Ik vou van jou!

Bijna dagelijks bedenk ik me hoe gelukkig ik ben mijn kereltjes en hoeveel ik van ze hou! Toch bedacht ik me dat ik dit niet zo heel vaak tegen ze zei. Ik laat het uiteraard merken in allerlei kleine dingen, en ik benoem vaak hoe lief, leuk, knap etc, ik ze vind, maar echt zeggen dat ik van ze hou, dat deed ik haast nooit!

Het zit gewoon niet in mijn systeem, heeft er ook nooit in gezeten. Als ik de woorden: 'ik hou van jou' moet uitspreken voel ik me altijd wat ongemakkelijk. Ik vond van mezelf dat ik hier toch overheen moest stappen. Ik wil gewoon zonder schroom: ik hou van jou kunnen zeggen. Ik denk dat dit ook goed is voor de kinderen om regelmatig te horen dus schroom aan de kant en gewoon beginnen.

Als ik nu Jonah naar bed doe zeg ik: Ik hou van jou! Uitgelegd dat je dat zegt als je iemand heel erg lief vindt. Jonah pikte dit natuurlijk snel op en komt nu te pas en te onpas bij me om te zeggen dat hij van me voud (hij zegt vou in plaats van hou), en hij voud ook van papa, en ook van Sam! Zo lief! Het enige juiste antwoord is natuurlijk: ik ook van jou! Dus als ik nu begin zegt hij: ik ook van jou! (of ik niet van jou als hij in een grappige bui is, haha)

Gisteren hield hij ook van opa, en van tante Anne, en van Aaron en Omar en Finn en iedereen die hij kende noemde hij op. Hij heeft dus een erg groot hart, haha!