf mijn 25ste, mijn besluit om niet met mijn vorige partners daar aan te beginnen, mijn huidige lief die zo lief en geduldig mij heeft gesteund in de periode van ziekte... Het zijn er geen 300, het zijn er minimaal 1000! Al 1 1/2 jaar actief bezig, vanaf het moment dat het kon en mocht en wij er ook klaar voor waren.
Dat er spontaan nog een kindje komt, die hoop heb ik (nagenoeg) al overboord gezet. Dus heb ik mijn tanden gezet in de IUI. En terwijl ik volgens mij vandaag ovuleer, wacht ik juist op mijn komende NOD.....
reacties (0)