Eerste lachje

Het is zover, Sam begint te lachen! Gisteren voor het eerst voluit gelachen naar papa, een paar keer achter elkaar! Ik heb er geen foto van kunnen maken maar wel een filmpje, toen ik een foto wilde maken begon hij hard te huilen. Net alsof hij van zichzelf (of onze overenthousiaste reactie) geschrokken was.

Vanmorgen zag hij papa en weer een grote smile! Hij lacht met zijn tandenloze mondje helemaal open, zo schattig!! Daar wachtte ik al bijna 6 weken op, als je kind begint te lachen dan stroomt je hart toch over van liefde!

Wel jammer natuurlijk dat er weer eerst (Jonah deed dat ook al) naar papa gelachen moet worden. Daar sta je dan al bijna 6 weken dag en nacht voor klaar, voedt je elke nacht terwijl papa er gewoon naast ligt te ronken, en naar wie lacht hij als eerst?! Je zou toch zeggen dat ik dat eerste lachje wel verdiend had ;)

Als ik een lach op camera kan vastleggen zal ik hem in mijn fotoboek plaatsen, dan kunnen jullie ook zien wat een knapperd het is als die mondhoeken omhoog gaan!