1000 dagen!

Ik zag bij het inloggen vandaag dat ik alweer 1000 dagen lid ben! Wat eeen tijd zeg! Ergens in de zwangerschap van Jonah heb ik dit profiel aangemaakt om informatie te verzamelen en de week tot week te lezen. Helaas ben ik pas echt actief geworden toen Jonah zo'n 4 a 5 maanden oud was, het was leuk geweest als ik van zijn zwangerschap en prille babytijd ook nog wat blogs had gehad, maar ondertussen maak ik die schade wel ruimschoots goed door er nu toch geregeld te blijven schrijven!

Om dan ook maar gelijk op Jonah door te gaan, die doet het supergoed, ik blijf genieten van al die ontwikkelingen die hij doormaakt en ik voel me regelmatig apetrots op mijn slimme kereltje. Hij is zo heerlijk bijdehand, daardoor hebben we dagelijks meerdere situaties waarbij we flink om hem kunnen lachen. Hij maakt grappige opmerkingen, en doet ook dingen expres om ons aan het lachen te maken. Zo kan hij ineens je komen kietelen met de opmerking "komt een muisje aangelopen, zo in jou nekje gekropen" (dit doen we altijd bij hem). Of hij komt je 'in de billen bijten', en dan moet je zogenaamd hard wegrennen voor hem. Van de week heb ik ook hard moeten lachen. De telefoon ging maar ik zat met Sam aan de borst dus liet hem rinkelen. Jonah nam hem (ondanks dat ik het hem verbood) op, zegt ie doodleuk: Met Josien! (mijn naam dus) Daarna begon hij heel hard te lachen.

Gisteren was hij op zijn eerste echte kinderfeestje. Een achterneefje die een straat verder woont werd 4 en wij mochten ook komen. Jonah had echt de tijd van zijn leven! Er liepen denk ik wel 12 kinderen rond, waarvan hij de jongste was. Daar heeft hij zich kostelijk mee geamuseerd, maar hij vindt oudere kindjes eigenlijk ook altijd leuker. Aangezien ze snoep en chips op tafel hadden gezet kon Jonah dat gewoon pakken en dat liet hij zich geen 2 keer zeggen. Elke keer als ik hem zag had hij wel een spekje, broodje worst of chippie in zijn mond. Hier thuis krijgt hij eigenlijk nooit snoep (wel een koekje of wat rozijntjes ofzo hoor, en soms chocolade) dus het was voor hem echt een walhalla. Hij heeft in zijn leven nog nooit zoveel snoep op denk ik, en hij wou toen we thuiskwamen ook geen avondeten meer. Ik heb hem op het laatste ook wel wat afgeremd, toen hij ook nog handen chocorozijnen naar binnen probeerde te proppen. Het deed me eraan denken hoe groot hij dan al wordt, de tijd dat je hem voor de gek kon houden met iets gezonders is voorbij, maar ook mijn antisnoepbeleid wordt steeds iets ruimer, omdat hij nu toch een leeftijd bereikt waarop ik het niet meer zo heel erg vindt, zeker niet op een feestje. Ook als ik hem in interactie zag met die andere kindjes sprongen de tranen af en toe in mijn ogen. Het is duidelijk dat hij steeds meer los komt. Hij kwam wel af en toe even naar ons toe, maar had echt nog nauwelijks oog voor ons. Nu zag ik trouwens in een keer wel hoe groot hij eigenlijk is, want er waren jochies van 4 die serieus niet veel groter oogden als Jonah!

En het is zo'n lieve grote broer! Sam is helemaal ingeburgerd voor hem en hoort er helemaal bij! Als hij hem niet direct ziet vraagt hij gelijk: Waar is Sam? Hij geeft hem kujes en zijn speentje als hij huilt en legt zijn dekentje goed. Ook kijkt hij graag mee met het verschonen. 'Sam heeft ook een piemel. Sam heeft een kleine piemel, Jonah heeft een grote piemel he?!' Ook had hij bij zijn onthaalmoeder verteld dat Sam wel vieze poepies deed. Dan smelt je toch! Vanmorgen heeft hij hem echt op schoot gehad, zonder onze ondersteunende hand, (natuurlijk stond ik er wel dicht genoeg bij) en je zag hoe trots hij daar op was. Ik kan hem eigenlijk ook goed vertrouwen met Sam. Ik bedacht me tijdens mijn zwangerschap dat ik nog niet wist hoe ik naar de wc moest, omdat ik Jonah niet alleen in de kamer durfde te laten met een baby. Ondertussen heb ik wel ondervonden dat dit makkelijk kan, en dat ik met een gerust hart naar de wc kan. De borstvoeding blijft hij interessant vinden en hij wil regelmatig eventjes komen proeven. Dan duw ik een druppeltje melk uit mijn andere borst die hij dan met zijn vinger pakt en oplikt. De ene keer zegt hij het vies te vinden de andere keer weer lekker. Voor mij is het gewoon van belang dat hij niet jaloers wordt en ook melk mag, net als Sam, al is het dan niet meer aan mijn borst.

En de kleine Sam, wat gaat dat toch hard! Het lijkt bij een 2e wel nog sneller te gaan! Het is zo'n heerlijke baby, en zo'n totaal andere als Jonah (was). Hij kan dus al een tijdje lachen, maar verrekt het het grootste gedeelte van de dag. Het is gewoon een hele serieuze kijkerd, en hij is wel tevreden, maar erg spaarzaam met zijn lachjes uit te delen. Hij kraait ook nog niet zo heel veel, en een schaterlach heb ik nog niet gehoord. Wel is hij lichamelijk al heel stevig. Houdt zijn nekje al goed recht, zit al flink, probeert vaak al te gaan staan op schoot, en draait zich al kwartslagen. Ook blijft hij flink groeien, en dat vindt ik wederom iets geweldigs, dat gevoel dat je kindje goed groeit op de melk die jij hem geeft! Van de week is hij een dag mee geweest naar Utrecht waar ik een dagje met mijn vader en zussen door heb gebracht, en ook daar heeft hij zich eigenlijk voorbeeldig gedragen! Zelf wel weer even wennen aan het openbaar voedden, waar je dan niet onderuit komt, maar ook dat ging eigenlijk wel goed. Ik heb wel een overvloed aan melk waardoor hij vaak onrustig drinkt en veel krampjes heeft na een voeding, dat is soms wel een nadeel, zeker omdat het troosten aan de borst hierdoor bijna onmogelijk is. Dit verergert het huilen vaak, omdat hij dan dus weer meer krampjes krijgt etc. Van de week een keer afgekolfd en hem daarna aangelegd, toen heeft hij echt heerlijk een half uur liggen tutteren, maar ja, ik weet ook dat dit mijn productie erg hoog houdt dus dat ik dat ook niet teveel mag doen. Om een voorbeeld te geven van de hoeveelheid melk die ik heb, ik kolfde een aantal dagen terug op 5 minuten uit 1(!) borst 200 ml, toen ben ik maar gestopt, maar dit had nog wel meer kunnen zijn. Het doorslapen gaat nog niet, hij heeft nog altijd 2 a 3 voedingen 's nachts, maar ik ben er rustig onder, het zal vanzelf wel komen. Ik hoop wel dat hij tegen de tijd dat ik moet gaan werken iets meer nacht achter elkaar maakt, want dan gaat het wel kapotmakerij zijn om elke 3 uur te moeten voeden! Hij heeft het dag en nachtritme wel goed door en gaat tussen de voedingen in wel goed slapen, en dat vind ik ook al heel wat! Verder raakt hij erg geinteresseerd in speeltjes die voor zijn gezichtsveld bungelen en probeert hij hier tegen aan te slaan/pakken, helaas hangt het meestal te ver dus lukt dit niet altijd, maar het hem zien proberen is een vertederend gezicht. We noemen Sam hier vaak onze lieve kleine contenterik, wat Belgisch is voor klein tevreden mannetje.

1000 dagen, en hopelijk komen er nog heel wat bij! Ik zou graag nog een kindje willen, alleen Kevin lijkt van gedachten veranderd en zegt er geen meer te willen. De beslissing moet met 2 gemaakt worden, dus ik zou hem niet dwingen, maar wel erg verdrietig zijn als die 3e er niet meer zou komen (ik huil er nu soms al van als ik eraan denk). Ik heb nog hoop dat hij nog wel van gedachten veranderd, of dat ik hem over kan halen. Maar ja of dat lukt zal alleen de tijd uitwijzen, ik ben dus heel benieuwd wat ik bij 2000 dagen heb te melden. Zou ik dan toch stiekem mijn gedroomde gezinnetje met 3 kids hebben?