Met Sam naar mijn werk

Gisteren ben ik met Sam naar mijn werk geweest om hem aan de clienten te laten zien. Ik werk met mensen met een verstandelijke beperking, maar dan op een hoog functionerend niveau (je hebt in eerste instantie vaak niet door dat ze een verstandelijke beperking hebben, en een paar op een iets lager niveau. Eigenlijk altijd als er een collega een baby krijgt is het de gewoonte om die even een keer te komen showen. Tenslotte leven alle clienten toch ook wel 9 maanden met je mee, en willen ze graag weten welk kind ervoor zorgt dat hun vaste (client)begeleider vervangen moet worden door iemand anders.

Ik was best zenuwachtig, heel stom eigenlijk, niet perse voor de reacties maar om het feit dat ik dus in het middelpunt van de belangstelling zou komen te staan, en daar hou ik niet zo van.

Het was echt heel leuk. Best grote opkomst qua clienten die allemaal Sam wilden zien. Ze hadden camera's bij zich om foto's te nemen en ik kreeg allemaal kado's! Iedereen wou hem ook eens vasthouden, en ze hadden voor een keer geluk, ik ben daar nooit zo moeilijk in. (sommige collega's vinden het niet fijn als clienten hun kind vasthouden) Dus Sam ging van hand tot hand, en iedereen wou met 'de baby' op de foto! Ze waren maar wat trots als hij bij hun niet huilde, en dat vonden ze gelijk een bewijs dat ze toch wel erg goed met baby's overweg konden! Sam was ook superbraaf en heeft eigenlijk geen kik gegeven, daar had ik dus ook erg veel geluk mee! Het enige lastige moment vond ik toen iemand met een halfzijdige verlamming Sam ook wou vasthouden, ik was toch bang dat ze dat misschien niet helemaal kon. Daarom zei ik dat ze hem vast mocht houden als ik er bij mocht blijven staan voor als het 'te zwaar' werd. Dit was goed, en zo ondersteunde ik Sam nog voor het geval dat...

Ik heb ook nog wel gelachen om een paar opmerkingen. Zo vond een client het maar stom dat ik een jongen had, die had gehoopt op een meisje. Een ander vroeg of ik uitgescheurd was (gezegd dat ik daar niet op inga, haha) en daarna begonnen er een paar over bevallingen waarbij mensen van voor tot achteren uitscheurde, en waar ze inknipten met betonscharen etc. Erg grappig, de ene helft weet namelijk niet eens hoe een bevalling in zijn werk gaat, en diegene die praten over scheuren en knippen weten het dan wel maar zien het echt als een horrorfilm ofzo!

Gelukkig heb ik nog even verlof, al moet ik zeggen dat ik het gisteren wel zo gezellig vond (ook weer met collega's etc.) dat ik er ook wel weer zin in kreeg. Maar uiteindelijk ben ik toch blij dat ik de komende maanden nog even lekker thuis ben met mijn mannetjes!