Ik ben tante!

Ik ben op 21 april tante geworden! Mijn zus heeft het levenslicht geschonken aan een dochtertje, Ruby! Ze was te vroeg, met nog maar 34 weekjes zwangerschap, en ook dysmatuur en daardoor wat klein, maar ze is echt prachtig! Ze woog 1415 gram bij de geboorte. Maar het is gelukkig een kleine dappere taaie meid en ze doet het hartstikke goed! Alleen na de bevalling even beademd, maar daarna al gelijk zelfstandig!

Ze belde me 's nachts op met het goede nieuws, toen ze aan een berichtje zagen dat ik wakker was. En hoewel ik het eigenlijk had kunnen verwachten, was het toch nog een verrassing (zal het vast altijd wel zijn!). Wat een wonderlijk gevoel: tante worden! Ik ben al een paar dagen helemaal van slag. Als ik aan dat kleine lieve meisje denk, of aan mijn zus die zich zo dapper overal doorheen slaat, dan springen de tranen me in de ogen. Elke keer als ik een nieuwe foto zag smolt mijn hart. Het is een klein beetje als zelf moeder worden. Ik denk ook omdat veel dingen je ook weer terug doen denken aan die eerste keer dat je zelf moeder werd, en dat gevoel, dat geluk van die eerste dagen weer helemaal terug boven komt. Helemaal als je ziet hoe trots de ouders (terecht!) zijn. Ik denk ook dat het misschien een deel ontlading is, je hebt je toch een tijdje zorgen gemaakt over de gezondheid van zowel mijn zus als haar (toen nog ongeboren) kindje.

Vandaag zijn we dan wezen kijken! En wat een lieverdje! Ze is echt heel klein maar wel helemaal af en heel mooi! Ik ben wel door de indrukken vergeten foto's te maken! Ik was al heel trots dat ik het wel droog heb gehouden bij het bekijken, want met die opborrelende emoties van de afgelopen dagen had ik eigenlijk wel verwacht in huilen uit te barsten. (dat heeft mijn vader dus overigens wel gedaan, haha)

Ik hoop dat ze nu gewoon lekker snel gaat groeien, zodat ze over een paar weken lekker mee naar huis mag met haar vader en moeder. Dan kan ik haar ook een keertje lekker knuffelen (want dat kan nu natuurlijk niet) en vasthouden.