Weer aan het werk

Zoals de titel al aangeeft ben ik sinds afgelopen week terug aan het werk. Op mijn nieuwe werkplek dus wel te verstaan. Best spannend hoor, sowieso weer terug gaan werken en dan ook nog eens ergens anders! Gelukkig bleek het allemaal qua inwerkschema heel erg mee te vallen. Ik heb heel de maand mei om me goed in te lezen en voor te bereiden en dan starten vanaf juni de groepen pas. Dat geeft wel wat lucht want daar was ik stiekem het zenuwachtigste voor. Voor zover ik nu kan beoordelen is het wel een leuke plek met leuke collega's, nu nog hopen dat de werkzaamheden me bevallen en dan is het helemaal top!

Sam heeft het redelijk gedaan terwijl ik was gaan werken. Hij is wel gewoon zijn eigen vrolijke ik geweest, maar heeft niet zo veel gedronken als ik weg was. Zodra ik binnenkwam was het dan ook gelijk vacuum aan die borst, en die liet ie niet zomaar meer los! Daarna wel een grote gulle lach, zo van: Fijn mam, dat je weer thuis bent! Ook voor Jonah is het weer even wennen dat mama weer moet werken. Toen ik hem donderdag uit bed kwam halen viel hij haast om van verbazing: Ben je thuis mama? (en bedankt, ik ben 2 dagen wezen werken, haha) Maar hij vermaakt zich goed met papa of op de opvang, dus dat zal ook wel los lopen. Zelf ook weer wennen, mijn hoofd zit zo vol van die paar dagen dat ik het gevoel heb dat ik helemaal geen ruimte meer heb voor iets anders op de dagen dat ik niet hoef te werken. En ook als ik dan thuiskom dat gewoon mijn dag al bijna voorbij is, dat is ook weer even aanpassen. Ik heb wel al door dat deze dagdiensten fijner gaan zijn als die vele wisselende diensten. Als ik thuiskom kunnen we nog lekker als gezinnetje samen eten en dan samen de jongens klaarmaken voor bed.

Wel is Sam sinds woensdagnacht erg van slag. En ik kan er de vinger niet precies op leggen waarom. Maar hij komt 's nachts bijna om het uur voor eten, maar eet dan heel kort om weer in slaap te vallen. Ik heb hem al lekker bij ons gelegd (normaal slaapt hij dan gegarandeerd) maar zelfs dan slaapt hij onrustig. Ik was al heel verdrietig omdat ik dacht dat hij zich door mij in de steek gelaten voelde, maar Kevin denkt echt dat dit niet het geval is, omdat hij op die 2 dagen dat ik weg was zich niet anders heeft gedragen als anders. Dus zijn het regeldagen (op 5 maanden?!), een sprongetje, een onderliggend virusje ofzo, ik weet het niet. Het is in ieder geval wel slopend. Gelukkig heb ik 's ochtends wel een beetje kunnen bijslapen doordat Kevin dan de kinderen weer mee naar beneden pakte. Sammetje doet het verder goed, en overdag hebben we helemaal nergens last van!

Jonah is echt op een leuke leeftijd, af en toe wat drakerig maar ook al zo heerlijk wijs aan het worden. Hij gaat nu echt vertellen wat hij allemaal gedaan heeft op een dag maar hij begint nu ook te praten tijdens het spelen. Hij was vanmorgen aan het spelen met zijn vliegtuigen en dan hoor je hem zeggen: We gaan met het vliegtuig naar opa Bop, kijk uit vliegtuig, niet tegen het huis van opa Bop! Lekkere fantasiespelletjes dus al! Verder zou hij al heel graag naar school willen, hij heeft het elke keer over de juffrouw en dat hij dan ook net als Aaron en Omar (2 neefjes) naar school kan. En dan moet ik wel goed luisteren naar de juffrouw he mama?! Na de zomer is het zover, en dan mag hij ook naar school. Ik ben wel blij dat hij dat in ieder geval nu nog als iets leuks ziet!

Ook met mijn nichtje gaat alles goed. Ze is al genoeg gegroeid om uit de couveuse te mogen in een gewoon wiegje. Nu moet ze nog goed zelf leren eten, en dan mag ze waarschijnlijk binnenkort met haar ouders mee naar huis! Dat gun ik ze van harte, eindelijk de tijd om lekker uitgebreid van haar te genieten!